from the corner of the world

Müharibədən, əsirlikdən, onların iyrənc və murdar nəticələrindən çox kitablar oxumuşuq, çox filmlər izləmişik. Yaşım artıdqca düşünürəm ki, yazıçıların və ya rejissorların bizə çatdırmaq istədikləri hadisələrin hamısnın bircə-bircə real həyatdan toplandığını başa düşürük, amma bəlkə də dərk etmirik.. Müharibənin var oluşuna razılığa necə olur ki müasir dövrdə də göz yumulur axı?! necə olur ki bu canavarı hələ də sərbəst buraxırlar.. lənət olsun! ..bizim tariximizdə isə bir də Xocalı vəhşilikləri var... Hər il milyonlarla pul töküb, mənasız mərasimlər, heç nəyə bir xeyri olmayan kampaniyalar keçirilir. Abidələr qoyulur, nə bilim 26 fevrala 3 gün qala abidələrin ətrafı yuyulur, güllər əkilir. Hər dəfə "..filan ölkə Xocalı soyqrımını tanıdı!" kimi nidalı cümlələrlə jurnalistlərin üzündə təbəssüm və gözlərində parıltı ilə verdiyi xəbər sanki "Qarabağı aldıq ura!" nidasının əvəzidir. Amma yox.. Nə olsun tanıdı axı?! Bunu siyahıda göstərilən ölkələrin müəyyən rəsmilə

Həyatının ən pis anlarında kimsə gəlib sənə xoşbxətlikdən, ona çatmaq üçün 20, 50, lap 100 addımdan danışsa dişinin dibindən çıxan sözləri ona deyib "axı sən nə biləsən!?" kimi kinayəli sualı da üzünə yapışdırıb yola salarsan. İnanmırsız? Az eləməmişəm, bunu.. Amma "zaman hər şeyin dərmanıdır" şablon cümləsini işə salaraq, bu dərmanı təsdiq etmək məcburiyyətindəyəm. Nə edəsən ki, bu doğrudur. Əgər spazmalqon fiziki ağrının dərmanıdırsa, zaman da ağrayan ruhun dərmanıdır. İstifadəsi isə reseptsiz və həkimin məsləhəti olmadandı həm də. Əlimizdən heç nə gəlmir.. Əgər özünü incitmək istəmirsənsə nələrdən hardansa başlamalısan. Biri mənə bir gün bu mövzuda bir şeylər yazacağımı desə sol qaşımı alnımın ortasına qədər qaldırıb tərs tərs baxardım ona. Amma görürsüz, bu gün heç kəsin deməsini belə gözləmədən özüm xoşbəxtlik üçün çalışıram. Axırıncı oxuduğum Anna Qavaldanın "35 kiloqram ümid" kitabında belə bir cümlə elə hey fikrimdə dolaşır artıq neçə gündür:

*** Sən keçib getdin, Keçmədi sən olan yerin ağrısı.. Həkim, kömək edin, Əzab çəkirəm! Göz yaşı sözlərlə necə yazılır? *** Sevgi nədir ki? Bunun birlikdə ölməyi də var. Yersiz darıxmağı, Yemək boşqabında, Qol saatında Üzünü görməyi də var. Sevgi nədir ki? Bunun ağlaya ağlaya Gülməyi də var.. Olmayan adamı, Gedən adamı, Sevməyən adamı Gözləməyi var... *** Ortaq cəhətimiz var Hər səhər oyanıb nifrət edirik, Günorta unuduruq, Axşamlar ağlayırıq, Xatırlayanda gecələr Sevirik bir-birimizi... ***  Biz ikimiz, sən və mən. Çoxuq, Bəs etmirik, Sığmırıq bir həyata.. Tək heç nəyik. Yoxuq, Nəfəs almırıq ayrılıqda. Nə birlikdə varıq, Nə yalnız yaşayırıq. Bu nə sevməkdi, Nə ayrılmaq. Nə ölməkdi, Nə yaşamaq. Belə axmaq bir şey... Cəmil Salmanlı

