from the corner of the world

Keçən 2014-cü ildə həm yeni il, həm də doğum günü hədiyyəsi olaraq nə qədər kitab əldə edən mən, təsəvvür edirsiz bu il bircə kitab olsa belə hədiyyə almadım. Belə də iş olar? :D Bunu nəzərə alaraq, keçən həftənin işdən sonrakı işimin az olduğu bir günündə kitab mağazasına üz tutdum. İçim sakitlik istəyəndə gördüyüm ilk işlədən biri də Nizami muzeyindəki Akademkitabxanada kitabların içində eşələnməkdir. Ona görə də fikrimdə xüsusi bir kitabın olmamasına baxmayaraq, kitabların içində gəzişərək özüm üçün 2 kitab seçdim. Və beləliklə: Ceyn Ostin - Qurur və qərəz Makim Qorki - Uşaqlıq  - 2015-ci ilimin ilk kitabları oldu. Görünən açıq kitab isə Remarkın türkcə oxuduğum "İnsanları sevmelisin" əsəridir və sən demə nə vaxtsa rus versiyasını da alıb kitabxanama qoymuşammış. Ümumiyyətlə Remarkın hansı kitabını görsəm alıram dil fərqi yoxdu. Sevirəm onu, nə edim axı? :) İçimi sakitləşdirmək, yorğunluğu çıxarmaq üçün digər metod, düzəltməyi yeni öyrəndiyim zəncəfil çayıdır

Otağın işıqlarını söndürdülər və üstündə 2-si böyük 7-si balaca, yanyana düzülüb qaranlıq otağı bir azca aydınladan şamlar sancılan tort, şablonların sevilmədiyi bir dövrdə ən sevdiyimiz şablon - "happy birthday" mahnısı sədaları altında qarşıma gəldi.. Mahnını oxuyub qurtardılar və möhkəm əl çaldılar. Mənimsə qabağımda ahəstə titrəyən 27 yazılı şamım. "Ürəyində arzu tut" dedilər, gözümü yumdum, tutdum, günümün 6saat əvvəlini xatırladım. Gözümü açdım və ailəmə, ən sevdiyim yaxınlarıma baxdım və içimdən ancaq bircə arzu keçdi - deməyəcəyəm :D Şamları hüffff eliyib üflədim. Böyüdüm, Sadəcə bir yaş daha. ..və sadəcə məni bu dünyaya gətirən əvəzedilməzimə bir addım daha yaxınlaşdım. Sevinirəm, bu gün başıma gələn hər şey üçün! :) ..və təşəkkür və şükr eləyirəm bu günümə.

Həyatının ən pis anlarında kimsə gəlib sənə xoşbxətlikdən, ona çatmaq üçün 20, 50, lap 100 addımdan danışsa dişinin dibindən çıxan sözləri ona deyib "axı sən nə biləsən!?" kimi kinayəli sualı da üzünə yapışdırıb yola salarsan. İnanmırsız? Az eləməmişəm, bunu.. Amma "zaman hər şeyin dərmanıdır" şablon cümləsini işə salaraq, bu dərmanı təsdiq etmək məcburiyyətindəyəm. Nə edəsən ki, bu doğrudur. Əgər spazmalqon fiziki ağrının dərmanıdırsa, zaman da ağrayan ruhun dərmanıdır. İstifadəsi isə reseptsiz və həkimin məsləhəti olmadandı həm də. Əlimizdən heç nə gəlmir.. Əgər özünü incitmək istəmirsənsə nələrdən hardansa başlamalısan. Biri mənə bir gün bu mövzuda bir şeylər yazacağımı desə sol qaşımı alnımın ortasına qədər qaldırıb tərs tərs baxardım ona. Amma görürsüz, bu gün heç kəsin deməsini belə gözləmədən özüm xoşbəxtlik üçün çalışıram. Axırıncı oxuduğum Anna Qavaldanın "35 kiloqram ümid" kitabında belə bir cümlə elə hey fikrimdə dolaşır artıq neçə gündür:

