from the corner of the world

Deməli, 1988-ci ilin 12 yanvar tarixi də düz 28 il əvvəl çərşənbə axşamına düşübmüş. Yəni biləcəyiniz, tarix bu gün necə lazımdı təkrarlanıb. Nöqtə, vergülünə kimi. Bəlkə də bu gün hansısa bir körpə mən doğulduğum saatda belə dünyaya gəlib. Kim bilir? bəlkə də :) 28 il əvvəl isə həyat indikidən əslində nə qədər gör fərqli idi, dəfələrlə, çox dəfələrlə hətta... Ən azından mən sovet dövrünün yetirməsiyəm. Amma indi? Böyüdüm... həm də necə lazımdı böyüdüm artıq. Böyüdüldüm, böyüdüm və bir gün də böyüdəcəm :) Aramızda qalsın, amma bu ilə arzularım keçən ilkindən də çoxdur ;) ilimin devizi isə: Arzularının arxasınca get! Çünki mütləq bir gün onlara çatacaqsan...

..yeni ilə hardasa nə az nə çox düz 10 saat qalıb. :) Mənsə metrodayam. ..anamın yanına tələsirəm. .ona baş çəkməyə, ürəyimdəkiləri ona deməyə tələsirəm.. Metroda hardasa 7-8yaşında bir oğlan anasının əlini üzünü öpür. Nəsə istəyir ondan, amma anası vermir :) gülümsündüm. Anası da görüb oğlunu sığallıyıb öpdü. Mənzərə qəşəng idi. Bu il nə gələcəyə qaçmağın, nə də keçmişlə yaşamağın bir xeyri olduğunu öyrəndim. Öyrəndim ki, bu gün bu gündür vəssalam. Bacarırsan yaşa. Bacarmırsansa, deməli.... deməlinin arxasınca çox söz deməy olar, amma siz özünüz seçin. Çünki, hər seçim bir yoldu və hər yol mütləq bizə nələrsə öyrədir. Mütləq! Amma bu gün tələsmək olar.. ..sevdiklərimizə, itirdiklərimizə, səhvlərimizi düzəltməyə.. Gələn il anamı daha çox başa düşmək arzusu ilə... 3 il aradan sonra, öz evimdə :)

Bu il qarşıma 100 kitab oxumağı məqsəd qoysam da məqsədimə çata bilmədim. Hətta aylarla kitab əlimə almağa fürsətim belə olmadı. Amma, səbəbi məlumdu. Ona görə də çox da təəssüflənmirəm sözün doğrusu :) Ötən il 35 kitab oxusamda, bu il cəmi cümlətanı 12 kitaba yer verə bildim. Belə götürsək, hər aya bircə kitab. Beləliklə: 1. Jojo Moyes - "Sevgilimden son mektup" - son oxuduğum "Ardında bıraktığın kadın" qədər təsir etməsə də, maraqla oxudum. 2. Erix Maria Remark - "İnsanları sevmelisin" - Remarkı çox sevirəm. Amma, təəssüf ki bu əsəri dərinliklə  xatırlaya bilmədim. yəqin ki yenidən oxuyacaqlarım siyahısında yer alacaq! 3. Varis Dirie - "Səhra çiçəyi" - yazarın adı sizi də çaşdırmasın. Bu azərbaycanlı Varis deyil, özü Afrikanın səhralarından qaçıb ABŞ-da model olan qızcığazdır. Öz həyatını qələmə alıb və kitab əsasında kinosu da çəkilib. Olduqca maraqlı və həyəcanlı əsərdir. Kinosu da məsləhətlidir. 4. Aleksandr Javelius - "Leyla&

Təqvimlər heç zaman aldatmır.. nə səni mənə gətirəcəyi, nə də sənin yanına gedə biləcəyim zamanı vəd edən günləri qırmızılamır.. yenidən sənli günlərin gələcəyinə ümid vermir,     ..vəd vermir, ..heç zaman aldatmır təvqimlər.. Təqvimlər heç zaman yanılmır.. qəlibə düşmüş həftələr, aylar hər yeni il boyu mənə boylanır.. özümün işarələdiyim günlər gəlir, keçir, uçur.. ..amma, yenidən sənli günlərin gələcəyinə ümid vermir, ..vəd vermir, heç zaman aldatmır təqvimlər.. Təqvimlər heç zaman qaytarmır.. artırdığı qədər azaldır, ..alır, qoparır, aparır. sonra arsızca yaraları sarıyır.. ..sağaltmır yenidən sənli günlərin gələcəyinə ümid vermir, ..vəd vermir, heç zaman aldatmır təqvimlər.. Təqvimlər heç zaman unutdurmur.. bacarmır.. səni dünyaya bəxş edən avqust, məni sənə pay verən yanvar və qəddarca səni məndən qoparan oktyabr necə çıxsın təqvimdən!? necə qəlibi pozulsun!? necə nizam korlansın!? ..unutdurmur yenidən sənli günlərin gələcəyinə ümid vermir, ..

