from the corner of the world

Yeni ilin ilk ayını geridə qoyub köhnəltdik ili :) 2020 necə gəldi, yanvar ayı necə keçdi heç özüm də bilmirəm. Tək bildiyim tarixlərin sürətlə yer dəyişdiyidir. Kenan Doğulu demiş "Tutamıyorum zamanı.." Həyatıma müxtəlif maraqlar daxil olur və müəyyən müddətdən sonra onlardan yorulur və uzaqlaşıram. Tək bircə həvəsdən başqa, kitab həvəsim. Bu həvəsin mənə kimdən, hardan necə gəlib keçdiyini bilmirəm, amma oxumaqla sakitləşdiyimə, özümü tapdığıma, öz dünyamda olduğuma, özümə aid olduğuma əmin oluram. Əslində təkcə oxumaqla deyil, eyni zamanda kitab almaqla da xoşbəxt olan insanlar kateqoriyasındanam. Bu çox gözəl bir hissdir mənim üçün, və heç bir hisslə əvəz edə bilməmişəm bu günə kimi. Keçən il özümə söz verdiyim hər ay ən azı bir kitab alıb, ən azı bir kitab oxumaq prinsipimi bu il də tuturam. Və tutumağa davam edəcəyəm. İndi isə keçim kitablarıma. :) 2020-ci ildə ilk bitirdiyim kitab Harper Linin "Bülbülü öldürmək" əsəri oldu. Maraqlı tərzdə yazılan, ...

Bu yazımda 2019-cu ildə oxuduğum və aldığım, eyni zamanda mənə hədiyyə olunan kitablardan danışmaq istəyirəm. Deyə bilərəm ki, ötən 3 ilimə baxanda 2019-cu ildə kitab oxuma və alma vərdişimi yenidən bərpa etməyim göz qabağındadır. Düzü, bu məni xeyli sevindirdi. Belə ki, oxuduğum kitabların sayını 19 kitabla daha da artırdım və kitabxanama 19 yeni kitab əlavə etdim. yeni kitablardan üçü isə hədiyyədir. Hədiyyəlik olan iki kitabı kitabxanamda olan Sartırın "Ürəkbulanma" əsəri ilə barter etdim, digər bir kitabı isə bizim məhşur dj Fateh öz instagram hesabında keçirdiyi kiçik bir yarışma ilə məni qaliblərdən biri elan etdi və kitabı mənə hədiyyə etdi. :)  İndi isə oxuduğum kitabların siyahısına keçmək istəyirəm: İvan Turgenyev "Atalar və oğullar"- bu 2018-ci ildə yarım saxladığım kitab idi, oxuyub bitirdikdən sonra çox bəyənmişdim. İki fərqli oğul və iki fərqli ata. Etel Lilian Voyniç "Ovod" - Bu əsəri hələ o zamanlar anam çox tə...

Bu kitabı düz 3 ilə bitirdim desəm heç də yanılmaram :) Məsələ onun maraqsız olmağında və ya qəliz yazılmasında deyil. Çox maraqlı və olduqca oxunaqlı kitabdır. Sadəcə bəxtinə 3 il oxumaq yazılıbmış yəqin. Əsərin qəhrəmanı gəzgin olub Granadada doğulub Romada yaşlanıb Tunisə qaıydan Həsən kimi o da Türkiyədən sifariş olunub Amerikada oxunub amma Bakıda bitib. Əsər 14cü əsrdə yaşamış Həsənin uşaqlığından yaşaya yaşaya gördüklərindən, yaşadıqlarından bəhs edir. Maraqlı yazılış dili, məlumatlarla dolu səhifələri, insanı o dövrə, keçmiş əsrlərə aparan hadisələri Maaloufun yazı üslubudur. Çünki onun "Səmərqənd" əsəri də Afrikalı Leo kimi eyni  təəssürat oyatmışdı məndə.  Bir məsələ də var ki, son zamanlar əsərlərin sonluqlarına birmənalı yanaşa bilmirəm. Sanki nələrisə yarımçıq hiss edirəm, sanki əsərin sonluğu gözlədiyim kimi tamamlanmır. Yəni şərt deyil məzmun baxımından mən düşündüyüm kimi bitsin, amma maraqlı əsərlər sadə və ürəksıxıcı sonluqla bitəndə mən birtəhər oluram...

