Posts

Showing posts from December, 2013

İLİN SON YAZSISI - IV -

Image
Biz keçən əsrin uşaqlarıyıq.. 1900-lərdən 2000-lərə gəlib çıxmışıq, son nəsilik... Biri iki edə bilən müəyyən kütləyə qarışmışıq. Əsri dəyişdik, illəri dəyişdik, özümüzü dəyişdik, ətrafdakıları dəyişdik.. Hər yeni ilin ən azı bir yeniliyi ilə təqvimi cırıb tulladıq.. Biz BİZ olmağı bacarana qədər nələri itirdik.. nələrdən əl çəkdik.. kimlərlə, nələrlə imtahana çəkildik... hansı əziyyətləri sinəmizə sıxıb dərdi özümüzə dərd yox dost bildik... 2013.. daha ötən ilin aldığını səninlə sağaltmaq asan olmadı ki.. ..çətinlikləti ört-basdır eləmək ..günahları gizləmək ..olmazlara girib bataqlıqlarda batmaq ..özünü mələk kimi göstərib şeytanın paltarında gəzmək ..yalançı gülüşlərə sarılıb, qəhqəhələrlə içdən-içdən ağlamaq ..kobudlaşmaq ..vecsizləşmək ..özünü anlamqşı kimi göstərmək, amma heç kəsə məhəl qoymamaq sonra.. sonraysa yavaş-yavaş anlamağa çalışmaq, anlamaq ..səhvləri qarış-qarış düzəltmək ..ayrılıqlarla barışmaq ..itkini içində ən gizlin yerə saxlamaq və ..və yeni h

OLANLARDAN BİR İKİ CÜMLƏ :)

Image
İlin son yazısına keçməzdən əvvəl son olanlardan bir iki cümlə yazmaq istədim :) Əvvəlcə ciddi araşdırmalarımdan danışacağam. Tanıdığım və tanımadığım bloggerlərin həyat tərzləri, prinsiplərini oxuyaraq komputerin qabağında 4-5 saatımı necə sərf etdiyimi bir mən bilirəm, bir zaman, bir gözlərim, bir də həmin saatlar ərzində danışdırmadığım o ;) nəticə?  - təbii ki, nəticələr əldə etdim, və onu gələn il xüsusi olaraq ayrıca bir mövzu olaraq yazacağam.. Gəzdim, gəzdik çoxlu.. tanıdıq.. öyrəndik.. güldük, əsəbləşdik. yazdım, oxudu.. Gözlərim güldü! Özüm-özümə soruşdum gəldimi? ...yəniii? zamanıdımı - dedim.. Axtardığımı tapmaq üçün zamanı gözlədim, əvəzində tapdı, gətirdi, hədiyyə etdi. Sonra.. Sonra yola saldım sevimli cütlüyü :) ..xoşbəxtlik ..xoşbəxtik (qorxduğum məhvum) Blogumun adını dəyişdim "MY FREE ZONE" - dan "Karandaş"a transfer olduq bir az :) İnsanlarla bir-iki ünsiyyətə girdim, müsbət dəyişikliklərə doğru.. ..və hədiyyələr aldım balacalarım

YAXINLARIMIZDAN DA YAXIN OLANLAR... Leylək Xəlifə

Onu ilk dəfə ötən ilin payızının ilk ayında tanıdım. Çox adi təsadüf, kiçik bir şərh, göndərdiyim məktub.. və beləliklə onun zəngin, geniş, böyük dünyasının bir pəncərəsindən mən də boylandım. Nə dostdu, rəfiqə. Nə tanışdı, nə biliş. Nə hər zaman yanımdadı, nə həmişəlik uzaqda. Hamı kimi deyil, amma hamıdan fərqli də deyil. ..o bir nağıl qəhrəmanıdı :) Amma onu mən özümdən uydurmamışam. ..o səssisliyimi pozan uzaqdan eşitdiyim bir səsdi. Amma səsi heç narahat eləmədi. ..o yaşadıqlarını mənimlə paylaşan fikirdi. Amma heç nəyə məcbur eləmədi. ..o təbəssümdü ..o ağıldı ..o mehribanlıqdı ..o səmimiyyətdi O sevimli Leylək Xəlifədi :) Bəzən həqiqətən yaxınlarımdan da yaxın oldun mənə. Bunu həmişə hiss eləmişdim. Gün gəldi , əmin oldum. Təşəkkür edirəm! ______________________ Abdullayeva    23.12.12 кому: Leylek Günlər keçdikcə onun əlinin dəydiyi nələrsə azalır.. İllər keçdikcə nə olacaq? gələcəkdən qorxuram... Leylek Xelife  

DƏYİŞƏN TEZLİKLƏR... - BİZ

Image
..heç vaxt heç nə və heç kəs eyni qalmır. bunu kimdənsə tələb etmək ən gülünc və ağlasığmaz isdək olardı bəlkə də. şəkil dəyişir bütün varlıqlar və var olanlar. bir də insanlar.. bizə özümüz qədər yaxın olan insanlar və bizim tanımadıqlarımız... ən pisi tanıdığımıza əmin olub "mənim özüm" dediklərimizin zaman keçdikcə tanımadığımıza günbəgün, qrambaqram istəmədən inanmalı olduqlarımız.. gözlərinin içinə baxanda illərdən bəri tanıdığın o bakiərliyin, saflığın, təmizliyin, o səmimiyyətin itdiyini anlamaq.. hər kəlmədə hiss etdilən soyuqluq.. aranda hər gün bir az da böyüyən ucalan o divar.. iynə kimi sancılan sözlər.. dərk edərəkmi dərk etməyərək mi düşüncəsiz deyilən cümlələr və üsr istəməmələr.. xəstə olanda belə "necəsən?" sualını verməmək.. suallara qaçıram axı hər dəfə - mənmi çox dəyişdim? kədərmi məni belə böyütdü? yoxsa xoşbəxtlikmi səni bu cür dəyişdi? düşüncəsiz etdi? yoxsa mənimi çox düşüncəli etdi? kinli.. sərt.. kobud.. uzun zamandır heç özümüz olmadıq

OŞO BELƏ DEYİR, BƏS MƏN!? :)

Image
İnsan həyatında elə zamanlar olur ki, insanın özü ilə, fikirləri ilə tək qalmaq və yaşadığı yeni və gözlənilməz hadisələrdən özünü qoparıb köhnə həyatına atmaq istəyi yaranır. Əslində başqalarında bunun olub olmadığını bilmirəm, amma şəxsən məndə belə hallar zaman zaman özünü göstərir.. köhnə həyat dedikdə, adətən digərlərinin monoton adlandırdığı gündəlik günləri nəzərdə tuturam, rutinlər, bir-birindən fərqlənməyən saatlar. Hansı ki buna öyrəşmisən, bu rutinlə, bu şablonla yaşamaq sənə xoşdur.. Bəlkə də xoş deyil, elə öyrəncəlikdir.. hər nə. Birdən nələrsə baş verir və bu köhnə həyatından dartıb çıxarır.. "Yeni olan köhnə" həyatımdan... Əslində isə mənim bir də öz "köhnədən də köhnə həyatım" var və onun üçün nə qədər darxımışam, bunu heç kəsə başa sala bilmələrəm.... Sözüm onda deyil... Bu gün son zamanlarda rutin həyatımın ritmini dəyişən hadisələrdən özümü qoparıb "yeni olan köhnə" həyatıma ata bildim. Və təbii ki həyatımın ayrılmaz hissəsi ola