Evə gecikirəm. Bilirsiz, necə deyim, görüşdən gəlirəm :) və evə adətən gəldiyim saatdan gec gəldiyim üçün atamın qapını açanda papağımın ponponuna əliylə vurub, "nə gec gəldüüüüün?" deyəcəyinə əminəm :) Həmişəki oturacağımda oturmuşam, arxadan bir oturacaq qabağda, sağ sıra, pəncərə tərəf. Hava küləklidi, soyuqdu. Yasamal da həmişəki sarı işıqlarına boyanıb. İnsanlar yorğun, fikirli üzləri ilə evə qayıdır, radioda Qarabağ şikəstəsi səslənir, mənsə yazıram.. Bəzən avtobusda ağız deyəni qulaq eşitmir. Bu gün nəsə sakitlikdi yaman. Ona görə də arxada oturan oğlanın astadan danışsa da səsi aydın eşidilir: - ala o gün bilirsən noldu? - nəə? - diməli metroda qatarda bir qız gördüm. Nəsə sifəti yadımda qaldı da. Düşdük qatardan bir yerdə. Sonra o da avtobus gözdədi mən də. Bu gün baksovet metrosunda mən düşürdüm eskalatorla o qız qalxırdı. Baxan kimi tanıdım. Kopya o idi. Eyni sifət, eyni saç, eyni kofta. Elə qəribə oldum ki. ..həmsöhbətindən cavab gəlmədi və bir iki d

Parkın yerdəki dairəvi naxışının düz mərkəzində dayanıb ayaqlarına baxdı və əlini tutan əli bərk-bərk sıxaraq başını qaldırıb soruşdu: - Sənin üçün dünyanın mərkəzi haradır? Nəsə düşünüb əyildi və dodaqlarından öpüb ehmalca qucaqladı və sakit səslə pıçıldadı: - Səni öpə bildiyim, səni qucaqlaya bildiyim hər yer mənim üçün dünyanın mərkəzidir. Xoşuna gəldi. Üç addımdan sonra özü dartınıb öpdü. - İndi bura mərkəzdi? Güldü. Başıyla təsdiq elədi. - Hə əlbəttə. Bəs necə!? Onun da xoşu gəlmişdi. Beş addımdan sonra yenə dartınıb öpdü? - Bəs bura? Bura da? - Bura da. Mən dünyamın mərkəzini özümlə apara bilirəm. Sən olan hər yerdi, hər yer.. Artıq dartınıb öpmədi. Bildi çünki addımlarının sayından asılı olmayaraq əl-ələ tutub gəzdikləri, dayandıqları, oturduqları hər yer dünyalarının mərkəzi olacaq. Başını yuxarı qaldırıb qırmızımtıl səmaya baxdı. Yer kürəsini düşündü. Dünyanın mərkəzində idi. Dünya mərk

Keçən 2014-cü ildə həm yeni il, həm də doğum günü hədiyyəsi olaraq nə qədər kitab əldə edən mən, təsəvvür edirsiz bu il bircə kitab olsa belə hədiyyə almadım. Belə də iş olar? :D Bunu nəzərə alaraq, keçən həftənin işdən sonrakı işimin az olduğu bir günündə kitab mağazasına üz tutdum. İçim sakitlik istəyəndə gördüyüm ilk işlədən biri də Nizami muzeyindəki Akademkitabxanada kitabların içində eşələnməkdir. Ona görə də fikrimdə xüsusi bir kitabın olmamasına baxmayaraq, kitabların içində gəzişərək özüm üçün 2 kitab seçdim. Və beləliklə: Ceyn Ostin - Qurur və qərəz Makim Qorki - Uşaqlıq  - 2015-ci ilimin ilk kitabları oldu. Görünən açıq kitab isə Remarkın türkcə oxuduğum "İnsanları sevmelisin" əsəridir və sən demə nə vaxtsa rus versiyasını da alıb kitabxanama qoymuşammış. Ümumiyyətlə Remarkın hansı kitabını görsəm alıram dil fərqi yoxdu. Sevirəm onu, nə edim axı? :) İçimi sakitləşdirmək, yorğunluğu çıxarmaq üçün digər metod, düzəltməyi yeni öyrəndiyim zəncəfil çayıdır

