from the corner of the world

Heç n ə ed ə bilmir ə m! Ə limd ə n heç bir şey g ə lmir sözün ə sil m ə nasında.. Y ə ni yaşamağa m ə cbur olmadığının yaşatdırılması kimi bir şey... Darıxıram.. T ə kc ə "O" m ə hvumu üçün yox h ə m d ə ... H ə r şey üçün.. Yadımda qalmayan körp ə liyim d ə daxil, d ə c ə l uşaqlığımdan tutmuş, özümü "müasir" hesab el ə diyim yeniyetm ə liyimd ə n keçmiş, h ə l ə d ə başa düşm ə diyim g ə ncliyimin ilk ill ə ri üçün darıxıram.. M ə n dey ə s ə n el ə "m ə n" üçün d ə darıxıram.. Sakitlik üçün.. İlk h ə y ə canlarım üçün.. H ə rd ə n özüm ə sual verir ə m ki, bel ə mi tez qocaldım? Özümü 19 yaşında hiss edir ə m halbuki.. İll ə rd ə n d ə 2009.. Darixmaqların ə leyhin ə heç bir d ə rman tapmamışam.. Heç bir çar ə d ə fikirl ə şmir ə m.. "G ə l ə c ə k daha maraqlıdır" frazası m ə n ə gör ə deyil.. Dey ə s ə n heç ist ə diyim h ə yatı yaşamıram da. B ə lk ə də  bu ya anlıq hissdir, ya da "darıxmaq" sindromunun t ə siri

Başqalarının bloglarına baxmağı sevirəm.. Yox bu "lyubabitstvo" deyil. :) Sadəcə insnaların fikirlərini, yaşam tərzlərini müşahidə eləmək maraqlıdı.. Çünki bu cəmiyyətdə nə qədər insan varsa, o qədər də insan fikirləri, fərqli psixologiyaları var. Hərdən realist, hərdən pessimist, hərdən dövlət əleyhinə, hərdən incə ruhlu bloggerləri tanıyırsan.. Tanımaq təkcə danışmaq, görüşmək demək deyil onsuzda, onların fikirlərini oxuduqca təsəvvüründə onların necə olduğunu, necə düşündüklərini və s. yaradırsan.. Mənim "FREE ZONE" haqqında isə çox az qismin xəbəri var (söhbət yaxınlardan gedir). Heç özümdə bilmirəm nəyə görə... İstəmirəm bəlkə də.. Hərdən Kafka kimi mən də fikirlərimi tökdüyüm yazılarımı gizlətmək istiyirəm.. Heç kəs görməsin, heç kəs bilməsin.. Amma sonra özümdən asılı olmayaraq bir də baxıram ki, kütlə içinə çıxarmışam.. Əslində mənə insanların fikirləri maraqlı deyil, yəni  heroqlifləri onların fikirlərini öyrənmək üçün düzmürəm ard-arda.. Hərdən özümdə

Bir dəfə blogların birində bloggerlərdən biri yazmışdı ki, Teomanın mahnılarındakı qadınları sevirəm.. Maraqlı cümlə idi, diqqətimi çəkmişdi.. Düzdü, mən "O" qadınları sevə bilmərəm.. Amma.. Amma düşünürəm ki, görəsən onların hansısa mən ola bilərəm.. İki gündü ancaq və ancaq bu mahnıya qulaq asıram... Bilmirəm.. Bilmirəm görəsən mahnıdakı "O" mənəm, yoxsa o... Bəlkə də heç birimiz... "Beni üzdüyü zamanlarda bile yokluğunu hiss etmek beni korkuturdu...."

İlk dəfə necə, nə zaman güldüyümü nəinki mən, heç kəs xatırlamır.. Amma ilk ağladığım günün dəqiq tarixini belə bilirəm, təkcə mən yox elə hamı. Həyatın "qanunu" deyək. Hərçənd ki, bu qanunu pozan və doğularkən ağlamayan körpələr də var. Düşünürəm ki, onları həyatı görəsən fərqli olur? Lakin insalar özləri böyüdükcə ağlamağı unudur, yadırğayır ..və "ağlaya bilimrəm" ifadəsi. Yəqin ki çox adama yad deyil. Ya da tam əksi.. Bəzənsə güluşləri oğurlanır... Bircə təbəssümə həsrət.. Süni olmayan, ilıq təbəssümə.. həyat oğurlayır üzündən gülüşünü, ya da gözlərindən. Elə ən pisi də gözlərdən oğurlanan gülüş deyilmi!? Üzdə yalançı gülüşə nə var ki.. Gələcəyə qaçmıram heç.. Artıq orda nə baş verəcək, nə olacaq mənə maraqlı gəlmir.. bəlkə də keçmişlərdə ona görə "keçən günlərimi qaytaraydılar, gələn günlərimi qurban verərdim" deyilib.. Keçmişdən borc aldığım gülüşü nümayiş etməkdənsə, keçmiş günlərimi təkrar yaşamaq nə gözəl olardi.. İnsan həqiqətən, həqiqətən, və