Yavaş-yavaş sevdim səni, Hər gün bir az da sevdim. Ən çox bu qış sevdim səni, Qarda, ayazda sevdim. Gör bir nə tez isinişdik Havalar soyuyanda. Adamlar qalın geyinib, Ağaclar soyunanda. Qar altından baş qaldıran Çiçəktək sevdim səni. İstisinə qızındığım Ocaqtək sevdim səni. Hələ bu cür sevməmişdim Ömrüm boyu heç kimi. Səni sevdim qar üstündə Yem axtaran quş kimi. Qorxa-qorxa bu sübh çağı Nə baxırsan göyə sən? Deyirsən ki, günəş çıxıb, Qar əriyir deyəsən… Ramiz Rövşən

Hamının heç olmazsa bir dəfə gözlədiyi bir adam olur Lazım olmayan zamanda gələn Hamı heç olmazsa bir dəfə suallarına cavab axtarır Tanımadığı adamın gözlərində Hamının heç olmazsa bir dəfə Tanımadığı adama işi düşür Tanıdığı adamlardan danışmağa Hamı hec olmazsa bir dəfə görüşə çağırır kimisə görüm gələcəkmi deyə Hamının heç olmazsa bir dəfə balaca bir gündəliyi olur Unutmağa saxladığı Hamı heç olmazsa bir dəfə Tavana ağcaqanad izi qoyur Maraqsız gecələrdə baxmağa Hamının heç olmazsa bir dəfə yaşamaq şansı olur. arzulamadığı həyatını yaşamaq Hamı heç olmazsa bir dəfə doğulur ki, tək qalmasın Ömründə bir dəfə doğulanlar Hamının heç olmazsa bir dəfə İtirdiyi bir gənclik olur "İnşallah"la itirdiyi Hamının heç olmazsa bir dəfə gözlərini yumub dediyi bir söz olur: "Heç olmazsa bir dəfə!" Raqif Raufoğlu 

Soyuqdu.. Təkcə saatların irəli çəkildiyi,  hava praqnozunun soyuq olacağı xəbərdarlığını verdiyi bu gecənin yağışına görə yox.. Təkcə adyalım nazik olduğu üçün də üşümür ayaqlarım. Soyuqdu amma.. İndigo rəngli nazik adyala bürünüb üşüyür xatirələrim.. Görüşlərim, Öpüşlərim, Nəfəsim üşüyür.. Yoxsan. Əlimi uzatsam tutacağını bilirəm, Uzatmaram. Donar yenə əllərim. Sevginin qəzəbi bürüyər gözlərini Baxışların dondurar bəlkə də gələcəyimi.. Sənsizlik ağır deyil Xatirələr ağır gəlir İndigo rəngli adyala bürünüb üşüyür  ağır xatirələrim.. Yersiz cümlələr qururam, Bilirsən, yenə yuxularım ərşə çəkilib. Bəlkə də ondandır. Ya da qulaqcıqdan ürəyimə axan "İndigo" rəngli musiqidir və eyni tonda adyala bürünüb üzür sənli xatirələrim.. Bitməsin istəyirəm bu notlar.. Bu "yersiz" adı qoyduğum, Özüm kimi yetim, Sənsiz cümlələr.. Utanıram, gəl, cümlələrimi yerinə qoy deməyə. Və.. Və indigo rəngli adyala bürünüb utanır xat

Люблю?, не знаю может быть и нет, Любовь имеет множество примет, А я одно сказать тебе могу Повсюду ты, во сне, в огне, в снегу, В молчанье, в шуме, в радости, в тоске, В любой надежде, в любой строке и в любой звезде, Во всём! Всегда! Везде! Ты памятью затвержен наизусть И ничего нельзя забыть уже. Ты понимаешь? Я тебя боюсь, Напрасно я бежать, спастись хочу, Ведь ты же сон, тепло, дыханье, свет... Хочу прижаться к твоему плечу. Люблю?, не знаю, нет других примет!                                                      Вероника Тушнова  

