from the corner of the world

..bəli bu mənəm :) uzun-uzun günlərdən və aylardan sonra, köhnə dostum notbukumu dizimin üzərinə qoyub bir iki sətir yazmaq istədim bu gündən yadigar qalsın deyə.. Sadəcə yadigar vəssalam. Başqa niyyətim yoxdur. bir zamanlar Orxan Zeynallının "Mənim şəhərim" mahnısını dinləyərək Bakıda Yasamaldakı evimizdə pəncərədən baxaraq nələrisə, kimisə, uzaqları düşünərək yazılarımdan yazarkən ürəyimin bir hissəsində fikirləşirdim ki bu mahnını həqiqətən şəhərdən uzaqda, başqa ölkədə dinləyərək nələrsə cızma-qara etmək necə olardı görəsən? ..və budur. Bakıdan, Yasamaldakı həyatımdan milyon məsafələr qət edərək yenə həmin musiqini dinləyərək bir iki söz yazıram. Hisslər fərqlidir...  .. hərdən mənə elə gəlir ki, hisslərim korlaşıb, duyğularım sönüküb ya da övlad sevgisi acgözcəsinə bütün hisslərimin üstünə çöküb kölgə kimi. Yalnıca sevgisi də yox, hər şey. Qayğılar, gələcəyə dair fikirlər, başqalarının eqoları ucbatından dəyişən həyat və sairə.. ..bu qədər böyümək istədiyimi

Ev xanımı statusunu aldıqdan sonra özümə bəzi qadağalar qoymuşam, məsələn, ağlaşma türk seriallarına baxmamaq kimi. Amma keçənlərdə bu sözümün üstündə durmadım. Yaxşı ki də durmadım, çünki, tarixi faktlar qarşısında susub qalmışdım və suallaım var idi. Ən birinci sualım isə o oldu ki, ağız dolusu qardaş Türkiyə dediyimiz ölkədən nəsə öyrənə bilmişikmi heç olmaya? Ataların bir sözü var, deyir "Qonşu qonşuya baxar özünü oda yaxar." Biz ancaq bunu iki blok o tərəf qonşularımıza edə bilərik vəssalam. Amma tarix oxuyaq, siyasət öyrənək, yox atam balası, bunlar bizlik deyil. Ən azından böyük bir kütlə üçün deyil (indidən qeyd edim ki, mən istisna olan müəyyən kiçik faiz cəmiyyətimizi nəzərdə tutmayacağam bu yazıda). Bizim siyasi biliklərimiz çayxanada hər şeyi massonların bir də "yevreylərin" boynuna atıb əsas məqamda isə "sənə lazımdı? bir tikə çörək pulu qazanırsan. başıvı aşağı sal yoxsa o da əldən gedər" cümləsindən qırağa getmir.. çox təəssüflər. Keçirəm

..burada ulduzlar daha uzaqdır, az parlaqdır, xıpxırdadır ..burada yağışlar daha narındır, duyğusuzdur, sadəcə yağışdır ..burada dəniz daha təmizdir, sahili daşlıqdır, suyu dumdurudur, masmavidir ..burada payız daha şəndir, ağaclar hər dondadır, yarparqlar rəngarəngdir ..burada gecələr daha səssizdir, insansızdır, kimsəsizdir, küçələr qorxuludur ..burada evsizlər daha evsizdir, bütün evləri bir çamadandır, yataqları daş yerlərdir ..burada körpələr daha xoşbəxtdir, insanlar kədərsizdir, simalar qayğısızdır ..burada həyat daha asandır, çarələr tükənməzdir, imkan qapıları apaçıqdır ..burada evlər daha sadədir, hasarsızdır, mərmərsiz, aqlaysızdır ..burada çörək daha dadsızdır, doyumsuzdur, ətirsizdir, "nənəsizdir" ..burada həsrətim daha çoxdur .burada uzaqlarda...