Bu da son yazı... Son fikirlərim 2011 üçün.. Düşünməkdən və yazmaqdan əl çəkimrəm yoo :) Sadəcə bir günün 1 ilə çevrildiyi ana qədərki sondur bu.. O qədər hadisələrin şahidi olmuşam, o qədər dəyişən sifətlər, o qədər "fahişə" ürəklər, yaltaqlar, yaxşılar-pislər nə bilim nələr nələr gördüm ki mən bu ili... 2011 mənu böyütdü.. Həsrətlə yoğurdu xəmirimi, səhv atdımlardan yan qoymadı məni saldı . . . əşşi nə fərqi var.. Köhnə ilin son 24 saatına girdik beləcə... Mən bu il yaşadıqlarımı bircə bircə yazmaq istəmirəm.. Nə pis nə yaxşı.. Keçən il bu il üçün arzuladıqlarıımın yerinə yetəni də yetməyəni də n saydadı.. Çox şey yaşadığımı bilirəm təkcə.. Təkcə yaşamaqla qalmadım.. Dolu dolu yaşadım.. İnsanları tanıdım və ... və hər şey üçün Allaha şükür edirəm ki, bu ili də valideynlərimlə birlikdə yola salmağı mənə nəsib etdi.. Məndə bir xasiyyət var ki fikirlərim yığılanda, yəni hisslərim çox olanda cümlələri qura bilmirəm.. İndi də vəziyyət eyniylədi =) Ona görə də çox yaza bil

2011-ci ildə oxuduğum kitabların siyahısını və hər kitab barəsində bir iki fikirlərimi  qeyd etmək qərarına gəldim.  Başladıq: 1. Nüşabə Məmmədli - "Vicdan dustağı" (Bəsit, mənasız, məişət..) 2. Frans Kafka - "Çevrilmə" (Kafka stili..) 3. Nəzakət Əfşani - "Ağlama mələyim" (Bəsit, mənasız, məişət No.2.. ) 4. Əli Əkbər - "Artuş və Zaur" (Nifrət edərək oxuduğum ilk əsər..) 5. Elxan Elatlı - "Qisas gecəsi. M.İbrahimov" (Şərhsiz..) 6. Günel Anarqızı - "Altıncı" (Çoxu bəyənməsə də mən bəyəndim. Təsirli..) 7.Əli Əkbər - "Amneziya" (Bu əsəri Brusseldə oxuyurdum :)) 8. Paulo Koelyo - "on bir dəqiqə" (Kitab bayramında almışdım, açıq fikirlərlə dolu olub sətiraltı yazılan əxlaq normalarını nisbətən aşan əsər. Əli Əkbərin əsərləri ilə müqayisədə tərbiyəli :)) 9. Xalid Hüseyn - "Çərpələnuçuran" (Favorit əsərim. Kim kitab məsləhəti istiyirsə birinci bunu məsləhət görürəm. Aktual, maraqlı

Axtardığım özümün xoşbəxtliyi deyil... Sadəcə insanların xoşbəxt olub olmadığını bilmək istəyirəm. Nəyə görə bilmək istəyirəm? Bunu bilmək mənə nə verir? Bəlkə də səbəb, mənim xoşbəxt olduğum dəqiqləri, yəni hal-hazırda olduğum vəziyyəti dərk edə biməməyimlə əlaqədardı.. Xoşbəxt olmaq.. Əlbəttəki uzun müddətli xoşbəxtlik insana yeknəsək gəlir və dəyərini itirir, həm təbii olaraq bu mümkün də deyil.. Bəlkə də xoşbəxtlik dinc həyatdı!? Bəlkə sevdiklərinin yanında olmasıdır!? Ac insana isti çörək, soyuq olana isti paltardı.. Ümidsizə ümid işığının istisidir.. O qədər versiyalar varki.. hər fərd üçün xoşbəxtlik iliksiri fərqli fərqlidi. Və heç kəs öz xoşbəxtlik prinsipini heç kəsə məcburi qəbul etdirə bilməz.. Təbii şüurlu və düşünməyi bacaran insan bunların hamısını dərk edir və bilir.. Xoşbəxtlik axtarışı mənim üçün gülməli istəkdir.. Bunuçun axtarmaq lazım deyil ki, sadəcə görmək bəs edir.. Görməyi bacarmaq.. Hiss etməyi bacarmaq.. Əgər sən kənardan xoşbəxt görünürsənsə kimçüns

