from the corner of the world

Deməli, mənim üçün  kitablar təkcə görünüşünə və formasına görə yox, həmçinin oxunma sırasına görə də qalın və nazik kitablara bölünür. Qalın kitabları işim az olanda, kitabı uzun müddət oxumaq istəyəndə əlimə alıram, nazik kitabları isə işim çox olanda, kitabları "su kimi" oxuyub tez qurtarmaq istəyəndə. Və son oxuduğum bir neçə kitab da məhz nazik kitablar silsiləsi oldu :) Buna Alber Kamyunun bu il kitab sərgisindən aldığım "Çöküş" əsəri ilə başladım. Alber Kamyudan ilk dəfə "Yad" əsərini 2011-ci ildə oxumuşam, sonra isə "Taun". Remarkdan sonra sevdiyim ikinci yazıçıdır deyə bilərəm. "Çöküş" əsəri də olduqca maraqlı, fəlsəfi, daxili aləmin səsinin əks-sədası kimi üzərimdə güclü  təsir buraxdı. Kamyunun əsərlərini çox karandaşlıyıram həmişə :) Kitabxanamda yazıçının oxumadığım daha bir əsəri, "Xoşbəxt ölüm" var. Daha sonra Fransuaza Saqanın "Salam kədər" kitabını nazikliyinə görə əlimə aldım.

Kitabları kinolardan üsdün tutduğumu həmişə qeyd etmişəm. Elə də kino həvəskarı deyiləm, amma axır 2-3 ildə kitabı bitirdikdən sonra əgər ssenarisinə çəkilimiş kinosu varsa baxıb müqayisə etməyi sevirəm. Təbii ki, hər dəfə kitab daha böyük təəsürat yaradır məndə. Çünki kinoları çəkərkən istər-istəməz çox məqamlara toxunmur rejissor, ssenarini hardasa dəyişir, ya qəhrəmanların hər hansı bir hadisə zamanı nə hiss etdiklərini, daxilində nə düşündüklərini bilmək olmur, amma kitabda bunu oxuyaraq bilirsən, hiss edirsən, təsəvvüründə canlandırırsan. Ya da ən yaxşı halda aktyorun güclü istedadı nəticəsində ordakı hisslər izləyiciyə aşılana bilər.  Baxdığım kinoların əksəriyyətində bunu hiss etməmişdim ta ki dünən Leonardo Di Kaprionun baş rolda çəkildi "Möhtəşəm Qetsbi" əsərinin kinosuna baxmayana qədər.. Kitabı isə hardasa bir həftə əvvəl oxuyub bitirmişdim. Kinodakı effektlər, obrazlar, rejissor işi, dekorasiya, geyim filan bunlara toxunmayacağam, çünki kinoman deyiləm. Amm

Gecələr.. Düşünməli olmadığını da düşündürəcək sənə. Düşünməli olduğunu da. Ya da ən yaxşı halda ən maraqlı söhbətlər, etiraflar olacaq gecə söhbətlərində.. hisslərin kimsəsizləşdiyi andır gecələr. Göz yaşlarının təkcə gözdən axışı deyil, boğazda düyüm düyüm toplanan, yandıran qəhərin ağrısıdır həm də. Gecələr sevgilinin bir kəlməsini gözləməyin həsrətidir. Ondan gələn hər həriflə sevişməkdir.. Bəzi gecələr isə xüsusilə kimsəsizdir, yoxsuldur.. var olan yoxluqdur.. yox olan varlıqdır həm də. söz oyunudur gecələr.. göz yumlunun qaydasız oyunudur bəlkə də. Səni ayrı salan gecəmi məndən Onun nə günahı gecədir keçir.... Səhər durub oxuyanda, "bu nədi yazmışam!?" yazılarından....

Gələn keçən Bakıya şaxtanın, qışın, qarın yaraşmadığını deyir. İnsanlara qalıb Bakıya nəyin yaraşıb yaraşmadığını müzakirə etmək? belə də baxanda elə insanlara qalıbaxı.. Hər gün şəhərin sinəsində o başdan bu başa, bu başdan o başa iz qoyan insan və insancıqlara. Təəssüf hissi ilə içimi çəkirəm. Şaxta bizi dondursa da, başımıza xeyir olmadı deyəsən. Ya da bəlkə də oldu - ancaq bir azcıq, o da baxır kimə. Axı atalar yaxşı deyib - "Ayağını isti, başını soyuq saxla". Düzü, bizim qızlar başlarına özünlərindən böyük, yekə qulaqcıqları olan toxunma papaq qoyub, ayaqlarına nazik yubka geyinəcək qədər cəsurdular. Onlar cəmiyyətin "fərqli üzüdür", mənim böldüyüm "qızlar kateqoriyası"nın aşağı-yuxarı punktlarından biri. Daha başqa punktlar da var amma onları saymayacağam bu gün :) Mən və mənim kimi qızlara gəldikdə isə biz cəmiyyətin qeyri-üzü, amma "standartları"yıq. Desəz necə? Bunu bilməyə nə var, insanın özü kimiləri tanımağa nə var? ..yox, yox, öz

