from the corner of the world

2022.. Öyrədən il, öyrəndiyim il. İnsan gənc ikən düşünür ki, müəyyən yaşdan sonra öyrənmək artıq ikinci plana keçir. Lakin, elə məhz yaş ilərilədikcə görürsən ki, əslində öyrənməli olduqların, həyat məktəbi dedikləri məhz yaşın artdıqca sənə öyrədir. Öyrənmək istəməyib dirənirsənsə həqiqətən də "sinifdə qalırsan". Döngüyə girirsən və yaşadığın o istəmədiyin hadisələri yenidən yaşayırsan, həyatına çəkirsən bu və ya digər şəkildə, digər hadisələrdə. Ona görə də dərs çıxarmağı, həyatı dərk edib, qəbul etməyi bacarmalısan, öyrənməlisən. Mənə  isə 2022 çox şeyi öyrətdi. Əvvəli çox asan idi, səlis idi, rahatlıq və huzurla dolu idi. O rahatlıq ki, mən son 5 ildir hər yerdə axtarırdım onu. Nəhayət tapdığımı düşündüyüm anda hər şey tərsinə çevrildi. Qlobus kimi dünyam tərsinə çevrildi. İlin sonunda həzm edə bilmədiyim, bəlkə də həzm etmək istəmədiklərimlə məni xeyli çətinə saldı və sanki sinifdə qoymaq istədi. Çaşdım. Duruxdum. Üsyan etdim. Narazılıq etdim. Hər şey birdən necə bu qəd

İsti acı kofe və kəmşirin krouasanın, isti yay səhərində ara sıra əsən mehin müşayəti və verdiyi həzz ilə uzun aradan sonra yazdığım bu yazını avqust ayı boyunca keçdirdiyim o çox qəribə hisslərə, duyğulara, təcrübələrə borcluyam..  Bu ilin səkkizinci ayında mən yenidən doğuldum. Bu ilin yay fəslinin sonuncu ayında mən içimdəki yaraları sağalda-sağalda yenidən dünyaya gəldim.. Daxilimdəki böyüyə bilməyən, ya da  böyümək istəməyən, bəlkə də böyüməkdən qorxan o balaca qızcığazı sevə-sevə, əzizləyə-əzizləyə baş verən hadisələri danışa-danışa, başa sala-sala böyütməyə başladım. Onu qadın etdim, həm də elə gözəl qadın ki.. Öz dəyərini bilən, özünü, varlığını, daxilini və xaricini sevən, özünü vacib bilən və bu vacibliklə başqaları üçün ən yaxşısını etməyi bacaran, sözlərini seçən və sevdiklərinə ən gözəl cümlələri və sözləri deyən, ocağının istisini qoruyan, öz yuvasına niyyət edən, sevdiklərini sevgiyə və qayğıya bürüyən əsl qadın kimi qadın! Və özümdən bir parçamı, qara zeytunumu, öz qızı

 Yazıma başlıq tapmaq üçün çox da əziyyət çəkmək istəmədim, sadəcə olaraq kitab :) Mənim bəzi illər, aylar uzaq qaldığım kitablarım. Dönüb dolaşsam da yenidən onlara qayıdacağımı bilirəm çünki. İki ildir ki ildə maksimum 3 kitab oxuya bilirəm. Goodreads də özümə 8 kitab target qoymuşdum sonuncu dəfə, ancaq təbii ki, bu baş tutmadı və cəmi 3 kitabla bitirmişdim 2021-ci ili. Ona görə də bu il çox yox, 5 kitab limiti qoydum. Çox olasa da, az olsa da yenə də əsas odur ki, vərdişimi geri qazanmaq və kitab oxuma saatlarımı artırmağa çalışıram. Çalışmaq, niyyət etmək özü çox böyük bir addımdır axı.  Son illər zövq məsələsində necə və nə cür olduğum barədə qərarsızlaşmışam. Açığı buu həm tərz məsələsində özünü göstərir, həm kitablarda.. Məsələn dururam kitab mağazalarında saysız kitabların qarşısında, hansı kitabı istəyirəm? necə kitab oxumaq istəyirəm? hansı janr? bestseller yoxsa klassik? baxa baxa qalıram və sonda əli boş çıxıram mağazadan. Geyimdə də eyni ilə. Hansı tərz geyim? Klassik? Sp

