from the corner of the world

Bərpa ilimdir demişdim bu il üçün ilin əvvəlində... Səyahətlərlə bərpa etdim özümü mən də. Bu il sanki, kainat da mənim bu istəyimə səs verdi. İlin ilk yarısında, ilk 6 ayında 10-a yaxın şəhəri gəzdim. Bu gəzintilər təkcə gəzinti olmadı, karyerama da, özümü inkişafa da, özümü təsdiq və inama da işıq tutdu. Həm də necə işıq.. Ən gurundan :)  Mart idi...  Belçikanın Brüssel şəhərinə ilin ilk səfərini etdim. Öyrəndim, gəzdim və içimdə özüməinamın ilkin qığılcımları sezildi. Sanki içimdə gizlənmiş bir yerlərdə "mən də varam və burdayam" deyib başlarını dirçəldirdilər.. Bu inamın cücərtiləri ilə Niderlandın Haaqa, Rotterdam, Amsterdam şəhərlərini gəzdim, sonda isə Türkiyənin İzmirinə baş çəkib doğma Bakıma qayıtdım. Amma bilirdim yayda məni hələ iki səfər gözləyir.. May idi... Keçən il vidalaşıb, "görəsən bir də nə vaxtsa buralara gələ biləcəyəm?" dediyim və çox sevdiyim Estoniyanın Tallin şəhərinə yenidən səfər etdim. Bu dəfə bütün dadını duydum Tallinin. Keçən ilin ağr...

Gözlərimi yumub 2023-cü ili düşünəndə ilk 40 günü həyatımın olmaq istədiyim yerində və niyyətlərimin ard-arda olaraq necə həyata keçdiyinin şahidi idim. Nə qədər özümə inamlı, nə qədər özümdən razı, gələcəyə planlar qurub 2023-cü ilimi daha da rəngləndircəyimə əmin şəkildə başlamışdım. Özümü inkişaf, özümü tanıma, yeni iş təklifi, rəssamlıq dərslərim.. Söz vermişdim özümə, 2023-cü il yeni başlanğıclar ili olacaqdı. İlk dəfələr ili olacaqdı.. çox şey edəcəkdim ilk dəfə, məsələn ilk dəfə xaşın ətinin dadına baxacaqdım ki baxmışdım da :), ilk dəfə hamama getmişdim, ilk dəfə rəsm dərnəyinə yazılmışdım və hələ uzun bir siyahım da var idi indi unutduğum. Amma nə oldu? ..40 gün sonra həyatımın altı üstünə gəldi. ..qorxdum çox qorxdum. İlk dəfələr ili oldu 2023, doğrudur. Amma hərəkət və planlar üçün yox, daxili aləmimin bərpası və yenidən yaranmaq üçün. Mən aylarla susdum, aylarla gizləndim, aylarla öz içimdən çıxmadım. Aylarla bu dünyada yaşamadım, sadəcə nəfəs aldım. Gizləndim... Gizləndim....

 Heç özünüzə sual vermisiniz ki, bu axtarışlar nə zaman bitəcək? Bu özünə dönüş, bu özünü axtarış, səhvlərdən çıxarılan dərslər? Nə zaman son tapacaq yalançı gülüşlərin, özün olmayan sifətin arxasında gizlənmələr? Yaxşı olmadığın halda "yaxşıyam" cavabların, etmək istəmədiyin, özünü məcbur hiss etdiyin hadisələr qarşısında səsini çıxarmayıb hər birinə razılıq verməyin... Nə zaman bitəcək? Nə zaman özünü özün kimi göstərəcəksən ətrafındakılara? Nə zaman əsl mənin baş qaldıracaq içindən, utanmadan, çəkinmədən, qorxmadan? Axı nə zaman səsini çıxaracaq ruhun? Nə zaman deyəcək "heey mən burdayam, gör məni, dinlə məni.."?  Nə zaman iki həyatın birləşib tək olacaq, daxilindəki dünyanla yaşadığın real həyatın nə zaman bir birindən üz çevirməyəcək və hərəsi bir tərəfə çəkişdirməyəcək səni? Heç bunları düşünmüsüz?...  Heç özününzə sual vemisiniz ki nə üçün bu qədər yorğunsuz? Nə üçün bu qədər həyatdan qopmuş və hər kəsin dediyi ilə razılaşacaq qədər cılızlaşmısınız öz gözünüz...