2010.. 2011.. 2012.. 2013.. Mənim ötən illər ərzində bir qayda olaraq yazdığım son yazılarım.. Necə fərqli-fərqli.. Necə azdan çoxa doğru.. ..düşüncə dolu ..ümid dolu ..arzu dolu ..şükür dolu 2014.. və bu da son. Ömrünə nə az nə çox düz 23 saat qalıb. Bir daha geri gəlməyəcəksən. Sənə yazığım gəlir. Əgər balaların olsaydı indi sənsiz yetim qalacaqdılar.. Belə də baxanda aylar balalarındı bəlkə də. Onda ey 2014, sən də oktyabrı yetim qoy. Acığım var o aya. . . Mən yenə yaza bilərəm bu il çox şey gördüm, çox şey yaşadım. Amma onsuz da insan böyüdükcə il ildən daha çox şey başa düşür, başa düşdüyü üçün görür, gördüyü üçün də yaşayır.. Bir də var yaşadanlar.. sən istəmədən səni oyunun içinə atıb təlxək kimi oynadanlar, kənardan sənə baxıb gülənlər... bax bunları ötən illərdə heç görməmişdim, bu il gördüm.. Bağışlanmağı gördüm.. Peşmançılığı gördüm.. Özünə qayıdışı gördüm.. Həsrətin ən ağırını hiss elədim.. Barmaqlarımı keçən ildən daha çox kəsdim yemək bişirəndə.. :) ..ay

Deməli, mənim bir dəftərim var 2000-ci ildən bu yana oxuduğum kitabları orada qeyd edirəm. Nə az nə çox düz 14 ilin dəftəridir. İndi ötən illərin sıyahısını vərəqləyəndə gördüm ki, 2014-cü il oxuduğum kitabların sayına görə ən önə keçdi. İşlərimin çox olmasına, kitablara ürəyimcə vaxt ayıra bilməməyimə baxmayaraq bu il elə də çox olmasa da 35 kitaba yer ayıra bildim. O cümlədən, 2-3 kitabı yarımçıq qoydum təəsüf ki. 2011-ci ildə hələ oxunulan kitabların siyahısını paylaşmaq dəb olmayan zamanlarda mən OXUDUĞUM KİTABLAR adında yazı yazıb kitabların siyahısını tutdum və bu il davamını gətirmək istədim. Mən yazsam səhərə qədər yaza bilərəm :) ona görə də keçid alaq siyahıya: 1. Elxan Zeynalov - "Birinci addım" - Qaraqan kimi tanınan Elxan az zaman ərzində çox məhşur oldu və elə bu ilin axırında da İkinci addım kitabının təqdimatını keçirdi. Ümumi götürəndə pis kitab deyil, xüsusi götürəndə təbii ki plagiat və zəifliyi hiss olunur. Amma oxumaq olar. 2. Markus Zusak - "K

Bəlkə də mənə güləcək, hər şeydə bir məna, bir fəlsəfə axtarır deyəcəksiz amma həqiqətən də 5 ay ərzində yığdığım pazl mənə çox şey öyrətdi.. hər parçanı birləşdirdikcə fikrimdəki fikirlər ayrılırdı bir birindən. Yayın istisində, məzuniyyətimdə başladım. Payızın yağışında, hamıdan gizləndiyim zamanda davam etdim.  Qışın soyuğunda, uzun müddətdən sonra yolunda olanları hiss edərək bitirdim.. Dəfələrlə dağıtmaq istədim.. Dəfələrlə alınmır düzəldə bilmirəm deyib həftələrlə toxunmadım.. Damla damla göz yaşları tökdüm üzərinə ən kefsiz, ən bədbəxt günlərimdə.. Sökdüm təzədən yığdım.. Sevinclərimi götür qoy elədim ürəyimdə.. Hər hissəni qurtardıqca sevindim, və xırda şeylərə sevinə bilmə qabiliyyətimi yenidən geri qaytardım.. Yeni ilə qədər bitirəcəyəm deyib məsuliyət və özüm öz sözümün üstündə dura bilmə vərdişimi itirmədiyimə sevindim.. Daha çox səbr etməyi öyrəndim.. Keçmişim, gələcəyim, bu günüm birləşdi hər parça ilə..   Özümdən bixəbər ən sevdiyim və

