from the corner of the world

Dörd ildən bir olan, dörd ildən bir həyatımıza gəlib gedən ekstra 24 saat, əlavə bir gün.. Hələ uşaq idim, məktəbli idim bu günün varlığı məni fərqli düşündürüb, fərqli hiss etdirəndə. Həmişəki kimi də necə və niyə sualını verərkən, və buna cavab axtararkən tapırdım özümü. O zamanlar resurslar bu qədər çox olmazdı, valideynlərimizdən, dərsliklərimizdən, əgər bizim kimi kiminsə bəxti gətirirdisə evindəki o qırmızı üzlü ensiklopediyalardan suallarımıza cavab tapardıq qismən. Limitli, kasad, yalnız bir və ya iki dildə. İndi isə əlimizi klavyaturada gəzdirərək ingilis, rus, türk və doğma dilimizdə minlərlə məlumatlar, məqalələr, resurslara çata bilirik. Bəlkə də ona görədir ki, çox şeyin sehri qalmayıb.. Yaşımın neçə olmağından asılı olmayaraq 29 fevral mənə həmişə qeyri adi hisslər bəxş edir. Həm də doğulduğum ilin təqviminə də 12 ildən bir mütləq düşür bu tarix. Bəlkə mövzudan kənar olacaq, amma mən uşaqlıqdan özümü heç vaxt hamı kimi hiss etməmişəm. Düşünürəm ki, elə bu fərqli hiss etmə

 2023-cü ilimin məndəki və həyatımdakı qısa icmalından sonra ənənəyə uyğun olaraq ötən ildə oxuduğum kitablar barədə danışmaq istədim. Bu il artıq dördüncü il olacaq ki, Goodreads də "reading challange" edirəm özüm üçün. Məsələn, bir il 5 ədəd kitabı oxuyacağamı hədəfləyirəm, amma 8 kitabla ili bitirirəm. Növbəti il hədəfimi 8 kitab edirəm və 10 kitab oxuyuram, daha sonrakı ilə isə 10 kitabı hədəfləyərək girirəm. Belə belə keçmiş illərimlə yarışaraq kitab oxuma vərdişimi yenidən bərpa edirəm. Bəli, bu ilki hədəfim isə 10 kitabdır. Bəlkə də köhnə kitabqurdu üçün 10 kitab çox azdır, amma ailə-məişət həyatım, balalar bəzən insanın maraqlarının ləng irəliləməsinə səbəb olur. Mən isə düşünürəm ki, əsas odur ki, irəliləyiş, hərəkət var. Bu axı ətalətdən dəfələrlə yaxşıdır. 2023-cü ilimin ən gözəl kəşflərindən biri isə Storytel online kitabxana oldu. Bəli, mən də əsərləri kitabdan oxumağı sevirəm. Bəli, mən də kitabı qoxlamağı, ona toxunmağı, qeydlər etməyi, qulağını qatlamağı sevir

Gözlərimi yumub 2023-cü ili düşünəndə ilk 40 günü həyatımın olmaq istədiyim yerində və niyyətlərimin ard-arda olaraq necə həyata keçdiyinin şahidi idim. Nə qədər özümə inamlı, nə qədər özümdən razı, gələcəyə planlar qurub 2023-cü ilimi daha da rəngləndircəyimə əmin şəkildə başlamışdım. Özümü inkişaf, özümü tanıma, yeni iş təklifi, rəssamlıq dərslərim.. Söz vermişdim özümə, 2023-cü il yeni başlanğıclar ili olacaqdı. İlk dəfələr ili olacaqdı.. çox şey edəcəkdim ilk dəfə, məsələn ilk dəfə xaşın ətinin dadına baxacaqdım ki baxmışdım da :), ilk dəfə hamama getmişdim, ilk dəfə rəsm dərnəyinə yazılmışdım və hələ uzun bir siyahım da var idi indi unutduğum. Amma nə oldu? ..40 gün sonra həyatımın altı üstünə gəldi. ..qorxdum çox qorxdum. İlk dəfələr ili oldu 2023, doğrudur. Amma hərəkət və planlar üçün yox, daxili aləmimin bərpası və yenidən yaranmaq üçün. Mən aylarla susdum, aylarla gizləndim, aylarla öz içimdən çıxmadım. Aylarla bu dünyada yaşamadım, sadəcə nəfəs aldım. Gizləndim... Gizləndim.

