Kaş başlıqlı bu yazımın ilk cümləsi tamamilə fərqli idi.. Mövzu da həmçinin.. Sonra bildiyimiz texnika, yenə də fikirlərimə üsyan edib yazdıqlarımı yadda saxlamadan sildi. Kaş demədim.. Amma ürəyimdə bir balaca söydüm düzü :) ..nə isə, deməli, yazı başqa cür olmalı imiş.. peşmanlıqlardan danışmaq istəyirdim sadəcə, böyük məsələ deyil.. bu yazının ilkin mərhələsində, kaşın nəzəriyyəsini yazmışdımsa, indi içimdən onun təcrübəsini yazmaq keçir... kaşlar təcrübəsi.. peşmanlıqlar təcrübəsi.. ..kaşlar sevdiklərini əbədi itirdikdən sonra yaranır ..kaşlar demək istəmədiyin sözü bilmədən deyərkən, demək istədiyin sözü illərlə susub və heç zaman deyə bilməyəcəyini dərk etdiyin zaman yaranır ..kaşlar hərəkətlərinin nəticəsində meydana gəlir, eləməli olub eləmədiyin, eləmək istəmədiyin, eliyə bilmədiyin peşmançılığın kaşları, ya da elədiyin və bunun üçün başını balışda o tay bu taya atarkən o qu tükü sənə daş kimi gəldiyi zaman yaranır.. peşmanlıq kaşlara, kaşkilərə, bilsəydimlərə, gər