MARKUS ZUSAK - "KİTAB OĞRUSU" (kitab)

Kitab oxumaq gözəldir..

Hələ oxuyub bitirdikdən sonra insanda yaranan boşuluq və təəssüratın üzərində yaratdığı doluluğu demirəm.. Maraqlı əsəri bitdikdən sonra fikirlər elə bil bir qat havada olur, baş bir qat yuxarıda hiss edir özünü düşünə-düşünə - şəxsən məndə elə olur :)

"Kitab oğrusu"na ön söz:

Bəlkə də filminin Bakı kinoteatrına gəlmə xəbərini eşitməsəydim, ertələyəcəkdim oxumağı. Amma məndə bir adət var ki adətən kitabı oxuduqdan sonra kinosuna baxıram (o da əgər baxsam). Özlüyümdə düşündüm ki, kinoteatrda kinoya baxmağı sevirəm və ən yaxşısı kitabımı oxuyum və sonra kinoya gedim. Kitabı bu gün bitirdiyim üçün hələ kinosuna getməmişəm deməkdir. Amma gedən kimi, bu yazımın ardı mütləq olacaq :)

İndi keçək kitabın şərhinə..

Bəzən olur məndə yazıçılara paxıllıq tutur. Bu kitabı oxuduqca elə bir hiss yenə içimdə gəzişdi. Birinci və axırıncı dəfə bunu Remarkda hiss etmişdim :)

Əsər Almaniyada İkinci dünya müharibəsi illərindən bəs edir. Alman ailəsi, övladlığa verilən balaca bir qız, bir yəhudi, kasıb alman məhəlləsi və müharibə.. Zusakın olduqca ustalıqla qələmə aldığı bu əsərdə hər şey var.. hər şey.. dostluq, mərhəmət, vicdan, insanlıq, sevgi, ailə sevgisi, ümid, qorxu, həyəcan, oğurluq, paylaşmaq, həsrət, xəyal, aclıq, kobudluğun arxasında gizlənən incə ruh, insan münasibətləri, ata-qız, ana-qız münasibətləri, kitablar, sözlər.. hər şey. Yəni həyatda yaşadığımız və adi zamanda, hər gün gözümüzlə gördüyümüz münasibətlərin doğmalarından ayrılmış və tanımadığı yad insanların  içinə düşsə də onlardan biri olan balaca bir alman qızın həyatının təsviri..

Çox sevdiyim kitablar içinə daxil etdim.

Kitabın mənə təsiri..

 Bunu isə filmi izlədikdən sonra mütləqqqqq yazacağam ;)

                                                                                              Ardı var...

Əsərdə karandaşla qaraladığım cümlələr:

P.S. Əsəri türkcə oxuduğuma görə seçdiyim cümlələri də türkcə qeyd edirəm

* Bana güvenin lütfen. Gerçekten neşeli ola bilirim. dost canılısı ola bilirim. Uyumlu ola bilirim. Şefkatli ola bilirim. Amma benden nazik olmamı istemeyin. Nezaketin benimle bir ilgisi yok.

* Annesi hep hastaydı ve tedavi olacak paraları yoktu. Bunu biliyordu. Ama bilmesi kabul etmek zorunda olduğu anlamına gelmiyordu. Ona sevildiği kaç kez soylenmiş olursa olsun , tərk edilmesinin her şeyin kanıtı olduğunu düşünüyordu

* Gitmemek: sık sık çocuklar tarafından fark edilen bir güvən ve sevgi

* Çoğu acı hikayerinde olduğu gibi, her şey derin bir mutlulukla başlamışdı..
*Amma kişinin korktuğunu kabul etmek korkaklılmıydı? Yaşadığına memnun olmak korkaklıkmıydı?

* İyi bir hırsız olmak bir çok şey gerektirir. 

Gizlilik. Sessizlik. Cesaret. Hız.

Ama bütün bunlardan daha da önemlisi, son bir şey:

Şans.

Gerçekten.

* Eve yürülürken başka bir para daha bulabilirlerse diye gözlerini açık tutmalarını hatırlattılar bir-birlerine.

