from the corner of the world

2010.. 2011.. 2012.. 2013.. Mənim ötən illər ərzində bir qayda olaraq yazdığım son yazılarım.. Necə fərqli-fərqli.. Necə azdan çoxa doğru.. ..düşüncə dolu ..ümid dolu ..arzu dolu ..şükür dolu 2014.. və bu da son. Ömrünə nə az nə çox düz 23 saat qalıb. Bir daha geri gəlməyəcəksən. Sənə yazığım gəlir. Əgər balaların olsaydı indi sənsiz yetim qalacaqdılar.. Belə də baxanda aylar balalarındı bəlkə də. Onda ey 2014, sən də oktyabrı yetim qoy. Acığım var o aya. . . Mən yenə yaza bilərəm bu il çox şey gördüm, çox şey yaşadım. Amma onsuz da insan böyüdükcə il ildən daha çox şey başa düşür, başa düşdüyü üçün görür, gördüyü üçün də yaşayır.. Bir də var yaşadanlar.. sən istəmədən səni oyunun içinə atıb təlxək kimi oynadanlar, kənardan sənə baxıb gülənlər... bax bunları ötən illərdə heç görməmişdim, bu il gördüm.. Bağışlanmağı gördüm.. Peşmançılığı gördüm.. Özünə qayıdışı gördüm.. Həsrətin ən ağırını hiss elədim.. Barmaqlarımı keçən ildən daha çox kəsdim yemək bişirəndə.. :) ..ay...

Deməli, mənim bir dəftərim var 2000-ci ildən bu yana oxuduğum kitabları orada qeyd edirəm. Nə az nə çox düz 14 ilin dəftəridir. İndi ötən illərin sıyahısını vərəqləyəndə gördüm ki, 2014-cü il oxuduğum kitabların sayına görə ən önə keçdi. İşlərimin çox olmasına, kitablara ürəyimcə vaxt ayıra bilməməyimə baxmayaraq bu il elə də çox olmasa da 35 kitaba yer ayıra bildim. O cümlədən, 2-3 kitabı yarımçıq qoydum təəsüf ki. 2011-ci ildə hələ oxunulan kitabların siyahısını paylaşmaq dəb olmayan zamanlarda mən OXUDUĞUM KİTABLAR adında yazı yazıb kitabların siyahısını tutdum və bu il davamını gətirmək istədim. Mən yazsam səhərə qədər yaza bilərəm :) ona görə də keçid alaq siyahıya: 1. Elxan Zeynalov - "Birinci addım" - Qaraqan kimi tanınan Elxan az zaman ərzində çox məhşur oldu və elə bu ilin axırında da İkinci addım kitabının təqdimatını keçirdi. Ümumi götürəndə pis kitab deyil, xüsusi götürəndə təbii ki plagiat və zəifliyi hiss olunur. Amma oxumaq olar. 2. Markus Zusak - "K...

Bəlkə də mənə güləcək, hər şeydə bir məna, bir fəlsəfə axtarır deyəcəksiz amma həqiqətən də 5 ay ərzində yığdığım pazl mənə çox şey öyrətdi.. hər parçanı birləşdirdikcə fikrimdəki fikirlər ayrılırdı bir birindən. Yayın istisində, məzuniyyətimdə başladım. Payızın yağışında, hamıdan gizləndiyim zamanda davam etdim.  Qışın soyuğunda, uzun müddətdən sonra yolunda olanları hiss edərək bitirdim.. Dəfələrlə dağıtmaq istədim.. Dəfələrlə alınmır düzəldə bilmirəm deyib həftələrlə toxunmadım.. Damla damla göz yaşları tökdüm üzərinə ən kefsiz, ən bədbəxt günlərimdə.. Sökdüm təzədən yığdım.. Sevinclərimi götür qoy elədim ürəyimdə.. Hər hissəni qurtardıqca sevindim, və xırda şeylərə sevinə bilmə qabiliyyətimi yenidən geri qaytardım.. Yeni ilə qədər bitirəcəyəm deyib məsuliyət və özüm öz sözümün üstündə dura bilmə vərdişimi itirmədiyimə sevindim.. Daha çox səbr etməyi öyrəndim.. Keçmişim, gələcəyim, bu günüm birləşdi hər parça ilə..   Özümdən bixəbər ən sev...