Otağın işıqlarını söndürdülər və üstündə 2-si böyük 7-si balaca, yanyana düzülüb qaranlıq otağı bir azca aydınladan şamlar sancılan tort, şablonların sevilmədiyi bir dövrdə ən sevdiyimiz şablon - "happy birthday" mahnısı sədaları altında qarşıma gəldi.. Mahnını oxuyub qurtardılar və möhkəm əl çaldılar. Mənimsə qabağımda ahəstə titrəyən 27 yazılı şamım. "Ürəyində arzu tut" dedilər, gözümü yumdum, tutdum, günümün 6saat əvvəlini xatırladım. Gözümü açdım və ailəmə, ən sevdiyim yaxınlarıma baxdım və içimdən ancaq bircə arzu keçdi - deməyəcəyəm :D Şamları hüffff eliyib üflədim. Böyüdüm, Sadəcə bir yaş daha. ..və sadəcə məni bu dünyaya gətirən əvəzedilməzimə bir addım daha yaxınlaşdım. Sevinirəm, bu gün başıma gələn hər şey üçün! :) ..və təşəkkür və şükr eləyirəm bu günümə.

Həyatının ən pis anlarında kimsə gəlib sənə xoşbxətlikdən, ona çatmaq üçün 20, 50, lap 100 addımdan danışsa dişinin dibindən çıxan sözləri ona deyib "axı sən nə biləsən!?" kimi kinayəli sualı da üzünə yapışdırıb yola salarsan. İnanmırsız? Az eləməmişəm, bunu.. Amma "zaman hər şeyin dərmanıdır" şablon cümləsini işə salaraq, bu dərmanı təsdiq etmək məcburiyyətindəyəm. Nə edəsən ki, bu doğrudur. Əgər spazmalqon fiziki ağrının dərmanıdırsa, zaman da ağrayan ruhun dərmanıdır. İstifadəsi isə reseptsiz və həkimin məsləhəti olmadandı həm də. Əlimizdən heç nə gəlmir.. Əgər özünü incitmək istəmirsənsə nələrdən hardansa başlamalısan. Biri mənə bir gün bu mövzuda bir şeylər yazacağımı desə sol qaşımı alnımın ortasına qədər qaldırıb tərs tərs baxardım ona. Amma görürsüz, bu gün heç kəsin deməsini belə gözləmədən özüm xoşbəxtlik üçün çalışıram. Axırıncı oxuduğum Anna Qavaldanın "35 kiloqram ümid" kitabında belə bir cümlə elə hey fikrimdə dolaşır artıq neçə gündür:

2010.. 2011.. 2012.. 2013.. Mənim ötən illər ərzində bir qayda olaraq yazdığım son yazılarım.. Necə fərqli-fərqli.. Necə azdan çoxa doğru.. ..düşüncə dolu ..ümid dolu ..arzu dolu ..şükür dolu 2014.. və bu da son. Ömrünə nə az nə çox düz 23 saat qalıb. Bir daha geri gəlməyəcəksən. Sənə yazığım gəlir. Əgər balaların olsaydı indi sənsiz yetim qalacaqdılar.. Belə də baxanda aylar balalarındı bəlkə də. Onda ey 2014, sən də oktyabrı yetim qoy. Acığım var o aya. . . Mən yenə yaza bilərəm bu il çox şey gördüm, çox şey yaşadım. Amma onsuz da insan böyüdükcə il ildən daha çox şey başa düşür, başa düşdüyü üçün görür, gördüyü üçün də yaşayır.. Bir də var yaşadanlar.. sən istəmədən səni oyunun içinə atıb təlxək kimi oynadanlar, kənardan sənə baxıb gülənlər... bax bunları ötən illərdə heç görməmişdim, bu il gördüm.. Bağışlanmağı gördüm.. Peşmançılığı gördüm.. Özünə qayıdışı gördüm.. Həsrətin ən ağırını hiss elədim.. Barmaqlarımı keçən ildən daha çox kəsdim yemək bişirəndə.. :) ..ay