O qədər olur ki məndə bir kitabı almaq istəyirəm, amma nə üçünsə heç cür o kitabı almaq qismət olmur. Mağazada kitab rəfindən götürüb baxıb qoyuram yerinə təzədən. Bəzən pulum olmur almıram, bəzən pulum olsa da almaq istəmirəm. Sanki zamanı gəlmir. Mən keçən yazımda da yazmışdım ki, kitabları biz seçmirik. Onlar lazımı vaxtda özləri gəlib tapır bizi, elə bil ruh halımız özləri cəzb edir kitabı bizə. Elif Şafakın "Havvanın üç kızı" kitabı da o kitablara aiddir. Ramazan ayının axır həftəsində aldım kitabı. Əsərdə qəhrəman təkcə özünü axtarmır, həm də bütün kitab boyunca Tanrını da axtarır və bu mənim indiki ruhum və düşüncələrimlə o qədər üst-üstə düşürdü ki. Bir tərəfdən də oruc tutub bu ibadətimi yerinə yetirirdim deyə, içimdə nələrisə oynatdı elə bil kitab. Nə qatı dindar olmaq, nə inanclı olmaq, tutqu ilə dinə bağlanmaq, nə də ateist olub Allahı inkar etmək var bu bədəndə, bu ruhda. Adət və ənənə olaraq islam koloriti altında böyüdüyümüz üçün qanımıza işləyən müsəlman v...

Bəlkə də may.. Nə üçün bu başlığı yazdığımı bilmirəm. Hər ayın özünə xas yadda qalma adı, tərzi, əhvalı olur sanki. Bunu da bura hər ay üçün bir yazı yazmağa başladığımdan hiss etmişəm. On bir ayın sultanı oldu May ayı. Sultan oldu, tac taxdı. Ramazanı özündə qonaq etdi, özünə əkiz etdi. Mən ibadətlərimin və inanclarımın, Allaha olan sevgimin yönünü bir zamandan sonra dəyişsəm də oruc tutmağı, Ramazanın bir çox əməllərini yerinə yetirməyi çox sevirəm. Şükür ki Allahım bu il də Ramazanda oruc tutub dua eləməyi, ruzisi ilə iftar açmağı bizə, mənə nəsib etdi. Mən isə Ramazan haqqında yox, may ayındakı fəaliyyətim haqqında danışmaq istəyirəm sözün açığı :) Əvvəlki yazımda da yazdığım kimi may ayında bir köhnə kitab alıb oxuyub bitirdim. Sovet sovxoz kolxoz komsomol partiya kitabı olsa da, çox sadə yazılsa da, mövzu adi olsa da maraqlı idi, çünki məni uşaqlığıma qaytarmışdı kitab, "Səhər yeli". Bakıdan kəndə gələn oğlan, ona vurulan qız, sonra daha kəndə ayağı dəyməyən...

Artıq yaz fəslini rəsmi şəkildə qarşılamışıq. İndi isə günəşin nə zaman daim parlayacağı günləri gözləyirik. Əlbəttə ki o da gələcək. Bu qış mövsümünü isə yenə qarsız keçirdik.  Mart isə gah baharı, gah qışı xatırladır həmişəki kimi. Biz uşaq olanda anam deyərdi ki, mart ayında qışla yaz dalaşır həmişə. Ona görə havalar belə keçir :)  Fevral ayını geridə qoymaqla bərabər, artıq martla da vidalaşmağa üçcə gün qalıb. Mən də fürsətdən istifadə edərək bu iki ayı necə keçirdim, nə oxudum, hansı kitabı aldım suallarını cavablandırmağa çalışıram özlüyümdə.  Fevral hardan gəldi hara getdi, bilmədim. Bu elə bil məhz fevrala xas bir xüsusiyyətdir. 28gün olan bu balaca ay hər zaman tez qurtarır sanki, 29 gün olsa belə. Fevralı o qədər də ciddi xatırlamıram. Çünki daxilimlə baş başa qaldığım  sakit aylardan biri oldu. Və Sabahattin Ali sevdam yenidən baş qaldırdı.  Sabahattin Ali ilə  səhv etmirəmsə 2014 cü ildə tanış olmuşam ilk dəfə. Bəlkə də daha ...