Heç nədən şikayət etməyəcəyəm.. Yaşadıqlarımdan, yaşatdıqlarımdan, heç birindən. Zamanın bizə vermiş olduğu dəyişmə, dəyişdirmə şansından geninə boluna istifadə etmişəm. İstəyərək və istəməyərək, ən pis halda nə istədiyimi bilməyərək zamana qarşı meydan oxumağımın əvəzini isə yetəri qədər almışam. Keçən illə bu ilin müqayisəsinə girişmək istəmirəm, çünki onda ən keçmiş xatirələrim oyanacaq. Amma zaman oyununun 3 il əvvəl oynadığı oyunla bu günkü oyunu arasındakı yerlə göy qədər fərqi görmək var bir də. Oyunçular dəyişib, iştirakçılar dəyişib, vəziyyət dəyişib.. Gah artıran, gah azaldan, gah itirən, gah itirilən, gah bütövləşdirən, gah yarım qoyan zaman.. Həmişə yanımda olacaqlarını düşünüb, amma bir gün məni tərk edənlər, ömürlük yanımda olmaları üçün həyatıma daxil edib, amma bir gün tərk etdiklərim, həmişəlik həyatımdan çıxartdığımı düşünüb, amma tərk edə bilmədiklərim.. Ağrılarımı gülüşlərlə sarımaq, kinimin üzərini sevgi ilə örtmək, yalanları doğrulara çatdırmaq lazım idi...

Kitab oxuyanlar fərqli olurlar... Dünya görüşləri, mübahisələri, müzakirələri, müşahidələri başqa olur. Həyata başqa cür baxırlar, baxışları dolu olur elə bil. Soruşsanız hardan bilirəm? güzgüdən :) Bir söz bəs edir ki, onlar bir birini minlərlə insanın içindən tanısın. Kitab oxuyanların danışmağa hər zaman ən azı bir mövzüsü olur. Əslində onlar xarici görünüşcə heç kəsdən fərqlənmirlər. Və əsas məsələ də ondadır ki, heç kəsin görə bilmədiyi həmin o fərqliliyi kitabçılar bir birində asanlıqla görür. Şəkillərə baxmaq istəyərdiz? Mən bu cür illüstrasiaları çox sevirəm, çünki onların hər birində özümü, öz həyatımı görürəm. Mən də bir kitab oxuyan olduğum üçün sözlərə çox yer vermək istəmirəm. Gəlin şəkilləri danışdıraq. :) Başladıq:

*** Sən keçib getdin, Keçmədi sən olan yerin ağrısı.. Həkim, kömək edin, Əzab çəkirəm! Göz yaşı sözlərlə necə yazılır? *** Sevgi nədir ki? Bunun birlikdə ölməyi də var. Yersiz darıxmağı, Yemək boşqabında, Qol saatında Üzünü görməyi də var. Sevgi nədir ki? Bunun ağlaya ağlaya Gülməyi də var.. Olmayan adamı, Gedən adamı, Sevməyən adamı Gözləməyi var... *** Ortaq cəhətimiz var Hər səhər oyanıb nifrət edirik, Günorta unuduruq, Axşamlar ağlayırıq, Xatırlayanda gecələr Sevirik bir-birimizi... ***  Biz ikimiz, sən və mən. Çoxuq, Bəs etmirik, Sığmırıq bir həyata.. Tək heç nəyik. Yoxuq, Nəfəs almırıq ayrılıqda. Nə birlikdə varıq, Nə yalnız yaşayırıq. Bu nə sevməkdi, Nə ayrılmaq. Nə ölməkdi, Nə yaşamaq. Belə axmaq bir şey... Cəmil Salmanlı