5 aylıq fasilədən sonra nəhayət ki, yeni yazımı yazmaq gəldi ürəyimdən... İnsanın həyatında bir məqam olur ki bu sadəcə durğunluq, depresiya, dərinə enmə, özü ilə, daxili ilə başbaşa qalmaqla keçir.. Məncə məhz bu məqam insanı bir az daha kamilliyə və özünü tanımaya gətirib çıxarır. Bu həmin məqamdır ki, insan həyatındakı səhvlərdən və başına gələnlərdən nəticə çıxarır. Lakin bunu hər insan görə bilirmi?  2020-ci ili qarşılayanda nələrsə həmişəki kimi getmirdi, xatirlayıram. Əslində ətrafımda hər şey var idi, istədiyim və başqasının belə arzulardığı hər şey, amma hiss edirdim, bu o deyildi, bu olmaq istədiyim və daxilimin rahatlıq verdiyi məqam, an deyildi, bu bayram bayram deyildi.. Mənsə həmin gün saat 00:00-da başıma gələcək hər şey üçün badə belə qaldırmışdım :)  sanki hər şeydən qabaqcadan xəbərdar idim. Sanki yeni pandemiyanın sağlığına içirdim :D  Bəli, artıq yarım il keçib ki, 2020-ci ili necə keçirdiyimizi ümumdünya olaraq dərk edə bilmirik. Yaxınını itirənlər, ...

Bəzi günlər var ki onlar haqqında uzun uzadı yazmaq istəsəm də yaza bilmirəm. İçimdə saxlamaq istəyirəm o günümün bütün detallarını. Bu ilki doğum günüm qarşıladığım yeni il qədər qəribə, maraqlı, hər iki hissin qarışığı ilə birlikdə gəldi keçdi :) Düşünəndə həm üzüm gülür, həm də içimdə incikliklər baş qaldırır. Amma maraqlısı budur ki, artıq hər ad günümün verdiyi mesajları oxumağı bacarıram. Və bu ilin verdiyi mesaj məni o qədər rahatlatdı ki. Qəribə və anlaşılmaz sakitçilik.. Nə üçün olduğunu isə çox gözəl bilirəm. Fərqində olmaq, hisslərin ən gözəlidir :) Bu ilki devizim: "ÖZÜNÜ HEÇ NƏYƏ MƏCBUR ETMƏ, İÇİNDƏN NECƏ GƏLİRSƏ İNSANLARA ELƏ DƏ DAVRAN." * ilk doğum günüm oldu ki şam üfürmədim * bu il də papa məni təbrik etmədi * 3 il sonra qar gördüm, oğlum isə ömrü həyatında ilk dəfə qara toxundu ) * bu il doğum günümün soundtracki yoxdur.

Avqustun gedişi ilə yay da düşdü yola. Qızmar keçməyən, ömrümün ən sərin və küləkli yayı.. Yayılmayan yayı.. Bu ay bir tərəfdən çox gec, bir tərəfdən çox tez keçdi. Yalan demiyim, keçən aydan nə çox asan, nə də çox çətin oldu. Avqustun sonu etibarı ilə həyatımın hüzün ayı başlayır.. Qaçıb gizlənmək istədiyim, səs söz eşitmək istəmədiyim payız gəlir.. Çoxu az edib avqust ayımdan yazıram: 3 il əvvəl əlimə aldığım Amin Maalofun Afrikalı Leo əsərini oxuyub bitirdim O olmadan onlu olanları oldurduq... Dörd kitab bitirdim:                 Afrikalı Leo - Amin Maalouf                Kalbin Temizse Hikayen Mutlu Biter - Hakan Mengüç                Şeker Portakalı - J.V.Vasconcelos                On dakika otuz sekkiz saniye - Elif Şafak Kitabxanama üç kitab əlavə etdim (oxuduqlarımdan son üç kitab) İşdən...

Bu gün Onun doğum günüdür... Yanımızda olsa idi 64cü ilini qeyd edəcəkdik. Yanımda olsa idi onun yaşa dolmağını izləyəcəkdim. Və əminəm ki yanımızda olsa idi çox şey indiki kimi olmayacaqdı... Onu itirdikdən sonra hər il amma hər il düşünürəm görəsən bu il ona nə alardım və artıq 6ci ildir ki ona xəyali hədiyyəmi verirəm. Əlimdə isə iki dənə qızıl güldən başqa heç nə yoxdu. Gül dükanına girib iki dənə gül dedikdə, satıcının cüt alırsız? deyib başa düşərcəsinə gülləri seçməyi qədər aydındır hər şey.. Sən yoxsan mama.. Ürəyimdə qaysaq bağlamayan və həmişə özümü axtarmağımın yeganə və tək səbəbkarı sənsən. Yox sənə səndən şikayət eləmək ya da nə bilim təqsirləndirmək fikrim yoxdur.. sadəcə fiziki olaraq sənə toxuna bilməməyimin acısını daşıyıram içimdə. hər zaman.. Hər il mamanın doğum gününə bir musiqi həsr edirəm, bu il isə bir kitab olsun xatirə. Şeker portakalı olsun.. ordakı Zeze mən olum və mama, səni itirməklə böyüyüm..