Elbette başka para bulmadılar. Tek bir öğle üzeri bir yana, kimse bir yıl içinde iki kez şanslı olamaz.

* Yüzünüze bir tokat yedikten sonra gülümsediğinizi düşünün. sonra da bunu günde 24 saat yaptığınızı. bir Yahudiyi gizlemek böyle bir şeydi.

* genç bir adam hala bir çocuktur və bir çocuğun bazen inatçılık etmeye hakkı vardır.

* Düşünecek bir sürü şey var.

Çok hikaye var.

* Çalmak, sapkınca bir açıdan, kitabı hak etmek demektir.

* Ölümün en iyi dostunun savaş olduğunu söylerler, bu konuda size farklı bir bakış açısı sunayım. Bana göre savaş, sizden imkansızı başarmanızı bekleyen yeni patronunuz gibidir. Omuzunuzun tepesinde durup sürekli aynı şeyi tekrarlar: "Bitir, bitir." Dolayısıyla

 daha çok çalışırsınız. Ama patronunuz size teşekkür etmez və daha fazlasını ister

* "Tanrım"

Düşündüğümde hep bu kelmeyi söylüyorum.

"Tanrım"

İki kez.

Nafile bir anlama çabasıyla ona sesleniyorum. "Ama anlamak senin işin değil". Cevap veren de benim. Tanrı asla bir şey söylkemez. Asla cevap vermediği tek cansının siz olduğunuzu mu sanıyorsunuz? "Senin işin..." Ve kendimi dinlemeye bırakıyorum, çünkü açıkcası, kendi kendimi bıktırıyorum. Böyle düşünmeye başladığımda tükeniyorum ve  yorulma lüksüm yok.

* Devam etmek zorundayım, çünkü dünyadakı her kes için geçerli olmasa da, çoğunluk için geçerli - ölümün kimseyi beklemediği - ve beklese bile genellikle pek uzun sürmüyor.

* Ekmeği ve müziği paylaşmak güzeldi, fakat Liesel onun mesleğinde çok becerikli olduğunu görmekten de memnun olmuştu. Beceriklilik çekiciydi.

* O günler hayatının en iyi dönemiydi.

Ama bir halı gibiydi.

Sakın yanılmayın.

Bir mutluluk üçlemesi, cesur ve parlak bir şekilde bütün yaz, hatta son baharın ortalarına kadar devam edecekti. Sonra aniden sona ulaşacak, parlaklık acıya dönüşecekdi.

Zor zamanlar geliyordu.

Bir geçit töreni gibi.

* İnsan mutluluğu çala bilirmiydi? 

* Sessizlik, sükunet ve dinginlik demek değildi: huzurla da bir ilgisi yoktu.

* Karanlık Bir Şarkıda "Yorgun Kalpler" adında bir bölüm vardı. Romantik bir kız genç bir adamla sözlüydü ama çocuk onun en yakın arkadaşıyla kaçmıştı. Liesel onun on birinci bölüm olduğundan emindi. "Kalbim mok yorgun" demişti kız. Bir şapelde oturmuş, günlüğünü yazıyordu.
Hayır, diye düşündü Liesel yürürken. Yorgun olan asıl benim kalbim. On üç yaşındaki bir kalp böyle hiss etmemeli idi.

* Bunun neden böylesine önemli olduğunu bilmiyordu ama kitaplarla dolu bu odanın kadına ait olması düşüncesi hoşuna gitmişti.

* Caddenin her yerinde insanlar vardı ama boş olsa, yabancı bundan daha yalnız olamazdı.

* İnsanlar ölecek kadar akıllılar.

* Üçüncü sayfa geldiğinde eli ağrıuordu.
Kelimeler çok ağırdı.

* KİTAB HIRSIZI - SON CÜMLE
Kelimelerden hem nefret ettim, hem de onları sevdim ve umarım onları doğru yazmışımdır.

* Bir şeyi çok soylerseniz asla unutamazsınız.

* ANLATICIDAN SON BİR NOT
İnsanlar benim lanetim.