.."Əhməd haradadır?" kinosunda Ceyrana baxandan sonra kamazın yük daşınan hissəsində getmək həvəsi .."Bizim Cəbiş müəllim" kinosunda Tanya ilə Makedona baxandan sonra dama çıxmaq istəyi .."Şərikli çörək" kinosunda Vaqifə baxandan sonra İçərişəhərdə balaca da olsa bir evə sahib olmaq arzusu .."Liftçi qız" kinosunda Laləni çəkən rəssama baxandan sonra rəssam olmaq niyyəti .."Mələklər şəhəri" kinosunda Meg Rayana baxandan sonra velosipeddə əllərimi yana açıb küləyə qarşı sürət ehtirası .."Koko do Şanel" kinosundan sonra daha zövqlə və səliqəli geyinmə diqqəti ..adını unutduğum, musiqisini xatırlamadığın hansısa müğənninin klipinə baxdıqdan sonra qatar yolunun üstü ilə xeyli yol getmək fikri və s. və s. və s. və s. . . . ilə ;) ..to be continued, but not sure :)

Yavaş-yavaş sevdim səni, Hər gün bir az da sevdim. Ən çox bu qış sevdim səni, Qarda, ayazda sevdim. Gör bir nə tez isinişdik Havalar soyuyanda. Adamlar qalın geyinib, Ağaclar soyunanda. Qar altından baş qaldıran Çiçəktək sevdim səni. İstisinə qızındığım Ocaqtək sevdim səni. Hələ bu cür sevməmişdim Ömrüm boyu heç kimi. Səni sevdim qar üstündə Yem axtaran quş kimi. Qorxa-qorxa bu sübh çağı Nə baxırsan göyə sən? Deyirsən ki, günəş çıxıb, Qar əriyir deyəsən… Ramiz Rövşən

Hamının heç olmazsa bir dəfə gözlədiyi bir adam olur Lazım olmayan zamanda gələn Hamı heç olmazsa bir dəfə suallarına cavab axtarır Tanımadığı adamın gözlərində Hamının heç olmazsa bir dəfə Tanımadığı adama işi düşür Tanıdığı adamlardan danışmağa Hamı hec olmazsa bir dəfə görüşə çağırır kimisə görüm gələcəkmi deyə Hamının heç olmazsa bir dəfə balaca bir gündəliyi olur Unutmağa saxladığı Hamı heç olmazsa bir dəfə Tavana ağcaqanad izi qoyur Maraqsız gecələrdə baxmağa Hamının heç olmazsa bir dəfə yaşamaq şansı olur. arzulamadığı həyatını yaşamaq Hamı heç olmazsa bir dəfə doğulur ki, tək qalmasın Ömründə bir dəfə doğulanlar Hamının heç olmazsa bir dəfə İtirdiyi bir gənclik olur "İnşallah"la itirdiyi Hamının heç olmazsa bir dəfə gözlərini yumub dediyi bir söz olur: "Heç olmazsa bir dəfə!" Raqif Raufoğlu 

Arthur Goldenin bu əsərini hələ yeniyetmə olanda, hələ fəvvarələr bağının köhnə tarqovı vaxtında, kitab passajı deyilən o şəkillərlə dolu arkaların birində kitabları düzən dayının kitablarının içində görmüşdüm. Kitab rusca idi "Мемуары гейшы". Onda əlimə alıb o tərəf bu tərəfə çevirəndə bacım kinosuna baxdığını və çox maraqlı olduğunu dedi. Elə o vaxtdan da fikrimin bir küncündə saxlamışdım. Keçən ilin axırlarında Bakumozda ikinci əl kitabların içində onu görüb almaq istədiyimi desəm də artıq gecikmişdim. Alınmışdı :) nə üçünsə məhs bu kitabı ikinci əl kimi istəyirdim. Bu ilin fevral ayında isə yenə də Bakumozda ikinci əl kitabların siyahısını görəndə tez yazdım və budur kitab aylar idi kitab rəfimdə oxunacağı zamanı gözləyirdi. Nəhayət ki o gün gəlib çatdı. Cəmi 3 günümü aldı :) Yəqin ki işlədiyim işlə əlaqədar olaraq çin, yapon, koreya kimi millətləri gözlərinin quruluşuna görə bir birindən ayıra bilirəm. Əsəri oxuduqca da gözümün qabağında hamısını bir bir canlandırı...