kadınlar susarak gider... çok uzun emekler verir ilişkisini yürütmek için. birinin kadını olmayı yüreği, beyni, ruhu o kadar zor kabul etmiştir ki, başka bir adama ait olmayı istemez. erkek gibi, çorbanın tuzu eksik diye kavga çıkarmaz mesela, tam tersi, konuşmamız lazım der. erkekler de en çok bu cümleye sinir olurlar. ertelenir o konuşmalar, maç bitimine, yemek sonrasına ve daha birçok lüzumsuz şeyin ardına ötelenir. kadınlar inatçıdır, hayata tutundukları gibi, aşklarına da sahip çıkarlar. bu yüzdendir, konuşup derdini anlatma isteği,  karşı tarafı ikna edene kadar uğraşırlar. sonunda pes eder adam, bir ışık görür kadın, tüm derdini paylaşır. genellikle ne cevap alır? abuk sabuk konuşma! gereksiz ve saçma gelmiştir adama anlatılanlar, hiç de üstünde durmamıştır. yine bir sıkıntı, tatmin edilemeden geçiştirilir ve adam gün gelip bunların kendisine ok gibi döneceğini bilemez. bir kadın şikayet ediyorsa, ya da erk

Bir yanvar qədər soyuq... Bir fevral qədər qısa Bir mart qədər küsgün Bir Aprel qədər mülayim Bir may qədər səssiz Bir iyun qədər ilıq Bir iyul qədər isti Bir avqust qədər bitici Bir sentyabr qədər duyğulu Bir oktyabr qədər çətirsiz Bir noyabr qədər tənha Bir dekabr qədər sənsiz... Və hər dekabr sonrası yanvar... 365 gün yarımçıq Təqvim sənsiz natamam. Şahin Xəlil

Bu gün Bakıda -1 dərəcə şaxta var Bir həftə qar, üç gün günəş, 13 günə palçıq var. Bu xəbər yerlərdən... Bəs göylərdən?!... Deyirsən uzun çəkdi bu qış, ağır gəlir artıq fəsillər... Səncə bunun göydə axtardığımız bəzəkli qarlara aidiyyatı var?!... Qoy soyuqdan donmuş bomjları düşünsün bütün Bakı sakinləri... Bizə qalsın düşünmək -1 dərəcədə donmuş Xəzərdəki balıqlar... Axı bunun bizim qayğıkeş əhaliyə nə isti-soyuğu var.. Bakıda isə bu gecə -1 dərəcə şaxta var. Deyirsən ki, yalnız keçdi bu qış, hər kəsin əlində bir əl var. Qoy gəzsin əl-ələ bütün qondarma tanışlar. Səni isitsin Azərpoçtun poçt qutusu... Amma, bilirsən, məni isitmir artıq o mənasız məktublar... ...Düşünürsən ki, bizim insanlar çox qəribə?! Bizim millət?!.. Ya Bizim Xalq?!.. Bəlkə heç siyasətə baş qoşmayaq??!! Axı yalan-doğru dedilər Bakıda -1 dərəcə şaxta olacaq... Vallah olaydıq bir günlük yaz kəpənəyi... Nə edirik axı bu boranlı qışı... Bakı isə bizə inad...............

Bu şəhərdə yağmur gec-gec gəldiyindən sevilən qonaqdır... Bu şəhərdə sevdalar ayrılığa çevrildiyindən insanlar tənhadır.. Bu şəhərdə kişilər çətirsiz gəzər... "göydən nə yağır yağsın".. Bu şəhərdə yağmura, yuyulası günahı çox olanlar düşər.. Bu şəhərdə gözdən kənar küçələr öz divarlarına, uşaqlarına qısılıb toz ağlayarlar... Bu şəhərdə ilğım olmaz.. Bu şəhədə ehtiyacın olan yoxdursa, lazım olmayanın bərəkətliliyi tutar.. Bu şəhərdə qəzet köşklərində ən bəxtsiz insanlar işləyər... ...hər kəs içməsə də, kim varsa sərxoşdu. ...iç dünyaların qapısı unudulub. ...nə olur olsun səni anlayacaq birinin olmaması sonda səni sevindirər ...qəndi çayından dadlıysa, içməyə dəyərmi, amma içməlisən Bu şəhər əyin-başını bəyənər... Bu şəhər yollarında yüyürməyinə fikir belə verməz... Bu şəhər dağların sıldırımlı baxışlarını unutmamışsa, qapılarına şükür etməli... Bu şəhər alıb aparar səni yeyib-içməyə, doymasan belə masadan tez kənarlaşarsan... Bu şəhər səni incitməyə baş

