from the corner of the world

Arthur Goldenin bu əsərini hələ yeniyetmə olanda, hələ fəvvarələr bağının köhnə tarqovı vaxtında, kitab passajı deyilən o şəkillərlə dolu arkaların birində kitabları düzən dayının kitablarının içində görmüşdüm. Kitab rusca idi "Мемуары гейшы". Onda əlimə alıb o tərəf bu tərəfə çevirəndə bacım kinosuna baxdığını və çox maraqlı olduğunu dedi. Elə o vaxtdan da fikrimin bir küncündə saxlamışdım. Keçən ilin axırlarında Bakumozda ikinci əl kitabların içində onu görüb almaq istədiyimi desəm də artıq gecikmişdim. Alınmışdı :) nə üçünsə məhs bu kitabı ikinci əl kimi istəyirdim. Bu ilin fevral ayında isə yenə də Bakumozda ikinci əl kitabların siyahısını görəndə tez yazdım və budur kitab aylar idi kitab rəfimdə oxunacağı zamanı gözləyirdi. Nəhayət ki o gün gəlib çatdı. Cəmi 3 günümü aldı :) Yəqin ki işlədiyim işlə əlaqədar olaraq çin, yapon, koreya kimi millətləri gözlərinin quruluşuna görə bir birindən ayıra bilirəm. Əsəri oxuduqca da gözümün qabağında hamısını bir bir canlandırı...

Mənim kinolara, animasiyalara olan həvəsim kitaba olan qədər deyil. Kitabqurdu dostlarıma, onların kitabla bərabər kinoya olan həvəslərinə baxanda ruslar demiş "белое зависть" yaranır içimdə :) Amma özümü məcbur edə bilmərəm ki onlara bənzəyim. Fikrimcə insan olduğu kimi, hiss etdiyi kimi qalanda təbii olur. Ona görə mənə də onlara, kinoya olan maraqlarına həvəslə baxıb, zövq almaq qalır.  Özüm isə bu dəfə personajlarını çox bəyəndiyim, 2009-cu ilin məhsulu olan "Up" animasiyasından danışmaq istəyirəm.  <<< Bu şəkil keçənlərdə qarşıma çıxmışdı və ilk ağlıma gələn elə "Up" animasiyası olmuşdu. Və neçə müddətdir ki, baxmaq istədiyim filmə bu şəkil təkan oldu deyəsən. Nəhaytə ki, eynəyimi taxıb baxdım. :)  Filmin ilk 10-15 dəqiqəsinə baxanda, əslində hisslərimi cilovlaya bilmirdim. Axı.... Bilmirəm nə üçünsə özümü Ellie-ə bənzətdim. Gələcəkdə mənim Carlımla mən də eyni həyat yaşayacağammış kimimə gəldi :) Amma bir məsələ var ki, bizim ...

İki il ard arda tedx tədbirlərinə youtube vasitəsilə baxdıqdan sonra, keçən il də daxil olmaqla bu il ikinci dəfə idi ki sözü gedən tədbiri izləməyə getdim. Sözün düzü gözlədiyim effekti almadım və əvvəlki illərə nəzərən maraqsız, keçən ilki təşkilati işlərə baxdıqda olduqca zəif idi. 12 spikerin içindən 3 ya 4 nəfər çıxışı ilə yadımda qaldı. Yüklənmə adı altında edilən çıxışlarda heç mənim yüklənmə haqqında olan baxış bucağımdan heç kəs çıxış etmədi. Keçən ilki tedx tədbirində içəri girən andan xoş qarşılanma, proqramı təqdim edərkən bakcellin müxtəlif hədiyyələri, lunchtime, fasilə sıralarında Qara Dərvişin mükəmməl ifası (hansı ki, həmin ifadan sonra onu özümçün kəşf elədim) və s. və i. Lakin bu il içəri girəndə hazır olmayan bage-lər, təkcə türkçülüyün tarixinə aid kitabın hədiyyə edildiyi yanımızdaca hazırlanan paketlər, lunch-siz ucuzvari çay süfrəsi, fasilələrdə azərcellin ürəksıxıcı təqdimatı və s. və i. ilə qarşılaşdım. Çox izləyici tərəfindən bəyənilmədiyi də açıq ayd...