İstiqlaliyyət küçəsindən Axundov bağına döndüyüm Məmməd Əfəndiyev küçəsi. Tək tərəfli maşın yoludur, səhərlər sadə görünür. Adi bildiyimiz keçid küçələrindən biri. Amma gecələr Bakının iri sarı işıqları simiclik eləmir, o küçəni də bəzəyir. Və hər şey oktyabrın sonuncu şənbəsi saatların əqrəblərini bir saat irəli çəkməklə başlayır. Əvvəllər günəşli olan 6 radələri, qaranlıqda sarı işıqlara boyanır. İstiqlaliyyət küçəsindən Axundov bağına döndüyüm Məmməd Əfəndiyev küçəsi.. Bu gün də hər gün keçdiyim kimi həmin küçədən keçəndə birdən dayandım. Yola baxdım. Sakit idi. Və işıqlar səhər heç söndürülməyəcəkmiş kimi gur-gur yanırdı. Yol ortasında durub laaap sondakı işığa baxdım. Bəlkə də bir iki yoldan keçən də mənə baxırdı yolun ortasında qəfil dayandığım üçün, bilmirəm.. Fikrim bir neçə müddət əvvələ qaçmışdı yenə çünki. Anamdan sonra hər dəfə o sonuncu işıq mən altından keçəndə sönürdü. Bilmirəm.. Bəlkə də adi bir təsadüf idi. Ya mənim əlamətlərə inamım. Amma hər dəfə niyə başqaları ...

Bəli..  sonunu həvəslə gözlədiyim, təqvimimdən məmnuniyyətlə çıxarmaq istədiyim, varlığını imtina eləsəm də yaşamağa məcbur olduğum "çətirsiz oktyabr"..  hər şeyin sonu olduğu kimi sənin də 2014 üçün sonun gəldi.. bir zamanlar ən xoş günlərimin boxçası olan oktyabr.. ..indi özüm yumaq olub, bükülüb gizlənirəm hər günündə. Səni necə yola salıram!? Bağışlayacaqsan amma heç vaxt məndən səni yola salmaq üçün yollarına qırmızı xalı sərəcəyimi gözləmə!  Sənə "çətirsiz" desəm də, anamın zoğalı rəngli çətiri var məndə.. Qızdırmayla mübarizə üçünsə zoğallı çayım. Gedə getdə belə mənə edəcəyini etdin sən! Amma sən gedəcəksən, Mən sağalacağam! İndi isə bəsdi incitdiyin ..di çıx get, nəfəs alım bir az :)

Mənim kinolara, animasiyalara olan həvəsim kitaba olan qədər deyil. Kitabqurdu dostlarıma, onların kitabla bərabər kinoya olan həvəslərinə baxanda ruslar demiş "белое зависть" yaranır içimdə :) Amma özümü məcbur edə bilmərəm ki onlara bənzəyim. Fikrimcə insan olduğu kimi, hiss etdiyi kimi qalanda təbii olur. Ona görə mənə də onlara, kinoya olan maraqlarına həvəslə baxıb, zövq almaq qalır.  Özüm isə bu dəfə personajlarını çox bəyəndiyim, 2009-cu ilin məhsulu olan "Up" animasiyasından danışmaq istəyirəm.  <<< Bu şəkil keçənlərdə qarşıma çıxmışdı və ilk ağlıma gələn elə "Up" animasiyası olmuşdu. Və neçə müddətdir ki, baxmaq istədiyim filmə bu şəkil təkan oldu deyəsən. Nəhaytə ki, eynəyimi taxıb baxdım. :)  Filmin ilk 10-15 dəqiqəsinə baxanda, əslində hisslərimi cilovlaya bilmirdim. Axı.... Bilmirəm nə üçünsə özümü Ellie-ə bənzətdim. Gələcəkdə mənim Carlımla mən də eyni həyat yaşayacağammış kimimə gəldi :) Amma bir məsələ var ki, bizim ...

