İNDİGO...

Soyuqdu..

Təkcə saatların irəli çəkildiyi, 

hava praqnozunun soyuq olacağı xəbərdarlığını verdiyi bu gecənin yağışına görə yox..

Təkcə adyalım nazik olduğu üçün də üşümür ayaqlarım.

Soyuqdu amma..

İndigo rəngli nazik adyala bürünüb üşüyür xatirələrim..

Görüşlərim,

Öpüşlərim,

Nəfəsim üşüyür..

Yoxsan.

Əlimi uzatsam tutacağını bilirəm,

Uzatmaram.

Donar yenə əllərim.

Sevginin qəzəbi bürüyər gözlərini

Baxışların dondurar bəlkə də gələcəyimi..

Sənsizlik ağır deyil

Xatirələr ağır gəlir

İndigo rəngli adyala bürünüb üşüyür 

ağır xatirələrim..

Yersiz cümlələr qururam,

Bilirsən, yenə yuxularım ərşə çəkilib.

Bəlkə də ondandır.

Ya da qulaqcıqdan ürəyimə axan "İndigo" rəngli musiqidir

və eyni tonda adyala bürünüb üzür sənli xatirələrim..

Bitməsin istəyirəm bu notlar..

Bu "yersiz" adı qoyduğum,

Özüm kimi yetim,

Sənsiz cümlələr..

Utanıram, gəl, cümlələrimi yerinə qoy deməyə.

Və..

Və indigo rəngli adyala bürünüb utanır xatirələrim..

Getmə..

Yorğunam, gözüm yumulur.

Getmə,

Sənsizliyin adı yox, özü yorur..

Ya da, ya da özün bilərsən.. 

Sadəcə qaytar saflığımı.

Nəfəsimin istiliyini,

Görüşlərimi,

Öpüşlərimi.

Sonra da götür apar özünlə indigo rəngli adyala bürünmüş üşüyən xatirələrimi...

P.S. bu, fikirlə yox yuxuyla yazdığım və nə üçün yazdığımı bilmədiyim cızma qaranı dayanmadan dinlədiyim "İndigo guitar"a borcluyam.. bir də bürünüb yatdığım indigo rəngli adyalıma :) 

..və bir də. . .