Deməli, mənim bir dəftərim var 2000-ci ildən bu yana oxuduğum kitabları orada qeyd edirəm. Nə az nə çox düz 14 ilin dəftəridir. İndi ötən illərin sıyahısını vərəqləyəndə gördüm ki, 2014-cü il oxuduğum kitabların sayına görə ən önə keçdi. İşlərimin çox olmasına, kitablara ürəyimcə vaxt ayıra bilməməyimə baxmayaraq bu il elə də çox olmasa da 35 kitaba yer ayıra bildim. O cümlədən, 2-3 kitabı yarımçıq qoydum təəsüf ki. 2011-ci ildə hələ oxunulan kitabların siyahısını paylaşmaq dəb olmayan zamanlarda mən OXUDUĞUM KİTABLAR adında yazı yazıb kitabların siyahısını tutdum və bu il davamını gətirmək istədim. Mən yazsam səhərə qədər yaza bilərəm :) ona görə də keçid alaq siyahıya: 1. Elxan Zeynalov - "Birinci addım" - Qaraqan kimi tanınan Elxan az zaman ərzində çox məhşur oldu və elə bu ilin axırında da İkinci addım kitabının təqdimatını keçirdi. Ümumi götürəndə pis kitab deyil, xüsusi götürəndə təbii ki plagiat və zəifliyi hiss olunur. Amma oxumaq olar. 2. Markus Zusak - "K

Bəlkə də mənə güləcək, hər şeydə bir məna, bir fəlsəfə axtarır deyəcəksiz amma həqiqətən də 5 ay ərzində yığdığım pazl mənə çox şey öyrətdi.. hər parçanı birləşdirdikcə fikrimdəki fikirlər ayrılırdı bir birindən. Yayın istisində, məzuniyyətimdə başladım. Payızın yağışında, hamıdan gizləndiyim zamanda davam etdim.  Qışın soyuğunda, uzun müddətdən sonra yolunda olanları hiss edərək bitirdim.. Dəfələrlə dağıtmaq istədim.. Dəfələrlə alınmır düzəldə bilmirəm deyib həftələrlə toxunmadım.. Damla damla göz yaşları tökdüm üzərinə ən kefsiz, ən bədbəxt günlərimdə.. Sökdüm təzədən yığdım.. Sevinclərimi götür qoy elədim ürəyimdə.. Hər hissəni qurtardıqca sevindim, və xırda şeylərə sevinə bilmə qabiliyyətimi yenidən geri qaytardım.. Yeni ilə qədər bitirəcəyəm deyib məsuliyət və özüm öz sözümün üstündə dura bilmə vərdişimi itirmədiyimə sevindim.. Daha çox səbr etməyi öyrəndim.. Keçmişim, gələcəyim, bu günüm birləşdi hər parça ilə..   Özümdən bixəbər ən sevdiyim və

Heç nədən şikayət etməyəcəyəm.. Yaşadıqlarımdan, yaşatdıqlarımdan, heç birindən. Zamanın bizə vermiş olduğu dəyişmə, dəyişdirmə şansından geninə boluna istifadə etmişəm. İstəyərək və istəməyərək, ən pis halda nə istədiyimi bilməyərək zamana qarşı meydan oxumağımın əvəzini isə yetəri qədər almışam. Keçən illə bu ilin müqayisəsinə girişmək istəmirəm, çünki onda ən keçmiş xatirələrim oyanacaq. Amma zaman oyununun 3 il əvvəl oynadığı oyunla bu günkü oyunu arasındakı yerlə göy qədər fərqi görmək var bir də. Oyunçular dəyişib, iştirakçılar dəyişib, vəziyyət dəyişib.. Gah artıran, gah azaldan, gah itirən, gah itirilən, gah bütövləşdirən, gah yarım qoyan zaman.. Həmişə yanımda olacaqlarını düşünüb, amma bir gün məni tərk edənlər, ömürlük yanımda olmaları üçün həyatıma daxil edib, amma bir gün tərk etdiklərim, həmişəlik həyatımdan çıxartdığımı düşünüb, amma tərk edə bilmədiklərim.. Ağrılarımı gülüşlərlə sarımaq, kinimin üzərini sevgi ilə örtmək, yalanları doğrulara çatdırmaq lazım idi

Kitab oxuyanlar fərqli olurlar... Dünya görüşləri, mübahisələri, müzakirələri, müşahidələri başqa olur. Həyata başqa cür baxırlar, baxışları dolu olur elə bil. Soruşsanız hardan bilirəm? güzgüdən :) Bir söz bəs edir ki, onlar bir birini minlərlə insanın içindən tanısın. Kitab oxuyanların danışmağa hər zaman ən azı bir mövzüsü olur. Əslində onlar xarici görünüşcə heç kəsdən fərqlənmirlər. Və əsas məsələ də ondadır ki, heç kəsin görə bilmədiyi həmin o fərqliliyi kitabçılar bir birində asanlıqla görür. Şəkillərə baxmaq istəyərdiz? Mən bu cür illüstrasiaları çox sevirəm, çünki onların hər birində özümü, öz həyatımı görürəm. Mən də bir kitab oxuyan olduğum üçün sözlərə çox yer vermək istəmirəm. Gəlin şəkilləri danışdıraq. :) Başladıq: