from the corner of the world

Bu gün Tacomanın ən tarixi küçələrindən biri olan Broadway küçəsini gəzdim və kiçik bir video hazırladım. Broadway küçəsində tarixi binalar, antik mağazalar daha çoxdur. Meksika, koreya, tayvan ölkələrinin mətbəxi də məhs bu küçədəki restoranlardadı. Demək olar ki, ən sakit küçələrdən biridir, iş yerləri, kollec, restoranlar küçənin sonunda, əvvəlində isə bayaq qeyd etdiyim kimi antik mağazala, binalar bir sözlə tarix gözə çarpır. Broadway küçəsi Tacomanın ən məhşur oteli olan Hotel Murano ilə bitir. Müasir dizaynı və daxili şüşə ekspanatlarla bəzənmiş oteldə bəzi günlər bir otaq belə tapmaq olmur. Çünki Tacoma muzeylərlə, mədəni tədbirlər və konsertlərlə dolu olan bir şəhərdir. Ən maraqlısı isə oteldə keçirilən toy tədbirləridir. Digər şəhərlərdə yaşayan qohumlar Tacomaya gəlir və oteldə yer ayırırlar. Bütün xanımlar uzun, incə və gözəl ziyafət geyimlərində, bəylər isə bir qayda olaraq smokingdə olurlar. Bəzən şəhərdə ziyafət paltarında gəzən dəstə dəstə insanlar gözə dəyir, bu həmin

Axır ki, çəkdiyim birinci videonun bəzi montaj işlərini bitirdikdən sonra paylaşa bilərəm. Əvvəlcə qaldığım Tacoma şəhəri haqqında kiçik məlumat verib sonra videoya keçid etmək istəyirəm. Tacoma Vaşinqton ştatının Seattle-dan sonra ikinci ən böyük şəhəridir. Təmiz, sadə, sakit, olduqca yaşıl olmağı ilə yanaşı, insanları mehriban və dostcanlıdır. Vaşinqton ştatına xas olan yağışlar burdan da yan keçmir. Demək olar ki, hər gün yağış yağır. Mart ayı boyunca sadəcə 3 gün tam günəşli keçib. Əhalinin yaşaması üçün maksimum şərait yaradılıb. Parkları, iri supermarketləri, çoxlu parkingləri və ən əsas, bəlkə də şəhərin hər tərəfindən görsənən Mount Rainer dağı ilə yadda qalır. İndi isə keçid alıram çəkdiyim nacizanə videoya. Əvvəlcə istədim səsimlə videolar hazırlıyım, amma nə yalan deyim komlekslərimə qalib gələ bilmədim ☺ Deməli, birinci videoda park və onun ətrafında olan bir-neçə tarixi binaları, muzeyləri çəkdim. Videonu çəkdiyim gün burada Pasxa bayramı qeyd olunurdu. Yolu keçdikdə

İstanbul.. arzular şəhəri İstanbul.. haqqında hüzünlü şeirlər yazılan şəhər İstabul.. mədəniyyətlərin, dinlərin kəsişdiyi əsrlərin şəhəri... Uzun müddət gərgin iş periodundan, xəstəlikdən (üstünüzə sağlıq), mənəvi və fiziki çətinliklərdən sonra bir həftəlik başımı da, çamadanımı da götürüb ürəyimin istədiyi, gözlərimin görmək üçün tələsdiyi o şəhərə, İstanbula getdim. Düşündüyümdən bir balaca məhdud keçirtsəm də günlərimi, heç nəyə fikir vermədən İstanbulun o tarixinin, böyüklüyünün, qəribə sirrinin, baş açmadığım, əslində düşündüyümdən və bildiyimdən bir qədər fərqli olan gördüklərimin, dünyanın hər bir bucağından gələn insanların içinə qarışdım. Əslində orda qaldığım müddət ərzində o qədər çox gördüm, müşahidə elədim, öyrəndim ki, amma təbii ki hamısını bura yazıb doldura bimərəm :) həm də İstanbul elə bir yerdi ki, ora çox insanın getməyə əli çatır. Tək fərq ondadı ki, mənim görmək arzusunda olduğum 3 şəhərdən biri idi. Həm də ilk dəfə gedəndə həmişə təəssüratlar d

Axtardım və tapdım! Axtarışımın Xoşqədəmlə əlaqəsi yoxdu, Axtardığım keçikmiş postda kı animasiyadır :) Nə qədər tənbəl olduğum elə mayın 9-u 2013-cü ildə baxdığım animasiyaya 4 iyun 2013-cü il tarixində yazdığım postdan görünür. Və axtarışımı da 14 yanvar 2014-cü ildə apardım.  Bir baxın! Mənə gurultulu bir alqış düşür! :) Amma ki rusların bir sözü var " Лучше поздно , чем никогда"  Bu gün neyçünsə yarımçıq baxdığım həmin cizgi filmini xatırladım və yadıma düşdü ki, köndələn də olsa həmin posta tv-dən çəkdiyim bir-iki şəkli yükləmişdim. Hardasa 5-10 dəqiqə başımı əyib şəkilə baxıdım ki, bəlkə nəsə bir söz, cümlə tapdım. Google sevimli axtarış saytım mənim :) bir söz belə bəs elədi. Nəticəni əldə etdim! Cizgi filminin adı: LE MAGASİN DES SUİCİDES ( Магазин самоубийств ) İstehsal: Fransa Müddəti: 1:19:56 Bu da animasiyanın özü:

Həvəsim olsa bir gün bu mahnıya nəsə yazacağam :)

İlk dəfə necə, nə zaman güldüyümü nəinki mən, heç kəs xatırlamır.. Amma ilk ağladığım günün dəqiq tarixini belə bilirəm, təkcə mən yox elə hamı. Həyatın "qanunu" deyək. Hərçənd ki, bu qanunu pozan və doğularkən ağlamayan körpələr də var. Düşünürəm ki, onları həyatı görəsən fərqli olur? nə isə, mövzu başqa mözvudu.. Nə üçünsə insalar özləri böyüdükcə ağlamağı unudur, yadırğayır ..və \"ağlaya bilimrəm\" ifadəsi. Yəqin ki çox adama yad deyil. Ya da tam əksi.. Həyatın hər kəsə verdiyi pay deyək buna.. Bəzənsə güluşlər oğurlanır... Bircə təbəssümə həsrət.. Süni olmayan, ilıq təbəssümə.. həyat oğurlayır üzündən gülüşünü, ya da gözlərindən. Elə ən pisi də gözlərdən oğurlanan gülüş deyilmi!? Üzdə yalançı gülüşə nə var ki.. Gələcəyə qaçmıram heç.. Artıq orda nə baş verəcək, nə olacaq mənə maraqlı gəlmir.. Ən pis halda qorxuram. . . bəlkə də keçənlərdə ona görə "keçən günlərimi qaytaraydılar, gələn günlərimi qurban verərdim" deyilib.. Keçmişdən borc aldığım gülüşü

Hər şey necə oldu bilmirəm.. Birdən, qəfil və.. və həvəsli.. Amma elə bil ki bir az əksini gördüm.. Deyirlər həmişə xəyal qurma..! Axı nəyə görə bu mənfur söz həmiş düz çıxır!? Sadəcə xəyal qurmamaq lazım imiş.. Ya da düşündüyünü dilə gətirməmək kimi bir şey..Bunun nə üçün belə olduğunu bilmirəm.. Bir də son zamanlar telepatik ölmüşam bir az.. Neyçünsə dediyim bütün sözlər çıxır bir bir.. Eh kaş heç deymiyim.. Böyük həvəslə gözlədiyim "tətilim" haqqında isə sonra danışacağam.. Hələ susum bir az.. Bir də "kek" bişirmək həvəsindəyəm bu aralar..  :( Ben de tarifi öyrenince, Kalktım kendime kek yaptım .. <p><p><p>kgkjgjhgjh</p></p></p>

Mənim sevgim.. Gələcəyini bilirəm.. Dəyişdirəcəksən gəlişinlə boz olan şəhəri, rəngarəng olacaq dünyamız.. Sonra.. Sonra heç vaxt getməyəcəksən.. Bir ömür qalacaqsan kölgəmdə, məni saxlayaraq öz kölgəndə.. Mənim sevgim.. Gələcəyini bilirəm.. Bilirəm çətinlikləri də, sıxıntılı gecələri, darıxdırıcı səhərləri də.. Həsrəti də bilirəm, sonda əllərinə toxunacaq titrək əlləri də.. Bir ömür qalaram kölgəndə, məni saxlasan öz kölgəndə.. Mənim sevgim.. Gələcəyini bilirəm.. Ayrılıq adlı qaranlıq kabusdan oyadacaqsan məni.. Səni qarşılayacağam iyulun istisi ilə.. Çəkəcəyik o zaman kölgələrimizin rəsmini  səhərlərdə. Səhərlər qarışacaq gecələrə.. Gecələrsə şahid olacaq nələrə.. nələrə.. Yuxularımız qarışacaq bir birinə.. Sonra sabah olacaq.. Yeni görüş.. Sənsizlikdən uzaq sabahlarda "sənsizlik" sözünün nə demək olduğunu danışacağıq bir-birimizə uzun-uzun.. Sonra çıxardacağıq kitabımızdan o sözü də.. Mənim sevgim.. Gələcəyini bilirəm.. Onun üçün də gizlənmişəm sevgimizin kö

Yenə köhnə mövzulardan birinə qayıtmaq istəyirəm.. Bəlkə də üstündən xeyli zaman da keçməyib heç, amma nə edim axı.. Nə edim ki, darıxıram.. Nə edim ki hələ də özümü bir qəlibin içinə salmışma və özümdən xəbərsiz şəkildə nəyi necə elədiyimi bilmədən, ya da düşünmədən davam edirəm..  İçimdə baş qaldıran gələcəyin incə və açmamış, apreldə ağaclardakı yeni tumurcuqları kimi zərif olan o xəfif qorxusu var.. Mən təklikdən qorxmuram, tək olmadığımı da bilirəm.. Amma darıxıram... elə darıxıram ki, heç kəs bunu heç vaxt hiss edə bilməz.. Ehhhh nə isə ən yaxşısı "Küçələrə su səpmişəm"i dinləməyə davam eliyim..

Sənsiz bir gündə səni düşünərək dinlədim bu mahnını... Darıxdım... Və "darıxmaq" adlı küçədə qeyb oldum... Döngələrin hamısını əzbərlədiyimi düşünürdüm.. Amma deyil, hətta çoxunu tanımıram, hər dəfə qeyb oluram. Daha var.. Daha çox var.. Bilirsən, nifrət eliyirəm o küçəyə, hər döngəsinə, hər dalanına... Sənin adını cızıram divarlara, baş hərfimizi yonuram ağaclarda.. Əbəs, səni qaytarmır ki.. Və nifrət etdiyim o küçələrə izimizi qoydumu üçün yenidən qayıdıram.. Amma hər dəfə itdiyim üçün, hər dəfə başqa döngəsi məni öz ağuşuna alıb azdırdığı üçün bu dəfə başqa divarla cızılır hərflərimiz, adlarımız.. nə zaman tanıyacam bu küçənin hamısını!? ..istəmirəm ..istəmirəm SƏSİNİ EŞİTMƏK ƏN BÖYÜK HƏDİYYƏMDİR! "Akşam vakti sardı yine hüzünler Kalbim yanqın yeri, gel kurtar beni senden.."

Düşüncələrə dalıram.. Nəyi düşündüyümün fərqinə varmadan, elə hey düşünmək, düşünmək, düşünmək keçir içimdən.. Bəlkə keçmişimi, yadımda elə də qalmayan, dumanlı uşaqlığımı, ya gələcəyimi, necə olacağını, ümumiyyətlə olacağını bilmədiyim qocalığımı düşünürəm.. Və düşünməkdən zövq alıram.. Nə düşündüyümü bilmədiyimi və nə üçün bu qədər düşündüyümü düşünürəm.. Gecələri, sabahları, uzaqları, yaxınları fikirləşir, daha uzaqları, uzaqdakıları, daha yaxın və yaxındakıları xatırlayıram.. Təsadüfi kəlmə kəsdiyim, bir daha heç vaxt görə bilməyəcəyim insanlar keçir fikrimdən.. Sonra yerini verir başqa düşüncələrə.. Eyniylə notlar kimi, vurur akkordlar, forte səslənir.. Mən də beləcə dəyişirəm fikrilərimi.. Anamı düşünürəm.. Onun gözəl üzünü, qayğısını, sevgisini.. Ailəmi düşünürəm.. Yenə uşaqlığımı düşünürəm. Atamın 15 il əvvəlki görkəmini xatırlmağa çalışıram.. Notlar bu anda piano.. və mən yenidən başa qayıdıram. Yenidən daha dərinlərə dalıram.. Sevdiklərimi, sevdiyimi düşünürəm.. Tək qalmaq

Nəyin sevdim bu yazığın.. Nəyin sevdim bu yazığın!? Uzağın, vəfasızın... Hardasan!? Hardasan!? Harda.... Əzizim Fellini k/f, soundtrack, Cavidan Novruzov