İyul ayımı başqa cür xatırlamıram.. məktəb vaxtı fizikanı yalnız qiymət üçün oxuyan, Şəmiyyə müəlimənin başa saldığı dərsləri başa düşməyib, sadəcə əzbərləyən mən, bu ay fizika oxudum, özdə başa düşərək və istəyərək.. hələ də mütaliələrimə və axtarışlarıma davam edirəm düzü.. Kvant fizikası, hardan necə qarşıma çıxdı bilmirəm. O qədər şeyləri açır ki insanın qarşısında onun ola da bilər və olmaya da bilərləri məni özünə maqnit kimi çəkir. Frekansım onda cəmlənir. Alfa dalğama keçirəm və bu qəbildən daha neçə sözlər.  İyul ayında yenə özümü axtarışla məşğul oldum, amma digər aylara baxanda əldə etdiyim bir şey var. Axtarışın xəritəsini çəkdim.. bəli, artıq bilirəm səbəbim nədir, fərqindəyəm və bu məni qismən rahatladır. İyul ayımı necə keçirtdim sualını qısaca aşağıdakı kimi cavablandıracağam: ..tamamilə zamanımı işə bir də evə sərf etmişəm. ..ondan sonra isə kvant məlumatlarına :) ..ailəmlə maraqlı zaman keçirmişəm, Lahıca getmişəm və Amerikadan qayıda...

Səyahət etmək hər zaman maraqlıdır. Dəfələrlə haqqında eşitdiyin şəhərləri gəzmək, o ölkə barəsində, əhalisi, ab-havası, adət-ənənəsi, tək kəlmə ilə hər şeyi haqqında sənə çox şey deyir. Ona görə boş yerə çox oxuyan yox, çox gəzən bilər deməyiblər. Ümumiyyətlə, insanın təsəvvüründə canlandırdıqlarını öz gözləri ilə görməsi və bunun necə təəssürat yaradacağını əvvəlcədən müəyyən etmək olmur.  Bu dəfə bizim səfərimiz isə uzun oldu Bakı-Tibilisi-Batumi-Trabzon və eyni marşurutla geri qayıdış. Maşınla çıxdığımız kiçik səyahət mənə çox şeydən, ölkələrarası mədəniyyət fərqindən, müşahidə etdiyim yüzlərlə xırda hadislərdən və daha nələrdən nələrdən danışdı. Əslində o qədər çox təəssüratım var ki. İndi isə həm xatirimdən çıxmasın, aylar illər sonra yenidən xatırlamağım üçün gün-gün səyahətim haqqında yazmaq istəyirəm. WARNING: Yazının uzun olma ehtimalı var :D Hər şey mənim balaca balımın vizasını almaqla başladı. Türkiyəyə getmək üçün ona viza aldıq və qayıdan başı Azərbaycana...

Susa bilmədim.. İçimi qəribə hüzün bürüyüb. Onun arıq canı və o canda, o ürəkdə olan təlaşlar. Nə üçünsə onu çox yaxşı başa düşürəm. Baxmayaraq ki, onun kimi əxlaqsız damğası vurulmamışdı mənə. Amma ürəyim hiss edir onun hiss etdiklərini.. 14 yaşlı qız əxlaqsız ola bilər ümumiyyətlə? bilirəm, içinizdən olar niyə olmur ki cavabını verən mütləq tapılacaq. Amma mən bir söz deyim sizə, məncə olmur! 14 yaşında tərbiyəsiz qız olmur, o yaşda, yeniyetməliyin ən pik anında onu başa düşməyən valideynlər olur, onu  qəbul etməyən cəmiyyət olur, özünə, ruhuna yaxın tapmadığı, rəfiqənin, dostun yoxluğu olur, və yenicə dəbə düşən builling sözünün mənasını daşıyan sözlər olur və bütün bunlara tab gətirməyən zəif ruh olur.. Yalnız bundan sonra həmin o körpə ürək böyüyür və həddi buluğa çatdıqda seçimini edir. Əxlaqsız olmaq, yoxsa olmamaq... Düzü əxlaq anlayışı mənim üçün artıq o qədər cılız mövzuya çevrilib ki. Çünki, bilirəm.. Özünü mələk kimi göstərib dünyanın ən iyrənc xəyanətini edən ins...