 Zamanı gəldi... Darıxmağımı etiraf etməyimin zamanı gəldi. Bəli, özümü bu qədər, dik, hissiyyatsız göstərməyin mənası yoxudür özümə. Darıxıram ötən illərim üçün, həm də necə.. Xaricdə yaşayarkən zavod çörəyi üçün darıxdığım kimi. Anamdan uşaq ikən ayrı qaldığım günlərdə, onun üçün ürəyimin sıxışdığı günlərdəki kimi darıxıram, həm də necə darıxıram... ötən günlərim üçün çox darıxıram. Gəncliyim üçün çox darıxıram, üzmüdə qırışq qoyan bu günləri qoyub qaçaram. Yasamaldakı evimizə qaçaram... həm də necə qaçaram. o cırıldayan kravatıma qaçaram, girərəm yorğanımın altına başımı salaram narıncı balışımın altına. Və anamın qızartdığı çörəyin iyinə gözlərimi açaram bir də. Elə darıxıram həm də necə. Bu günümdən heç kəs üçün, amma onların da o illəri üçün darıxıram, oradakılar üçün... oradakı atam üçün.  Cavan qırışsız əllərim üçün, sakit həyatım, həyəcanlı günlərim, və o günlərdə xəyal etdiyim bu günlərim üçün ..yaşamadığım bu günlərim. elə darıxıram ki... ..həm də necə.

 İli ilə calayıb 2022-ci ili qarşılayırıq.. Dünya olaraq çoxumuzun duyğuları isə donub və 2020-ci ilin mart ayında qalıb, o günlərdə ki, yad insanlarla yaxın olmaq, xəstələri ziyarət etmək, toy və hüzür yerlərinə, insanların çıx toplaşdıqları məkanlara rahat getmək adi hal idi. Amma indi beynimizdə özümüzə "görəsən?" sualını vermədən olmur. Əlbəttə, axı böyük hadisələr insan həyatına təsir etmədən yan keçə bilmir. 2021-ci ilə baş verənlərin, hiss etdiklərimin hamısını tək-tək sadalamaq istəmirəm. Amma mənim üçün fiziki, mənəvi, daxili böyük bir təmizlənmə ili oldu. Bu təmizlik mənim həyatımda və ətrafımda yer açdı. Yenilikləri qəbul etməyə hazıram, və tam hazır olana qədər də bu yolda getməyə razıyam :) Balaca balalarım bir yaş da böyüdü, oğlum beş, qızım isə bir yaşını qeyd etdi. Mənim sevimli kitablarıma gələndə, ötən təcrübəmdən də məlum olduğu kimi evimizdən körpə nəfəsi gələndə mənim kitablarım qısa müddətlik öz rəflərinə çəkilirlər. Əslində bu il 8 kitab oxumağı planlas

 Salam köhnə dostum :) Aylar sonra səninlə baş-başa qalmaq məni sakitləşdirdi sanki birdən. Məni cavanlığıma, subaylığıma, həyatımın ən çətin günlərinə, sonra isə ən qəribə zamanlarına apardı sanki, bir neçə il əvvələ... İndi çox dəyişmişəm içimdən, və hələ də dəyişməyə davam edirəm. ÖZümün ən yaxşı halını yaradıram və bu əlbəttəki ətalət içində mövcud deyil. Bu, "bəli, mən artıq oldum." cümləsi deyil. Çünki zaman axır, biz zamanın cığırı ilə gedirik və atılan hər addım bizi bir az da dəyişir. Yerimizdə dayanmadığımız üçün, ən əsası həyat və zaman bizi gözləmədiyi üçün dəyişməyə məcburuq. Hər an, hər daim. Bu günümüz dünənimizdən, sabahımız bu günümüzdən daha müdrikdir. Bəlkə də hansısa vərdişlərdən əl çəkə bilmirəm hələ də, bəlkə də qidamda "düzgün qidalanma" ya tam yer ayıra bilmirəm. Amma bu istəklərimin heç zaman olmayacağına işarə etmir. ƏN azından üzyan etmək dayanıb. ƏN çoxundan şükürlərimin və təşəkkürlərimin sayı artıb. Məni düşündürən isə odur. Heç zaman h

əgər sən olsaydın hər şey fərqli olardı.. mən fərqli olardım, onlar fərqli olardı mahnılar fərqli çalardı bizim üçün ayrılıqları fərqli anlayardıq. itirənlərin itkisini fərqli hiss edər, özümüzü isə heç kəsdən fərqli hiss etməzdik... başqalarından fərqimiz olmazdı gənc yaşımızda başqalarından fərqli yalandan güclü göstərməzdik özümü... əgər sən olsaydın, gözlərimiz bu qədər uzağa baxmazdı.. bəlkə heç bu qədər içimizə də qapanmaz, bu qədər tez böyüməz bu qədər yol azmazdıq, itirməzdik özümüzü.. əgər sən olsaydın azılan yollardan da qayıtmaq asan olardı.. qayıtmağa yol olardı.. ləkəsiz olardı.. əgər sən olsaydın,  səni tanıyardıq... dərdlərini dinləyər, sirdaş olardıq bəlkə. bəlkə də heç olmazdıq.. amma əgər sən olsaydın hər şey fərqli olardı ürək fərqli döyünər, qayğılar az olardı. bəlkə də çox olardı, amma ki sən olsaydın, daha az görünərdi dağlar təpə olardı dalğa ləpə oladı.. varlığın ovudardı, sığalın sağaldardı.. əgər sən olsaydın hər şey fərqli olardı... əgər sən olsaydın, kaş ki