Yenidən blogumda yaza biləcəyim mövzular tapmağıma çox sevinirəm. Deməli, bunun üçün nələrdənsə başlamaq, nəyinsə ucundan tutmaq lazım imiş. Yazılarıma qayıtmazdan əvvəl yarım qoyduğum kitablarımı bitirməyi özümə söz vermişdim əslində. Və ona görə də başladım oktyabrda yarım qoyduğum Hakan Mengüçün "Ben ney'im" kitabından, keçdim yayda yarımladığım Maksim Qorkinin "Uşaqlıq" romanına. Sonra da əlimə İvan Turgenevin "Atalar və oğullar" kitabını götürdüm və yeni ilimə o kitabla daxil oldum. Bundan əlavə, 2018də uşaq pedaqogikası ilə bağlı Adem Güneşin də iki ayrı kitabını oxumuşam. • Hakan Mengüçün kitabı sırf özünü inkişaf, motivasiyaya sufi tərəfdən yanaşmadan bəhs edən özünüdərk kitabı idi və nə yalan deyim ki müsbət təsirlərini hiss etdim. Bu o deməkdir ki, insan istər istəməz zaman zaman bu tip kitablara müraciət etməyə ehtiyac duyur, yaşı nə olur olsun. • Maksim Qorkini qeyd etdiyim kimi, yayda əlimə almışdım. Amma yarım qalmışdı nəs...

Salam Qədirzadə Asifin Sevdasız qaldığı aylardan bəhs etdiyi kimi, mən də kitabsız keçirdiyim aylardan danışmağa başlayımmı, başlamayımmı heç bilmirəm.. demək olar ki artıq bir aya yaxındır ki, ölkədən kənardayam və bunun nə qədər davam edəcəyi haqqında heç bir fikrim yoxdur. Türküdə deyildiyi kimi uzun ince bir yoldayız.. Bir gün mütləq Amerikaya səfərim barədə ətraflı yazı yazacağam, çətinliklər, keçirdiyim həyəcan, prosedurlar və s. hamısı ayrıca bir mövzudur və inanıram ki,gələcəkdə kimlərəsə mütləq lazım olacaq. Çünki,mən özüm də gəlməmişdən əvvəl onlarla blog və məqalələr oxuyub, insanlarla əlaqə saxlamışdım. Amma bu gün, sevdiyim və təəssüf ki uzaq düşdüyüm kitabları yada salmaq istəyirəm. Bakıda olduğum müddət ərzində Yasunari Kavabatanın "Min durna" əsərini oxuyurdum. Yarımçıq qoymamaq üçün onu əl çantama atdım. Və yolum Bakumoz tərəfdən düşəndə qalxıb bir iki kitab almaq istədim yol üçün. Gözümə ilk dəyən Nik Vuyçiçin "Hüdudsuz" kitabı oldu. Nazik ol...

BAŞLAYANDA: Elə kitablar var ki, onları oxuduğun zama bir səhifədə azı 4-5 dəfə Google-u ziyarət edirsən. İçindəki real məlumatlar,  maraq oyadacaq tarixi hadisələr istər istəməz bu axtarış saytına üz tutmağa vadar edir insanı. Elə yazıçılar da var ki, onlardan bu tip əsəri ərsəyə gətirmələri gözlənilməz olur. Bayağı əsərlərdən bu qədər ciddi bir əsərə keçid, heç də hər yazıçının işi deyil. Həm kitab, həm də yazıçı haqqında qeyd etdiyim bu abzasların hər ikisini isə Frederik Beqbederin "Una və Selincer" (Oona and Salinger) əsərinə aid edirəm. Əsəri, iyul ayında dostlarımdan birinin facebookda paylaşdığı "Bakıya çatan kimi alacağam" postundan sonra fikrimin bir küncündə saxlamışdım. Sentyabrda aldığım kitabı noyabrda oxuyub bitirdim. Səkkiz metro stansiyasında hər gün açıb qurtum-qurtum su içən insan kimi yavaş-yavaş oxudum. GÖZLƏNİLMƏZLİK: Frederik Beqbederin Azərbaycanda ən çox tanınmasına səbəb, "Məhəbbət üç il yaşayır" əsəri oldu. Mən də kitabı ...