Salam Qədirzadə Asifin Sevdasız qaldığı aylardan bəhs etdiyi kimi, mən də kitabsız keçirdiyim aylardan danışmağa başlayımmı, başlamayımmı heç bilmirəm.. demək olar ki artıq bir aya yaxındır ki, ölkədən kənardayam və bunun nə qədər davam edəcəyi haqqında heç bir fikrim yoxdur. Türküdə deyildiyi kimi uzun ince bir yoldayız.. Bir gün mütləq Amerikaya səfərim barədə ətraflı yazı yazacağam, çətinliklər, keçirdiyim həyəcan, prosedurlar və s. hamısı ayrıca bir mövzudur və inanıram ki,gələcəkdə kimlərəsə mütləq lazım olacaq. Çünki,mən özüm də gəlməmişdən əvvəl onlarla blog və məqalələr oxuyub, insanlarla əlaqə saxlamışdım. Amma bu gün, sevdiyim və təəssüf ki uzaq düşdüyüm kitabları yada salmaq istəyirəm. Bakıda olduğum müddət ərzində Yasunari Kavabatanın "Min durna" əsərini oxuyurdum. Yarımçıq qoymamaq üçün onu əl çantama atdım. Və yolum Bakumoz tərəfdən düşəndə qalxıb bir iki kitab almaq istədim yol üçün. Gözümə ilk dəyən Nik Vuyçiçin "Hüdudsuz" kitabı oldu. Nazik ol

BAŞLAYANDA: Elə kitablar var ki, onları oxuduğun zama bir səhifədə azı 4-5 dəfə Google-u ziyarət edirsən. İçindəki real məlumatlar,  maraq oyadacaq tarixi hadisələr istər istəməz bu axtarış saytına üz tutmağa vadar edir insanı. Elə yazıçılar da var ki, onlardan bu tip əsəri ərsəyə gətirmələri gözlənilməz olur. Bayağı əsərlərdən bu qədər ciddi bir əsərə keçid, heç də hər yazıçının işi deyil. Həm kitab, həm də yazıçı haqqında qeyd etdiyim bu abzasların hər ikisini isə Frederik Beqbederin "Una və Selincer" (Oona and Salinger) əsərinə aid edirəm. Əsəri, iyul ayında dostlarımdan birinin facebookda paylaşdığı "Bakıya çatan kimi alacağam" postundan sonra fikrimin bir küncündə saxlamışdım. Sentyabrda aldığım kitabı noyabrda oxuyub bitirdim. Səkkiz metro stansiyasında hər gün açıb qurtum-qurtum su içən insan kimi yavaş-yavaş oxudum. GÖZLƏNİLMƏZLİK: Frederik Beqbederin Azərbaycanda ən çox tanınmasına səbəb, "Məhəbbət üç il yaşayır" əsəri oldu. Mən də kitabı

Həyatının sayılı günlərini yaşasan da hər hansı bir məqsəd dalınca düşürsənsə, deməli, həyatını boşa yaşamamısan. "Mən döyüşdə düşməsinə baxmayaraq, döyüşü uduzmayan oğlan kimi yadda qalmaq istəyirəm" - demişdi Zach Sobiech. Bəlkə də, onun həyatı da adi uşaqların həyatı kimi olsa idi, bu qədər məqsədli olmazdı. Ya da məqsədi olsa da, bu qədər çox tanınmazdı. 18 illik ömrünə musiqi qrupu yaratmaq, youtube-da milyon baxış sayısını keçən məhşur  "Clouds" ("Buludlar") mahnısını oxumaq, albom buraxmaq, çox mehriban bir ailədə böyümək və son ana kimi yanından ayrılmayan sevgilisi Amy ilə unudulmaz anlar keçirməyi sığdıra bildi. Zach Sobiech 1995-ci ildə Amerikanın Saint Paul şəhərində, bəzi amerika kinolarında gördüyümüz kimi çoxuşaqlı ailədə, adi uşaqlar kimi dünyaya gəldi. Amma təəssüf ki, həyat heç də hər zaman insanların istəkləri üzərinə qurulmur. 14 yaşında sümük xərçəngi diaqnozu qoyulan Zach, çox çətin, ağrılı bir yeniyetməlik dövrü keçirir.