Soyuqdu.. Təkcə saatların irəli çəkildiyi,  hava praqnozunun soyuq olacağı xəbərdarlığını verdiyi bu gecənin yağışına görə yox.. Təkcə adyalım nazik olduğu üçün də üşümür ayaqlarım. Soyuqdu amma.. İndigo rəngli nazik adyala bürünüb üşüyür xatirələrim.. Görüşlərim, Öpüşlərim, Nəfəsim üşüyür.. Yoxsan. Əlimi uzatsam tutacağını bilirəm, Uzatmaram. Donar yenə əllərim. Sevginin qəzəbi bürüyər gözlərini Baxışların dondurar bəlkə də gələcəyimi.. Sənsizlik ağır deyil Xatirələr ağır gəlir İndigo rəngli adyala bürünüb üşüyür  ağır xatirələrim.. Yersiz cümlələr qururam, Bilirsən, yenə yuxularım ərşə çəkilib. Bəlkə də ondandır. Ya da qulaqcıqdan ürəyimə axan "İndigo" rəngli musiqidir və eyni tonda adyala bürünüb üzür sənli xatirələrim.. Bitməsin istəyirəm bu notlar.. Bu "yersiz" adı qoyduğum, Özüm kimi yetim, Sənsiz cümlələr.. Utanıram, gəl, cümlələrimi yerinə qoy deməyə. Və.. Və indigo rəngli adyala bürünüb utanır xat...

..ağıllı deyiləm ..yalançı deyiləm ..savadsız deyiləm ..arxayın deyiləm ..sakit deyiləm ..kinli deyiləm ..unutqan deyiləm ..paxıl deyiləm ..yaltaq deyiləm ..davakar deyiləm ..zövqsüz deyiləm ..ikiüzlü deyiləm ..məlum deyiləm ..incə deyiləm ..sevgisiz deyiləm ..sosial deyiləm ..şirindil deyiləm ..adamayovuşan deyiləm ..rahat deyiləm ..razı deyiləm ..gözəl deyiləm ..XOŞ.... deyiləm ..deyiləm ..deyiləm! Əl çəkin! 

Anama... Sənsizliyin nə olduğunu sətirlərə tökmək üçün mənə güc, çətin günlərin ard-arda düzüldüyü təqvim xatirələri və sənin mənə baxan bir cüt gözlərini əks etdirən şəklin bəsdi... Sənsizlik, Anasızlığın sinonimidi... Anasızlıq isə qapını açıb boş evə girmək, işıqları sənsiz bir bir yandırmaq, səhər tezdən yemək hazır eləmək, gedərkən qoyduqlarını axşam olduğu kimi qarşılamaqdır. Bunlar hamısı anasızlıqdır, Anasızlıq sənsizliyin sinonimidi.. Xəstə olanda özün-özünə əriştə kəsməkdi, Sığalsız, qucaqsız, adını sayıqladığım qızdırmalı günlərdi.. Sənsizlik səni yuxuda görən hər kəsə paxllıq Anasından danışan hər kəsə qibtə Sənə bənzəyən qadınlara heyranlıqdı... Sənsizlik oktyabra nifrət, Sənli keçən günlərin həsrətidir. Sənsizlik çətindir... Həyatdan qorxmaqdı sənsizlik İnadkar olmaq, güclü olmaq daha çox gülməkdir... -sız -siz şəkilçisinin daşıyıcısı olmaq Sənsizliyə bürünüb susmaqdı. Vağzalıdan diksinmək Adın keçən hər şeiri sənə həsr et...

Deməli bəzən olur ki, blogun arxivində, komputerimin arxivində, qeydiyyatda olduğum sosial şəbəkələrdəki profillərimin və səhifəmin arxivində, şəkillərimin arxivində, kravatımın altında gizlətdiyim özümçün düzəltdiyim keçmiş günlərimdən yadigar  bir-iki para əşyalarımı saxladığım qutu arxivimdə, dərsliklərimin arxivində, əl yazmalarımın, gündəliyimin arxivində gəzişirəm.. Maraqlı olur.

Payız gəldi, qərib oldu dəniz...  

with photos, without any words... when I lost in loneliness inside,  far from home...