Dünən işdə sakitlik olduğu üçün XXI əsr müasir dünya ədəbiyyatından ən çox satılan, ən çox oxunan 100 kitab siyahılarına baxdım. Həm goodreads-dən, həm BBC-nin siyahılarından, həm də türk-rus mənbələrindən eyni kitabların adını görüb, ümumi nəticəyə gəldim və özüm üçün fürsət düşdükcə alacağım kitabların siyahısını tutdum. O sıraya bir-bir kitabları əlavə etdikdən sonra, əslində, bəzi şedevrləri hələ də oxumadığımı da öz-özlüyümdə düşündüm. Məsəl üçün, bütün dünyanın ağız dolusu danışdığı Dostoyevskidən cəmi bircə əsəri "Qumarbaz"ı oxumuşam. Lev Tolstoyun uşaq vaxtı hekayələrini oxumuşam sadəcə. Nə yalan danışım axı, rus ədəbiyyatını elə də sevmirəm. Amma bir dəfə təsadüfən adı və qısa məzmunu qarşıma çıxan Çexovun "6 nömrəli palata" əsərini bir gecəyə elektron formada ləzzətlə oxumuşdum. Məsələn, mən "Master və Marqarita"nı yarımçıq qoymuşam, digər dünya yazarlarından bəh eləsəm, Sartrdan oxumamışam, Morua da, Kortazar da yarım saxladıqlarım sırasındadı...

BAŞLAYANDA: Kitabı bal ayımızı Türkiyədə keçirəcəyimizi və qayıdanda 2 günlük İstanbula baş çəkəcəyimizi dəqiqləşdirdikdən dərhal sonra Bakumozdan sifariş etdim. Toya iki həftə qalmış sifarişim gəldi və  sevinə-sevinə kitabımı götürdüm. Düşünürdüm ki, iki həftəyə kitabı bitirəcəyəm və İstanbula gedəndə mütləq muzeyə baş çəkəcəyəm. Amma təbii olaraq heç nə gözlədiyim kimi olmadı :) Çünki kitabı 10 səhifədən artıq oxuya bilməmişdim. Toy hazırlıqları, fikirlər filan imkan vermirdi kitab oxumağa. Olsun, fikirləşdim. Kitab çox axıcı idi əslində, ona görə də iki günə Türkiyədə bitirə biləcəyimi düşündüm.  Amma yenə də hər şey gözlədiyimin əksi oldu. Kitabı çamadanıma qoymadığımı, təyyarəyə oturanda xatırladım :D hər il ən azı bir dəfə ölkədən kənarda səyahət edən mən, birinci səfər idi ki kitabsız yola çıxırdım. Kefimi çox poza bilərdim, amma etmədim, nə qədər də olmasa adı üstündə "bal ayı" idi :)  3 gündən sonra artıq telefonumdan kitabı e-book formasında oxuyurdum ...

Keçən 2014-cü ildə həm yeni il, həm də doğum günü hədiyyəsi olaraq nə qədər kitab əldə edən mən, təsəvvür edirsiz bu il bircə kitab olsa belə hədiyyə almadım. Belə də iş olar? :D Bunu nəzərə alaraq, keçən həftənin işdən sonrakı işimin az olduğu bir günündə kitab mağazasına üz tutdum. İçim sakitlik istəyəndə gördüyüm ilk işlədən biri də Nizami muzeyindəki Akademkitabxanada kitabların içində eşələnməkdir. Ona görə də fikrimdə xüsusi bir kitabın olmamasına baxmayaraq, kitabların içində gəzişərək özüm üçün 2 kitab seçdim. Və beləliklə: Ceyn Ostin - Qurur və qərəz Makim Qorki - Uşaqlıq  - 2015-ci ilimin ilk kitabları oldu. Görünən açıq kitab isə Remarkın türkcə oxuduğum "İnsanları sevmelisin" əsəridir və sən demə nə vaxtsa rus versiyasını da alıb kitabxanama qoymuşammış. Ümumiyyətlə Remarkın hansı kitabını görsəm alıram dil fərqi yoxdu. Sevirəm onu, nə edim axı? :) İçimi sakitləşdirmək, yorğunluğu çıxarmaq üçün digər metod, düzəltməyi yeni öyrəndiyim zəncəfil çayıdır...