Dünən işdə sakitlik olduğu üçün XXI əsr müasir dünya ədəbiyyatından ən çox satılan, ən çox oxunan 100 kitab siyahılarına baxdım. Həm goodreads-dən, həm BBC-nin siyahılarından, həm də türk-rus mənbələrindən eyni kitabların adını görüb, ümumi nəticəyə gəldim və özüm üçün fürsət düşdükcə alacağım kitabların siyahısını tutdum. O sıraya bir-bir kitabları əlavə etdikdən sonra, əslində, bəzi şedevrləri hələ də oxumadığımı da öz-özlüyümdə düşündüm. Məsəl üçün, bütün dünyanın ağız dolusu danışdığı Dostoyevskidən cəmi bircə əsəri "Qumarbaz"ı oxumuşam. Lev Tolstoyun uşaq vaxtı hekayələrini oxumuşam sadəcə. Nə yalan danışım axı, rus ədəbiyyatını elə də sevmirəm. Amma bir dəfə təsadüfən adı və qısa məzmunu qarşıma çıxan Çexovun "6 nömrəli palata" əsərini bir gecəyə elektron formada ləzzətlə oxumuşdum. Məsələn, mən "Master və Marqarita"nı yarımçıq qoymuşam, digər dünya yazarlarından bəh eləsəm, Sartrdan oxumamışam, Morua da, Kortazar da yarım saxladıqlarım sırasındadı

BAŞLAYANDA: Kitabı bal ayımızı Türkiyədə keçirəcəyimizi və qayıdanda 2 günlük İstanbula baş çəkəcəyimizi dəqiqləşdirdikdən dərhal sonra Bakumozdan sifariş etdim. Toya iki həftə qalmış sifarişim gəldi və  sevinə-sevinə kitabımı götürdüm. Düşünürdüm ki, iki həftəyə kitabı bitirəcəyəm və İstanbula gedəndə mütləq muzeyə baş çəkəcəyəm. Amma təbii olaraq heç nə gözlədiyim kimi olmadı :) Çünki kitabı 10 səhifədən artıq oxuya bilməmişdim. Toy hazırlıqları, fikirlər filan imkan vermirdi kitab oxumağa. Olsun, fikirləşdim. Kitab çox axıcı idi əslində, ona görə də iki günə Türkiyədə bitirə biləcəyimi düşündüm.  Amma yenə də hər şey gözlədiyimin əksi oldu. Kitabı çamadanıma qoymadığımı, təyyarəyə oturanda xatırladım :D hər il ən azı bir dəfə ölkədən kənarda səyahət edən mən, birinci səfər idi ki kitabsız yola çıxırdım. Kefimi çox poza bilərdim, amma etmədim, nə qədər də olmasa adı üstündə "bal ayı" idi :)  3 gündən sonra artıq telefonumdan kitabı e-book formasında oxuyurdum :D

Bu gün evdən çıxarkən havanın sərin mehi üzümə vurduqda, nəhayət ki, zamanın gəlib çatdığını hiss etdim.  ...yazmaq zamanının. Hiss etdiklərimi yazmaq asan iş deyil mənimçün. Belə baxanda heç çətin də deyil əslində. Amma mən, yazmaq üçün çox və yoğun hiss etdiyim şeylərin nisbətən səngiməsini gözləyən biriyəm. Yoxsa yaza bilmirəm. ..təbiətim belədir nə edə bilərəm. :) Hərflərdən və cümlə qurub yazmaqdan uzaq düşdüyüm 1 iyul - 30 sentyabr tarixləri arasında həyatımı tamamilə dəyişəcək hadisələr, o hadisələrin gətirdiyi sevinc, həzinlik, həsrət, xoşbəxtlik, qovuşmaq və onlarca düzəltmə sözlər düzəldə biləcəyim hissləri yaşadım. Bir zamanlar özünü heç kəsin diqqət göstərmədiyi, cəlb olunmayan, cılız qızcığaz kimi hiss edən Abdullayeva, bu gün  qurmuş olduğu öz yeni və balaca ailəsinin xanımı Alməmmədova olub :) Sentyabrda çalınan vağzalı məni çox bağlı olduğum ailəmdən, mənə mənsub olan otağımdan, hər küncündə anamın xatirəsi yatan evimizdən, gündəlik vərdişlərimdən,