İstanbul.. arzular şəhəri İstanbul.. haqqında hüzünlü şeirlər yazılan şəhər İstabul.. mədəniyyətlərin, dinlərin kəsişdiyi əsrlərin şəhəri... Uzun müddət gərgin iş periodundan, xəstəlikdən (üstünüzə sağlıq), mənəvi və fiziki çətinliklərdən sonra bir həftəlik başımı da, çamadanımı da götürüb ürəyimin istədiyi, gözlərimin görmək üçün tələsdiyi o şəhərə, İstanbula getdim. Düşündüyümdən bir balaca məhdud keçirtsəm də günlərimi, heç nəyə fikir vermədən İstanbulun o tarixinin, böyüklüyünün, qəribə sirrinin, baş açmadığım, əslində düşündüyümdən və bildiyimdən bir qədər fərqli olan gördüklərimin, dünyanın hər bir bucağından gələn insanların içinə qarışdım. Əslində orda qaldığım müddət ərzində o qədər çox gördüm, müşahidə elədim, öyrəndim ki, amma təbii ki hamısını bura yazıb doldura bimərəm :) həm də İstanbul elə bir yerdi ki, ora çox insanın getməyə əli çatır. Tək fərq ondadı ki, mənim görmək arzusunda olduğum 3 şəhərdən biri idi. Həm də ilk dəfə gedəndə həmişə təəssüratlar d...

Kitabları kinolardan üsdün tutduğumu həmişə qeyd etmişəm. Elə də kino həvəskarı deyiləm, amma axır 2-3 ildə kitabı bitirdikdən sonra əgər ssenarisinə çəkilimiş kinosu varsa baxıb müqayisə etməyi sevirəm. Təbii ki, hər dəfə kitab daha böyük təəsürat yaradır məndə. Çünki kinoları çəkərkən istər-istəməz çox məqamlara toxunmur rejissor, ssenarini hardasa dəyişir, ya qəhrəmanların hər hansı bir hadisə zamanı nə hiss etdiklərini, daxilində nə düşündüklərini bilmək olmur, amma kitabda bunu oxuyaraq bilirsən, hiss edirsən, təsəvvüründə canlandırırsan. Ya da ən yaxşı halda aktyorun güclü istedadı nəticəsində ordakı hisslər izləyiciyə aşılana bilər.  Baxdığım kinoların əksəriyyətində bunu hiss etməmişdim ta ki dünən Leonardo Di Kaprionun baş rolda çəkildi "Möhtəşəm Qetsbi" əsərinin kinosuna baxmayana qədər.. Kitabı isə hardasa bir həftə əvvəl oxuyub bitirmişdim. Kinodakı effektlər, obrazlar, rejissor işi, dekorasiya, geyim filan bunlara toxunmayacağam, çünki kinoman deyiləm. Amm...

Bu günün yağışlı olmasına baxmayaraq "Kitab oğrusu"nu izləməyə getdim. Bir az gecikdiyimə görə əvvəlinin necə başladığını görmədim düzü, yerimi elə təzə rahatlamışdım ki, Liesel-in qardaşının öldüyü səhnə gəldi. Sonra isə bildiyim səhnələr kadr-kadr bir birini əvəzlədi. Həmişə olduğu kimi yenə də və bir daha kinodansa kitablara vuruldum. Elə insan var ki, əgər bir əsərin kinosu varsa əsəri oxumaq əvəzinə birdəfəlik kinoya baxmağı seçir (bacım), amma mən əsəri oxuyub sonra kinoya baxmağı daha çox sevirəm. Çünki orada hansı səhnələrin kəsildiyini və əsərin orjinalına hansı dəyişikliklərin olunduğunu, nə ilə əvəz edildiyini analiz edirəm. Dünən axşam facebookda " Kinomansan? " səhifəsində kino barəsində bir balaca şəhr oxudum və bu gün məndə hardasa həmin şərhlə həmfikirəm. Baş rolun ifaçısı zəif oynamışdı məncə də. Əsərdən aldığım təsiri kinodan ala bilmədim düzü. Amma qətiyyən baxmağa dəyməz də deyə bilmərəm. Kinoda mənə ən çox təsir eliyən yeri bombaların atıl...