Heç nədən şikayət etməyəcəyəm.. Yaşadıqlarımdan, yaşatdıqlarımdan, heç birindən. Zamanın bizə vermiş olduğu dəyişmə, dəyişdirmə şansından geninə boluna istifadə etmişəm. İstəyərək və istəməyərək, ən pis halda nə istədiyimi bilməyərək zamana qarşı meydan oxumağımın əvəzini isə yetəri qədər almışam. Keçən illə bu ilin müqayisəsinə girişmək istəmirəm, çünki onda ən keçmiş xatirələrim oyanacaq. Amma zaman oyununun 3 il əvvəl oynadığı oyunla bu günkü oyunu arasındakı yerlə göy qədər fərqi görmək var bir də. Oyunçular dəyişib, iştirakçılar dəyişib, vəziyyət dəyişib.. Gah artıran, gah azaldan, gah itirən, gah itirilən, gah bütövləşdirən, gah yarım qoyan zaman.. Həmişə yanımda olacaqlarını düşünüb, amma bir gün məni tərk edənlər, ömürlük yanımda olmaları üçün həyatıma daxil edib, amma bir gün tərk etdiklərim, həmişəlik həyatımdan çıxartdığımı düşünüb, amma tərk edə bilmədiklərim.. Ağrılarımı gülüşlərlə sarımaq, kinimin üzərini sevgi ilə örtmək, yalanları doğrulara çatdırmaq lazım idi

Kitab oxuyanlar fərqli olurlar... Dünya görüşləri, mübahisələri, müzakirələri, müşahidələri başqa olur. Həyata başqa cür baxırlar, baxışları dolu olur elə bil. Soruşsanız hardan bilirəm? güzgüdən :) Bir söz bəs edir ki, onlar bir birini minlərlə insanın içindən tanısın. Kitab oxuyanların danışmağa hər zaman ən azı bir mövzüsü olur. Əslində onlar xarici görünüşcə heç kəsdən fərqlənmirlər. Və əsas məsələ də ondadır ki, heç kəsin görə bilmədiyi həmin o fərqliliyi kitabçılar bir birində asanlıqla görür. Şəkillərə baxmaq istəyərdiz? Mən bu cür illüstrasiaları çox sevirəm, çünki onların hər birində özümü, öz həyatımı görürəm. Mən də bir kitab oxuyan olduğum üçün sözlərə çox yer vermək istəmirəm. Gəlin şəkilləri danışdıraq. :) Başladıq:

*** Sən keçib getdin, Keçmədi sən olan yerin ağrısı.. Həkim, kömək edin, Əzab çəkirəm! Göz yaşı sözlərlə necə yazılır? *** Sevgi nədir ki? Bunun birlikdə ölməyi də var. Yersiz darıxmağı, Yemək boşqabında, Qol saatında Üzünü görməyi də var. Sevgi nədir ki? Bunun ağlaya ağlaya Gülməyi də var.. Olmayan adamı, Gedən adamı, Sevməyən adamı Gözləməyi var... *** Ortaq cəhətimiz var Hər səhər oyanıb nifrət edirik, Günorta unuduruq, Axşamlar ağlayırıq, Xatırlayanda gecələr Sevirik bir-birimizi... ***  Biz ikimiz, sən və mən. Çoxuq, Bəs etmirik, Sığmırıq bir həyata.. Tək heç nəyik. Yoxuq, Nəfəs almırıq ayrılıqda. Nə birlikdə varıq, Nə yalnız yaşayırıq. Bu nə sevməkdi, Nə ayrılmaq. Nə ölməkdi, Nə yaşamaq. Belə axmaq bir şey... Cəmil Salmanlı

.."Əhməd haradadır?" kinosunda Ceyrana baxandan sonra kamazın yük daşınan hissəsində getmək həvəsi .."Bizim Cəbiş müəllim" kinosunda Tanya ilə Makedona baxandan sonra dama çıxmaq istəyi .."Şərikli çörək" kinosunda Vaqifə baxandan sonra İçərişəhərdə balaca da olsa bir evə sahib olmaq arzusu .."Liftçi qız" kinosunda Laləni çəkən rəssama baxandan sonra rəssam olmaq niyyəti .."Mələklər şəhəri" kinosunda Meg Rayana baxandan sonra velosipeddə əllərimi yana açıb küləyə qarşı sürət ehtirası .."Koko do Şanel" kinosundan sonra daha zövqlə və səliqəli geyinmə diqqəti ..adını unutduğum, musiqisini xatırlamadığın hansısa müğənninin klipinə baxdıqdan sonra qatar yolunun üstü ilə xeyli yol getmək fikri və s. və s. və s. və s. . . . ilə ;) ..to be continued, but not sure :)