Bəli..  sonunu həvəslə gözlədiyim, təqvimimdən məmnuniyyətlə çıxarmaq istədiyim, varlığını imtina eləsəm də yaşamağa məcbur olduğum "çətirsiz oktyabr"..  hər şeyin sonu olduğu kimi sənin də 2014 üçün sonun gəldi.. bir zamanlar ən xoş günlərimin boxçası olan oktyabr.. ..indi özüm yumaq olub, bükülüb gizlənirəm hər günündə. Səni necə yola salıram!? Bağışlayacaqsan amma heç vaxt məndən səni yola salmaq üçün yollarına qırmızı xalı sərəcəyimi gözləmə!  Sənə "çətirsiz" desəm də, anamın zoğalı rəngli çətiri var məndə.. Qızdırmayla mübarizə üçünsə zoğallı çayım. Gedə getdə belə mənə edəcəyini etdin sən! Amma sən gedəcəksən, Mən sağalacağam! İndi isə bəsdi incitdiyin ..di çıx get, nəfəs alım bir az :)

Soyuqdu.. Təkcə saatların irəli çəkildiyi,  hava praqnozunun soyuq olacağı xəbərdarlığını verdiyi bu gecənin yağışına görə yox.. Təkcə adyalım nazik olduğu üçün də üşümür ayaqlarım. Soyuqdu amma.. İndigo rəngli nazik adyala bürünüb üşüyür xatirələrim.. Görüşlərim, Öpüşlərim, Nəfəsim üşüyür.. Yoxsan. Əlimi uzatsam tutacağını bilirəm, Uzatmaram. Donar yenə əllərim. Sevginin qəzəbi bürüyər gözlərini Baxışların dondurar bəlkə də gələcəyimi.. Sənsizlik ağır deyil Xatirələr ağır gəlir İndigo rəngli adyala bürünüb üşüyür  ağır xatirələrim.. Yersiz cümlələr qururam, Bilirsən, yenə yuxularım ərşə çəkilib. Bəlkə də ondandır. Ya da qulaqcıqdan ürəyimə axan "İndigo" rəngli musiqidir və eyni tonda adyala bürünüb üzür sənli xatirələrim.. Bitməsin istəyirəm bu notlar.. Bu "yersiz" adı qoyduğum, Özüm kimi yetim, Sənsiz cümlələr.. Utanıram, gəl, cümlələrimi yerinə qoy deməyə. Və.. Və indigo rəngli adyala bürünüb utanır xat

Anama... Sənsizliyin nə olduğunu sətirlərə tökmək üçün mənə güc, çətin günlərin ard-arda düzüldüyü təqvim xatirələri və sənin mənə baxan bir cüt gözlərini əks etdirən şəklin bəsdi... Sənsizlik, Anasızlığın sinonimidi... Anasızlıq isə qapını açıb boş evə girmək, işıqları sənsiz bir bir yandırmaq, səhər tezdən yemək hazır eləmək, gedərkən qoyduqlarını axşam olduğu kimi qarşılamaqdır. Bunlar hamısı anasızlıqdır, Anasızlıq sənsizliyin sinonimidi.. Xəstə olanda özün-özünə əriştə kəsməkdi, Sığalsız, qucaqsız, adını sayıqladığım qızdırmalı günlərdi.. Sənsizlik səni yuxuda görən hər kəsə paxllıq Anasından danışan hər kəsə qibtə Sənə bənzəyən qadınlara heyranlıqdı... Sənsizlik oktyabra nifrət, Sənli keçən günlərin həsrətidir. Sənsizlik çətindir... Həyatdan qorxmaqdı sənsizlik İnadkar olmaq, güclü olmaq daha çox gülməkdir... -sız -siz şəkilçisinin daşıyıcısı olmaq Sənsizliyə bürünüb susmaqdı. Vağzalıdan diksinmək Adın keçən hər şeiri sənə həsr et

Deməli bəzən olur ki, blogun arxivində, komputerimin arxivində, qeydiyyatda olduğum sosial şəbəkələrdəki profillərimin və səhifəmin arxivində, şəkillərimin arxivində, kravatımın altında gizlətdiyim özümçün düzəltdiyim keçmiş günlərimdən yadigar  bir-iki para əşyalarımı saxladığım qutu arxivimdə, dərsliklərimin arxivində, əl yazmalarımın, gündəliyimin arxivində gəzişirəm.. Maraqlı olur.