Kitab oxumaq gözəldir.. Hələ oxuyub bitirdikdən sonra insanda yaranan boşuluq və təəssüratın üzərində yaratdığı doluluğu demirəm.. Maraqlı əsəri bitdikdən sonra fikirlər elə bil bir qat havada olur, baş bir qat yuxarıda hiss edir özünü düşünə-düşünə - şəxsən məndə elə olur :) "Kitab oğrusu"na ön söz: Bəlkə də filminin Bakı kinoteatrına gəlmə xəbərini eşitməsəydim, ertələyəcəkdim oxumağı. Amma məndə bir adət var ki adətən kitabı oxuduqdan sonra kinosuna baxıram (o da əgər baxsam). Özlüyümdə düşündüm ki, kinoteatrda kinoya baxmağı sevirəm və ən yaxşısı kitabımı oxuyum və sonra kinoya gedim. Kitabı bu gün bitirdiyim üçün hələ kinosuna getməmişəm deməkdir. Amma gedən kimi, bu yazımın ardı mütləq olacaq :) İndi keçək kitabın şərhinə.. Bəzən olur məndə yazıçılara paxıllıq tutur. Bu kitabı oxuduqca elə bir hiss yenə içimdə gəzişdi. Birinci və axırıncı dəfə bunu Remarkda hiss etmişdim :) Əsər Almaniyada İkinci dünya müharibəsi illərindən bəs edir. Alman ailəsi, övlad...

Artıq əvvəlki kimi kitabı "su kimi içməyə" elə də vaxt tapmasam da əlimdən, çantamdan və balışımın altından kitabı əskik eləmirəm. Niall Griffitsin sonu maraqlı olsa da cansıxıcı olan əsərindən sonra elə bilirdim ki, kitab oxumağın daşını birdəfəlik atmışam :) Amma şükür ki elə bir şey yaşamadım. Bunun üçün əvvəlcə s*ktir et deyip terapi keçdim John C. Parkinin eyni adlı əsəri vasitəsi ilə. Kitabın psixoloji bir kitab olduğunu bildikdən sonra əldə etdim və hardasa nələrisə həqiqətən boş buraxmağı və nələrinsə ardınca getməyin lazım olduğunu başa düşdüm. Bəzi cümlələri dərk etmək, özümə aşılmaq üçün 2-3 dəfə oxuduğum da oldu. Əslində 100%-lik təsir edici kitab deməzdim amma, hansısa məqamlarda düşündürməyi bacardı.. Və mən düşünürəm ki, əgər kitabın ən azı bir cümləsi insanı düşündürürsə deməli o kitab vaxt itkisi deyil.. Terapini oxuyyb terapiya aldıqdan sonra sevimli kitablarıma geri dönə biləcəyimi düşündüm və ard arda 3 dənə əla kitab oxudum.. ..bir-birindən fərql...

9 may Qələbə günündə hamı bayramın canfəşanlığı evdə qalmağın ya harasa getməyin sevincini yaşayanda, mən çox nadirən əlimə aldığım tv pultu ilə kanalları çevirməyə başladım. Və bir cizgi filimi diqqətimi çəkdi mən də divanda yerimi rahatliyib oturdum :) Deməli cizicgi filminin əsas mahiyyəti ondan ibarət idi ki, ölüm üçün vasitələr satan bir mağaza sahiblərini oğlu ailə fərdlərindən - ata ana baci qardaşından fərqli olaraq gülərüz, həyata bağlı balaca bir uşaq olur. Atasının və anasınım hər dəfə intihar etmək üçün mağazaya gəlib vasitələt alan müştərilərini müxtəlif yollarla bu fikirdən daşındırmağa çalışır. Deməli, cizgi filmi insanda gələcəyə ümidlə baxmaq, gülərüz olmaq, insanları, həyatı sevmək kimi fikir aşılıyır. Yəni sözün qısası cizgi filmi mənə çox təsir elədi. Tvdən bir neçə şəkil çəkib AZAD ZONAMDA yerləşdirərək haqqında yazmağa qərara aldım. Amma təəssüf yarımçıq baxdığım üçün adını bilmədim. Lakin qeyd edim ki c/f fransiz məhsuludur. Bu gün bir ay keşməsinə baxmayaraq...