İndi oturmuşam kitab rəfimlə üzbəüz və düşünürəm - yəni son zamanlardı kitablar mənə ancaq hədiyyə verilir? Özüm kitab alımıram? Axırıncı dəfə kitaba dekabrda pul vermişəm - Oşo müəllimin fikirləri.. Amma indi baxıram ki əslində xeyli kitab almışam, özü də hədiyyə.  Deməli hər şey yeni il qabağı başladı: Birinci hədiyyəm mənə sevgi əsərləri oxumağı məsləhət görən X-man tərəfindən gəldi. Sevginin kitabını özümün yazmağımı məsləhət görən X-man, az kitab oxumağımı və əslində sevgini öz həyatımda birbaşa yaşamağım lazım olduğunu dedi və mənə yeni il hədiyyəsi olaraq.. 1. Ahmet Batman - "Soğuk kahve" 2. Ahmet Batman - "Sabah uykum"  ..kitablarını hədiyyə etdi (30.12.13). Sevgi imiş.. ..kitablarsız qalmağım isə uzun çəkmədi. . . pfff :p  İkinci hədiyyəmi mənə bacım verdi. Bu artıq bizdə bir ənənə formasını alıb. Hər yeni ildə bir kitab. Bilirəm ki, heç kim almasa da o mənə nə alır alsın mütləq əlavə olaraq yanında bir kitab  da

Bu günün yağışlı olmasına baxmayaraq "Kitab oğrusu"nu izləməyə getdim. Bir az gecikdiyimə görə əvvəlinin necə başladığını görmədim düzü, yerimi elə təzə rahatlamışdım ki, Liesel-in qardaşının öldüyü səhnə gəldi. Sonra isə bildiyim səhnələr kadr-kadr bir birini əvəzlədi. Həmişə olduğu kimi yenə də və bir daha kinodansa kitablara vuruldum. Elə insan var ki, əgər bir əsərin kinosu varsa əsəri oxumaq əvəzinə birdəfəlik kinoya baxmağı seçir (bacım), amma mən əsəri oxuyub sonra kinoya baxmağı daha çox sevirəm. Çünki orada hansı səhnələrin kəsildiyini və əsərin orjinalına hansı dəyişikliklərin olunduğunu, nə ilə əvəz edildiyini analiz edirəm. Dünən axşam facebookda " Kinomansan? " səhifəsində kino barəsində bir balaca şəhr oxudum və bu gün məndə hardasa həmin şərhlə həmfikirəm. Baş rolun ifaçısı zəif oynamışdı məncə də. Əsərdən aldığım təsiri kinodan ala bilmədim düzü. Amma qətiyyən baxmağa dəyməz də deyə bilmərəm. Kinoda mənə ən çox təsir eliyən yeri bombaların atıl

Kitab oxumaq gözəldir.. Hələ oxuyub bitirdikdən sonra insanda yaranan boşuluq və təəssüratın üzərində yaratdığı doluluğu demirəm.. Maraqlı əsəri bitdikdən sonra fikirlər elə bil bir qat havada olur, baş bir qat yuxarıda hiss edir özünü düşünə-düşünə - şəxsən məndə elə olur :) "Kitab oğrusu"na ön söz: Bəlkə də filminin Bakı kinoteatrına gəlmə xəbərini eşitməsəydim, ertələyəcəkdim oxumağı. Amma məndə bir adət var ki adətən kitabı oxuduqdan sonra kinosuna baxıram (o da əgər baxsam). Özlüyümdə düşündüm ki, kinoteatrda kinoya baxmağı sevirəm və ən yaxşısı kitabımı oxuyum və sonra kinoya gedim. Kitabı bu gün bitirdiyim üçün hələ kinosuna getməmişəm deməkdir. Amma gedən kimi, bu yazımın ardı mütləq olacaq :) İndi keçək kitabın şərhinə.. Bəzən olur məndə yazıçılara paxıllıq tutur. Bu kitabı oxuduqca elə bir hiss yenə içimdə gəzişdi. Birinci və axırıncı dəfə bunu Remarkda hiss etmişdim :) Əsər Almaniyada İkinci dünya müharibəsi illərindən bəs edir. Alman ailəsi, övlad