Payız gəldi, qərib oldu dəniz...  

with photos, without any words... when I lost in loneliness inside,  far from home...

İşə rahat gedirəm. Rahat dediyim oturduğum kimi, formamı dəyişmədən. Həmişə eyni oturacağda, sağ tərəfdə, pəncərənin yanında otururam və heç tərpənmirəm. Fikirlərdən ayılanda bir də baxıram ki, təzə bəy hamamını fırlanır avtobus və dayanacağa çatıram. İşdən rahat gəlmirəm.. pilləkənlərdən aşağı düşdükcə ürəyim sıxılır. Küçəyə çıxıb bir metrodan çıxan tələsik insanlara, bir də başımı qaldırıb səmadakı buludlara baxıram. Boğazımı qəhər incidir hər dəfəsində, uduram... Bu gün də, dünən hiss elədiyim boşluğu hiss elədim. Məni bu anda heç yerdə heç kəs gözləmir düşüncəsi. İflic kimiyəm. Bəlkə də elə deyil? Ruhum ağrıyır. Çarə nədi? Düşürəm kitab mağazasına. Çantam ağırlıq eliyir çiynimə. Hansı kitabı alacağımı hələ dəqiq bilmirəm. Yolboyu düşünmürəm də. Çatıram. Girirəm içəri. Girişdə məni siqnal səsi qarşılayır biubiu. Çantamdakı kitabda barkod qalıb gərəy çıxardım yoxsa bütün mağazalar biubiu ilə qarşılayacaq məni, çantamı axtaracaqlar. İçəri keçmirəm satıcıya baxıram. Oğlan əli ilə

BAŞLAYANDA... Sentyabr gələndən təkcə müasir yazarların əsərlərini oxumuşam. Bura hər növ əsərlər daxildir, tutmuş dedektivindən qurtarmış Qarabağ müharibələrinə kimi. Və sentyabrın son, oktyabrın ilk kitabı olan "Xatirələr üçün təşəkkürlər".. Sesilia Ahernin "P.S. Mən səni sevirəm" əsərini yəqin ki hamımız tanıyırıq. Amma mən o əsəri oxumamışam və oxumayacağam da, çünki kinosuna baxmışam. Kinosuna da baxdığım əsərləri sonradan oxuya bilmirəm, məndə əksi alınır. Kitab oxu, sonra kinoya bax. Nə isə.. Sözüm onda deyil.. HİSSLƏRİMƏ TOXUNDU... "Xatirələr üçün təşəkkürlər"-i bir az ağır əsərlərə keçmək üçün keçid məqsədi ilə oxudum. Son zamanlar özümdən təzə xasiyyət çıxartmışam, kitabları oxuyub qurtarandan sonra ağlamaq :D gülməyin mənə.. Çünki yenə ağladım. Anama bənzəyirəm deyəsən gözüsululuqda yavaş-yavaş. Amma özümü qınamıram.. Oxuduğum son iki əsərdə də, qızlar analarını itirir...   Hələ bu əsərdə altını karandaşladığım, o qədər cümlələr

- Dünən gecə saat 00:00 göstərib sentyabr oktyabra keçid alanda ürəyim sıxıldı. Oktyabrı heç sevmirəm. Məlum.. mənə elə gəlir ki, son iki ildə ancaq məni incidib, ancaq mənnən alıb o ay. Yəni bir deşik olsa oktyabrda o deşiyə girib çıxmaram 1nən 31nə kimi. İşdə sənədləri yazanda oktyabrı qeyd eləməy, tlfnu açanda hər dəfə 1, 5, 17 october 2014 yazısını görməy ürəyimi incidir, qırılır elə bil nəsə. Məninən olsa bütün bu ayı mənə göstərən hər şeyi bir qırağa tullayıb heç xatırlamaram. Ya da nə bilim sentyabrdan noyabra birbaşa keçən bir kalendar hazırlıyaram, özümçün. Amma sonra adam kənardan baxanda görür ki, yox heç də elə deyil. Ağrıyan, incinən tək qanadlı qalan təkcə özün deyilsən. Bu gün sənin nə hiss elədiyini yaxşı başa düşürəm. Bəlkə tam bilmirəm amma 100% başa düşürəm... Həyatdan bir parça...