..işdəyəm və iş gününün sonuna çox az vaxt qalıb. son zamanlar özümlə təkbətək qalmağı bacardığım nadir dəqiqlərdən biridir. demək olar ki, son neçə vaxtdı öz dəmir dilimli yolundan çıxmış qatara bənzəyir həyatım. bilirəm hər şeyi.. doğru olub-olmadığımı mühakimə eliyəcək gücdə də deyiləm onsuzda. yox yox.. tükənməmişəm.. sadəcə istəmirəm, o qədər! və mən düşünürəm ki, yolundan çıxmış qatarı necə özünə qaytara bilərəm hə? ..bir azdan işdən çıxacağam. hə düzdü bu gün bir az fərqli olacaq, çünki bacımla görüşməliyəm. yeni il ərəfəsi görəcək işlər planı. amma evə qayıdanda yenə istmədən edəcəyim işlər sıyahısı.. (yenə də yox yox deyəcəyəm) - yox yox.. kaş elə mənə tapşırılan bir sıyahı olardı bu. özümün özümə cızdığım mənasız trayektoriyadı sadəcə.. deyirəm axı yolunu azmış qatar. bax o azmış yolun xətləridi. özüm çəkmişəm. fərəhlənmirəm əyri-üyrü həyat yoluna baxanda.. ..nifrət, aha nifrət. yalandı hamısı. Son günlərdə Emre Aydının "Son defa" mahnısı məndən danışır (nəqarət

Keçənlərdə qeyd etdiyim kimi Fəlsəfə Akademiyasının təşkilatçılığı ilə noyabr ayında keçirilən "Düşüncələrimdən Məktublar" Adlı I Esse Müsabiqəsində "Çərçivələrin rəngi" essemlə müsabiqəyə qatılmışdım. Və nəticələr məni doğurdan sevindirmişdi çünki yer qazana biləcəyimi heç düşünməmişdim.. ..və budur "Çərçivələrin rəngi" essesi III yerə layiq görüldü!  Nəticələr açıqlandıqdan sonra 26.12.2011-ci il tarixində Bakı Dövlət Universitetində təbdir keçirildi və mən də dəvət aldığım üçün orada iştirak etdim. Sertifikat və çox sevdiyim dünya ədəbiyyatından 2 kitabla mükafatlandırıldım. Və mənim kimi düşünən gənclərlə bir masa arxasında oturmaq mənə olduqca çox xoş təsir bağışladı.  Uğurların davamı diləyi ilə .. İnşallah..

Bəlkə də poçt işçiləri hamımız üçün adi işçilərdi. Səhər saat 09:00-dan 18:00-a kimi standart iş saatlar. Yaşıl formaları, xidmət göstərdikləri insanlarla olan münasibətləri, günlük raporlar, xaircdən gələnlər, xaricə gedənlər, ölkə daxili, "pasilkalar", məktublar.. Gün ərzində yüzlərlə insan üzü.. Adama elə gələr ki, heç kəsi yadlarında saxlamırlar.. Elə deyilmiş amma.. Əslində indi zəmanə də o zəmanə deyil ki, kimsə kiməsə tez-tez məktub göndərsin. İnternet, proqlramlar, telefon... Bəlkə də ona görə, gənc bir qızın həftədə bir dəfə üzərində ancaq çatacağı yerin ünvanın yazısı olan ağ zərfli məktubu diqqəti çəkib... İllərin təcrübəsini toplamış poçtdakı xala əlində tutmaqla məktubda bu dəfə daha çox yazı olduğunu bilmişdi.. :) Bəli, çox idi axı o daha çox yazmağı istəmişdi.. Axı danışmağa nə interneti var, nə də telefon.. Heç geriyə ünvan da yoxdu ki, cavab gəlsin... Ancaq bir tərəfli gedən məktublar.. Sevgi dolu.. Həsrət dolu.. Bu gün ya sabah yenə də bir sadə ağ zər