 Gün gəlib çatdı və mən anamın məni dünyaya gətirdiyi yaşa doldum :)  O qədər uzun zamandır susuram ki, ürəy evimdə, yəni burada ona görə nədən, necə yazacağımı bilmirəm düzü... ..amma bir onu bilirəm ki, 33 yaşımı artıq iki övlad, bir ağ noğul oğul, bir tıqtıqxanım qız anası olaraq qeyd edirəm 😊 Ürəyimin, ruhumun sakitliyi evimin işığını aydın edir şükürlər olsun ❤ Bu bir il ərzində o qədər çox şeylər yaşamışam ki, onları tək tək yazmaq belə məni incidir. Çətin keçdi bu ilimiz, dünya olaraq çətin keçdi və hələ də davam edir... ..amma bitəcək, şair demiş "güzel günler göreceğiz". Bu mütləqdir! Bu ilki devizim: "HƏYATI OLDUĞU KİMİ QƏBU ET. ÖZÜNÜ HƏYATIN AXIŞINA BURAXMAĞI BACAR. SƏNİN OLAN ONSUZDA MÜTLƏQ SƏNƏ GƏLƏCƏK. HİSS ET! ŞÜKR ET! İNAN!" * bu il doğum günüm 3 saatlıq icazəli sərt karantin rejiminə təsadüf etdi * hədiyyələrimin hamısı məni bəzədi  * bu il ailəmlə, bacılarımla birgə evimdə qarşıladım yeni yaşımı * tortumun şamını üflədim :) * və ən nəhayət bu il p

5 aylıq fasilədən sonra nəhayət ki, yeni yazımı yazmaq gəldi ürəyimdən... İnsanın həyatında bir məqam olur ki bu sadəcə durğunluq, depresiya, dərinə enmə, özü ilə, daxili ilə başbaşa qalmaqla keçir.. Məncə məhz bu məqam insanı bir az daha kamilliyə və özünü tanımaya gətirib çıxarır. Bu həmin məqamdır ki, insan həyatındakı səhvlərdən və başına gələnlərdən nəticə çıxarır. Lakin bunu hər insan görə bilirmi?  2020-ci ili qarşılayanda nələrsə həmişəki kimi getmirdi, xatirlayıram. Əslində ətrafımda hər şey var idi, istədiyim və başqasının belə arzulardığı hər şey, amma hiss edirdim, bu o deyildi, bu olmaq istədiyim və daxilimin rahatlıq verdiyi məqam, an deyildi, bu bayram bayram deyildi.. Mənsə həmin gün saat 00:00-da başıma gələcək hər şey üçün badə belə qaldırmışdım :)  sanki hər şeydən qabaqcadan xəbərdar idim. Sanki yeni pandemiyanın sağlığına içirdim :D  Bəli, artıq yarım il keçib ki, 2020-ci ili necə keçirdiyimizi ümumdünya olaraq dərk edə bilmirik. Yaxınını itirənlər, xəstəlikdən qo

Bu il fevral ayı bizə hər dörd ildən bir özünü göstərən 29cu günü ilə gəlimşdi və gəldiyi kimi də getdi.. 2020-ci ilin cəmi iki ayını geridə qoymuşuq, amma bu ikicə ayda o qədər hadisələr baş verib ki, bu balaca dünyamızda. Müharbələr, xəstəliklər, viruslar, münaqişələr, qəzalar, anomaliyalar... hamısı da ayrı-ayrılıqda geniş mövzulardı halbuki. Nə qədər bu gündəmdən uzaq düşmək istəsə də insan, özünü istər istəməz bu qlobal müzakirələrin içində tapır və əriyib itir. Mart ayı isə müjdə ayıdır mənim üçün. Yuxarıda sadaladıqlarımın əksini isbat edən bir şey.. Xoş xəbərlərim və həyəcanlı gözləntilərim var.. Daşın içindən gül çıxa bilirsə, bu iyrəncliklərin də içindən xoş nəsə çıxmalı idi. O isə artıq məndədi, mənimlədi.. Qeyd etdiyim kimi fevral dünyəvi problemlər, siyasi məsələlərlə fikrimizi dağıtdı. Mənsə vaxt tapdıqca kitablarımın içində axtardım cavablarımı. Fevral ayı boyunca iki kitab bitirə bildim və bircə kitab aldım: Nejat İşlər - "Ben hep senin yanındayım"