Gecəni söndür, yataq, Gəmi kimi yorğunam. Mətbəxdə damcılayan suyun səsini söndür, Küçədə gec qalmış avtobusu söndür. Damda vəhşi göyərçini yatdığı, Ac pişiyi onun üstünə atıldığı yerdə söndür... Kandardakı ayaqqabıları, Rəfdəki kitabları, kitablardakı qəhrəmanları, Qəhrəmanlıqları söndür. Ayaqlarını, sinəni söndür, Özünü söndür, yataq, Gəmi kimi yorğunam. Aq ş in Yenisey Bu şeiri ilk dəfə oxuyanda özümə gələ bilməmişdim.. Yorğunluğun bu dərəcədə gözəl ifadəsi... Bəlkə də həmin anda çox yorğun olmağımla əlaqədar idi, həm də fiziki yox, zehni, mənəvi yorğunluqdu mənimki... Nələrdənsə bezmək, nələrisə rədd etmək, nələrisə həyata keçirmək, qərarlar vermək, qərarlardan geri çəkilmək.. Birdi, ikidi beyəm.. İnsan nə qədər özünü itirib təzədən tapar.. Bu axtarışlar özü nə qədər yorucu, incidicidi.. İndinin indisində də azca yorulan kimi dilimin altında ancaq bu sözü mızıldanıram .."Gecəni söndür yataq, gəmi kimi yorğunam.." - Hərçənd gecə mənimçün

Bu yazını bir türk bloggerin bloguna təsdüfi baxış zamanı oxudum və çox bəyəndim... "kadın kitap gibidir, kitap vardır yazması kolay, kendini okutur, zaman eskitir kitap vardır anlaması zor, okuması emek, taşımak için yürek istenir kadın kitap gibidir, alırsın eline, kalıplıdır, içi boş, gerisi hikaye alır yanında taşırsın, okuduğun herbir anı anlatılası birer hikaye kadın kitap gibidir, kimi başucu kitabıdır yatağında, okumaya değer her gece kiminin tek bir hikayesi vardır, okunması bile sadece bir gece kadın kitap gibidir, açıpta kapağını okumasını bilene..." Özgür Akdağ

Mən səni sevmirdim... Amma gecəydi, Bir bomboş vağzaldı,birdə biziydik... Yuxulu gözlərin gözümə dəydi, Yuxulu gözlərin tərtəmiziydi... Yuxulu gözlərin yuxu görürdü, Sən özün ən şirin yuxuydun ancaq. Yuxulu gözlərin yuxu görürdü, Mən sənin yuxunda yoxuydum ancaq... Mən gələn qatarın hayında idim, Bir sərin gecəydi,bir ilıq nəfəs. Bir də ki, mən sənin yanında idim, Yaxında olanlar yuxuya girməz... Sonra qatar gəldi,yuxun dağıldı, İstədim söz deyəm, karıxdım yenə. Qatar gecikirdi,mən darıxırdım, Sən mindin qatara, darixdim yenə... O gedən qatarın dalinca baxdim, Dedim,bu gecəni çətin dözərəm. Bir az da keçsəydi ağlayacaqdım, Yaxşı ki,gülməyim tutdu özümə... Sonra da yol boyu uzandı kölgəm, Sonra da tək-tənha qayıtdım evə. O qatar,o gecə, o dünya bəlkə, Tək bundan ötrüydü; MƏN SƏNİ SEVƏM... Ramiz Rövşən

Yenə kövrəlirəm bir axşamçağı Kimdən darıxardım sən olmasaydın!? Həsrət vuran yerdə qanlı bıçağı Səsim də cixmazdı sən duymasaydın.. Sən mənim ərk yerim, nazımı çəkən Sən mənim ömrümü güldürənimsən. Hərdən buz baxışla hirsini töküb Səhvimi, düzümü göstərənimsən.. Harayım catmazdı,ünüm yetməzdi Yolumun üstündə sən durmasaydın Ayağım bir addım önə getməzdi Görüşə getdiyim sən olmasaydın.. Başımı hər zaman uca eləyən Əyilməz qürurum, fəxarətimsən. Bütün vərdişləri tərgitmişəm mən Mənim əl çəkməyən tək adətimsən.. Anonim