İşə rahat gedirəm. Rahat dediyim oturduğum kimi, formamı dəyişmədən. Həmişə eyni oturacağda, sağ tərəfdə, pəncərənin yanında otururam və heç tərpənmirəm. Fikirlərdən ayılanda bir də baxıram ki, təzə bəy hamamını fırlanır avtobus və dayanacağa çatıram. İşdən rahat gəlmirəm.. pilləkənlərdən aşağı düşdükcə ürəyim sıxılır. Küçəyə çıxıb bir metrodan çıxan tələsik insanlara, bir də başımı qaldırıb səmadakı buludlara baxıram. Boğazımı qəhər incidir hər dəfəsində, uduram... Bu gün də, dünən hiss elədiyim boşluğu hiss elədim. Məni bu anda heç yerdə heç kəs gözləmir düşüncəsi. İflic kimiyəm. Bəlkə də elə deyil? Ruhum ağrıyır. Çarə nədi? Düşürəm kitab mağazasına. Çantam ağırlıq eliyir çiynimə. Hansı kitabı alacağımı hələ dəqiq bilmirəm. Yolboyu düşünmürəm də. Çatıram. Girirəm içəri. Girişdə məni siqnal səsi qarşılayır biubiu. Çantamdakı kitabda barkod qalıb gərəy çıxardım yoxsa bütün mağazalar biubiu ilə qarşılayacaq məni, çantamı axtaracaqlar. İçəri keçmirəm satıcıya baxıram. Oğlan əli ilə...

BAŞLAYANDA... Sentyabr gələndən təkcə müasir yazarların əsərlərini oxumuşam. Bura hər növ əsərlər daxildir, tutmuş dedektivindən qurtarmış Qarabağ müharibələrinə kimi. Və sentyabrın son, oktyabrın ilk kitabı olan "Xatirələr üçün təşəkkürlər".. Sesilia Ahernin "P.S. Mən səni sevirəm" əsərini yəqin ki hamımız tanıyırıq. Amma mən o əsəri oxumamışam və oxumayacağam da, çünki kinosuna baxmışam. Kinosuna da baxdığım əsərləri sonradan oxuya bilmirəm, məndə əksi alınır. Kitab oxu, sonra kinoya bax. Nə isə.. Sözüm onda deyil.. HİSSLƏRİMƏ TOXUNDU... "Xatirələr üçün təşəkkürlər"-i bir az ağır əsərlərə keçmək üçün keçid məqsədi ilə oxudum. Son zamanlar özümdən təzə xasiyyət çıxartmışam, kitabları oxuyub qurtarandan sonra ağlamaq :D gülməyin mənə.. Çünki yenə ağladım. Anama bənzəyirəm deyəsən gözüsululuqda yavaş-yavaş. Amma özümü qınamıram.. Oxuduğum son iki əsərdə də, qızlar analarını itirir...   Hələ bu əsərdə altını karandaşladığım, o qədər cümlələr...

- Dünən gecə saat 00:00 göstərib sentyabr oktyabra keçid alanda ürəyim sıxıldı. Oktyabrı heç sevmirəm. Məlum.. mənə elə gəlir ki, son iki ildə ancaq məni incidib, ancaq mənnən alıb o ay. Yəni bir deşik olsa oktyabrda o deşiyə girib çıxmaram 1nən 31nə kimi. İşdə sənədləri yazanda oktyabrı qeyd eləməy, tlfnu açanda hər dəfə 1, 5, 17 october 2014 yazısını görməy ürəyimi incidir, qırılır elə bil nəsə. Məninən olsa bütün bu ayı mənə göstərən hər şeyi bir qırağa tullayıb heç xatırlamaram. Ya da nə bilim sentyabrdan noyabra birbaşa keçən bir kalendar hazırlıyaram, özümçün. Amma sonra adam kənardan baxanda görür ki, yox heç də elə deyil. Ağrıyan, incinən tək qanadlı qalan təkcə özün deyilsən. Bu gün sənin nə hiss elədiyini yaxşı başa düşürəm. Bəlkə tam bilmirəm amma 100% başa düşürəm... Həyatdan bir parça...