Axtardım və tapdım! Axtarışımın Xoşqədəmlə əlaqəsi yoxdu, Axtardığım keçikmiş postda kı animasiyadır :) Nə qədər tənbəl olduğum elə mayın 9-u 2013-cü ildə baxdığım animasiyaya 4 iyun 2013-cü il tarixində yazdığım postdan görünür. Və axtarışımı da 14 yanvar 2014-cü ildə apardım.  Bir baxın! Mənə gurultulu bir alqış düşür! :) Amma ki rusların bir sözü var " Лучше поздно , чем никогда"  Bu gün neyçünsə yarımçıq baxdığım həmin cizgi filmini xatırladım və yadıma düşdü ki, köndələn də olsa həmin posta tv-dən çəkdiyim bir-iki şəkli yükləmişdim. Hardasa 5-10 dəqiqə başımı əyib şəkilə baxıdım ki, bəlkə nəsə bir söz, cümlə tapdım. Google sevimli axtarış saytım mənim :) bir söz belə bəs elədi. Nəticəni əldə etdim! Cizgi filminin adı: LE MAGASİN DES SUİCİDES ( Магазин самоубийств ) İstehsal: Fransa Müddəti: 1:19:56 Bu da animasiyanın özü:

Stop! qorxmaq lazım deyil, tarixi başqa cür vərəqləyirik.. burda nə Şaumiyanının, nə 1918-ci ilin müzakirəsi gedəcək, tarix də başqa tarixdi. Burda 1988-ci il və dünyaya göz açan Abdullayevadan, yəni məndən söhbət gedir. :) Nə deyim, nə yazım ki bu tarixə?... Neçənci ilimdi ki? Neçənci yaşımdı ki? Qəlbimin yaşı.. Güzgüdəkinin yaşı.. ya dövlətin verdiyi əlim boyda sənədin dediyi yaş.. hansı doğrudur ki?... Heç özüm də bilmirəm! Yaşamaq üçün davam edirəm.. Davam etmək üçün arzu edirəm.. Arzu etmək üçün ümidimi üzmürəm.. Ümidimi üzməməkçün mənfilərdən qaçıram.. Mənfilərdən qaçmaq üçün sığınıram ürəyimə.. Ürəyimə sığınmaqçün korlamıram təmiz qalan yerlərini.. Korlamamaqçun ürəyimə köçənə sığınıram.. ..O necə gözəldi ..O necə yanımdadı ..O necə qəlbimdədi ..O necə uzaqdadı amma nəfəs qədər içimdədi.. heç nə isdəmirəm.. sevdiklərim yanımda olsun, yanımda olmayanlar, ola bilməyənlər sağ salamat olsun bəsimdi, vallah bəsimdi... :) I tried carrying the weight of the

Biz keçən əsrin uşaqlarıyıq.. 1900-lərdən 2000-lərə gəlib çıxmışıq, son nəsilik... Biri iki edə bilən müəyyən kütləyə qarışmışıq. Əsri dəyişdik, illəri dəyişdik, özümüzü dəyişdik, ətrafdakıları dəyişdik.. Hər yeni ilin ən azı bir yeniliyi ilə təqvimi cırıb tulladıq.. Biz BİZ olmağı bacarana qədər nələri itirdik.. nələrdən əl çəkdik.. kimlərlə, nələrlə imtahana çəkildik... hansı əziyyətləri sinəmizə sıxıb dərdi özümüzə dərd yox dost bildik... 2013.. daha ötən ilin aldığını səninlə sağaltmaq asan olmadı ki.. ..çətinlikləti ört-basdır eləmək ..günahları gizləmək ..olmazlara girib bataqlıqlarda batmaq ..özünü mələk kimi göstərib şeytanın paltarında gəzmək ..yalançı gülüşlərə sarılıb, qəhqəhələrlə içdən-içdən ağlamaq ..kobudlaşmaq ..vecsizləşmək ..özünü anlamqşı kimi göstərmək, amma heç kəsə məhəl qoymamaq sonra.. sonraysa yavaş-yavaş anlamağa çalışmaq, anlamaq ..səhvləri qarış-qarış düzəltmək ..ayrılıqlarla barışmaq ..itkini içində ən gizlin yerə saxlamaq və ..və yeni h