Не провожай. Я не люблю прощаний. Прощанье – это варварский обычай. Ни слез я не хочу, ни обещаний- Не нужно соблюдения приличий. Не провожай. Путь даже мне неведом – Не знаю, доведется ли вернуться. Ну что за блажь – идти за мною следом: Достаточно вслед просто улыбнуться. Не провожай. Закрой за прошлым двери – Вернись в свой мир, где всё тебе знакомо, А у меня – ни имени, ни дома, Есть лишь мечты, в которые я верю, Да ангелы, которые хранят… Пожалуйста, не провожай меня. Марина Винтер

Gözəl bir bahar günü, Səninlə mən, ikimiz, Çıxaydıq bu şəhərdən, Qərib quş tək uçaydıq, Təbiətin qoynuna. Məskənimiz nə dəniz, Nə də ki, dağ olaydı. Bir tərəfdə çəpərdən, Yamyaşıl bağ olaydı, Bir tərəfdən axan çay. Biz isə sahilində, Çay süfrəsi açaydıq. Sonra bahar yelindən, Tutub xeyli qaçaydıq, Çay daşından ataydıq, Elə çay quşlarına, Sonra bizi tutaydı, Qəfil çoban mürgüsü, Mürgüləyib yataydıq, Beş- altı dəqiqəlik. Sonra gələn dumandan, Göz- gözü görməyəydi, Gözümüz çən- dumandan, Gündüzü görməyəydi, Toqquşaydı buludlar, Hünərin var, bax göyə. Bir yağış yağaydı ki, Tut ucundan, çıx göyə. Sığınaydıq daşlara, Ikimiz də susaydıq, Çəməndəki quşlara, Birgə qulaq asaydıq. Sonra, Açılaydı göy üzü, Və bu şıltaq təbiət, Yenə aldadıb bizi, Bizimlə oynayadı. Qayıtmaq istəyərkən, Hava qaralıq daha, Dönməliyik deyərkən, Yenidən tutulaydı. Yox! Yox! Biz ölməyəydik, Deyirəm ki, sadəcə, Qayıda bilməyəydik. Gecəni orda qalıb, Bir alaçıq quraydıq. Sevgim

İşlətdiyimiz OK sözü nə deməkdir? OK — amerika ifadəsidir, “hər şey yaxşıdır, hər şey qaydasındadır” mənasını bildirir. Artıq internasional söz hesab olunur və demək olar ki, bütün dövlətlərdə bu kəlmə hədsiz dərəcədə çox işlənilir. Global Language Monitor (GLM) Assosiyasının müşahidələrinə görə OK planetdə ən çox yayılmış və hamının qəbul etdiyi sözdür. Hər gün işlətdiyimiz bu söz hardan meydana gəlib? Mənası nədir? O.K. ― Amerika Birləşmiş Ştatlarının 8-ci prezidenti olmuş Martin Van Byurenin ləqəbi olub. Old Kinderhook — onun doğulduğu holland qəsəbəsi bu cür adlanırdı. Prezident bu bənzəri olmayan adı özünə təxəllüs seçdi. Seçki öncəsi nyu-yorklu demokratlar belə bir reklam sloqanı hazırladılar: “Old Kinderhook is O.K”. Seçkilərdə dəstək məqsədiylə Martin “The OK Club” adlı siyası qrup yaradır. “OK” daim dildə fırlanmağa başladı. Bu sözün anadan olma tarixi 1839-cu il 22 mart hesab olunur. Amma ilk dəfə 1938-ci ildə boston qəzetlərinin birində işlədilib. Hazırda O.K kəlməsini

Şah İsmayıl Xətai və Yavuz Sultan Səlim Şah İsmayıl – Hə, Bəyazid oğlu, nə oldu, dünyanı fəth edə bildinmi ? Sultan Səlim – Hər halda səltənətimin hüdudlarını Misirin sərhədlərinə kimi genişləndirdim. Şah İsmayıl – Bunun şəxsən sənə nə xeyri oldu ? Səfasını görə bildinmi ?

səndən sonra, bir sənsizlik doğulacaq. sənsizliyim bir yaşına, üç yaşına, yüz yaşına dolacaq. həyatda sənsizlik əlimdən tutacaq, gözümə baxacaq. güllər, çiçəklər, ağaclar sənsiz qalacaq. tanrım hər şeyi əlimdən alacaq. səndən sonra tənhalıq başalayacaq, mənə yaxın olacaq heç nə əvəzedilməz deyil. sənin də yerini sənsizlik tutacaq. Cəlil Cavanşir