 Heç özünüzə sual vermisiniz ki, bu axtarışlar nə zaman bitəcək? Bu özünə dönüş, bu özünü axtarış, səhvlərdən çıxarılan dərslər? Nə zaman son tapacaq yalançı gülüşlərin, özün olmayan sifətin arxasında gizlənmələr? Yaxşı olmadığın halda "yaxşıyam" cavabların, etmək istəmədiyin, özünü məcbur hiss etdiyin hadisələr qarşısında səsini çıxarmayıb hər birinə razılıq verməyin... Nə zaman bitəcək? Nə zaman özünü özün kimi göstərəcəksən ətrafındakılara? Nə zaman əsl mənin baş qaldıracaq içindən, utanmadan, çəkinmədən, qorxmadan? Axı nə zaman səsini çıxaracaq ruhun? Nə zaman deyəcək "heey mən burdayam, gör məni, dinlə məni.."?  Nə zaman iki həyatın birləşib tək olacaq, daxilindəki dünyanla yaşadığın real həyatın nə zaman bir birindən üz çevirməyəcək və hərəsi bir tərəfə çəkişdirməyəcək səni? Heç bunları düşünmüsüz?...  Heç özününzə sual vemisiniz ki nə üçün bu qədər yorğunsuz? Nə üçün bu qədər həyatdan qopmuş və hər kəsin dediyi ilə razılaşacaq qədər cılızlaşmısınız öz gözünüz

Mən sehri yaşayıram.  Mən möcüzəni görürəm.  Bunu mənə heç kəs göstərmir, sadəcə  öyrətdilər öyrəndim.   Çünki mən sehrin özüyəm.  Mən kainatın bir parçasıyam və kainat özü ən böyük möcüzədir. ..mən itirəm içimin dumanında ..mən boğuluram göz yaşlarımın okeanında ..mən susuram sözlərimin çoxluğunda ..mən qaçıram daxilimin anlaşılmazlığında ..mən tutunuram ürəyimin sirrində ..mən gizlənirəm gülüşümün süniliyində ..mən kiməm?  ..mən sonsuzluğam ๑ ..mən  kainatam ๑ ..mən səbəbəm ๑  Vəsiləyəm mən..  yaş isə 35 deyil 8 dir. 8 isə sonsuzdur.. ..sonsuz sevgi ..sonsuz rahatlıq ..sonsuz huzur ..sonsuz inam ..sonsuz sehr ..sonsuz möcüzə ..sonsuz başlanğıclar ..sonsuz qərarlılıq ..sonsuz hisslər ..sonsuz özünüqəbul ..sonsuz günahlandırmama  ∞  "Həyatını dəyişmək öz əlindədir. Bunun üçün sadəcə tək bircə şeyi, nə istədiyini bilməlisən və buna inanmalısan. O zaman həyatının altının üstünə çevrildiyini, və altının üstündən daha gözəl olduğunu görəcəksən. Bu isə sehrin özüdür.. Unutma! Hər kəs g

2022.. Öyrədən il, öyrəndiyim il. İnsan gənc ikən düşünür ki, müəyyən yaşdan sonra öyrənmək artıq ikinci plana keçir. Lakin, elə məhz yaş ilərilədikcə görürsən ki, əslində öyrənməli olduqların, həyat məktəbi dedikləri məhz yaşın artdıqca sənə öyrədir. Öyrənmək istəməyib dirənirsənsə həqiqətən də "sinifdə qalırsan". Döngüyə girirsən və yaşadığın o istəmədiyin hadisələri yenidən yaşayırsan, həyatına çəkirsən bu və ya digər şəkildə, digər hadisələrdə. Ona görə də dərs çıxarmağı, həyatı dərk edib, qəbul etməyi bacarmalısan, öyrənməlisən. Mənə  isə 2022 çox şeyi öyrətdi. Əvvəli çox asan idi, səlis idi, rahatlıq və huzurla dolu idi. O rahatlıq ki, mən son 5 ildir hər yerdə axtarırdım onu. Nəhayət tapdığımı düşündüyüm anda hər şey tərsinə çevrildi. Qlobus kimi dünyam tərsinə çevrildi. İlin sonunda həzm edə bilmədiyim, bəlkə də həzm etmək istəmədiklərimlə məni xeyli çətinə saldı və sanki sinifdə qoymaq istədi. Çaşdım. Duruxdum. Üsyan etdim. Narazılıq etdim. Hər şey birdən necə bu qəd

İsti acı kofe və kəmşirin krouasanın, isti yay səhərində ara sıra əsən mehin müşayəti və verdiyi həzz ilə uzun aradan sonra yazdığım bu yazını avqust ayı boyunca keçdirdiyim o çox qəribə hisslərə, duyğulara, təcrübələrə borcluyam..  Bu ilin səkkizinci ayında mən yenidən doğuldum. Bu ilin yay fəslinin sonuncu ayında mən içimdəki yaraları sağalda-sağalda yenidən dünyaya gəldim.. Daxilimdəki böyüyə bilməyən, ya da  böyümək istəməyən, bəlkə də böyüməkdən qorxan o balaca qızcığazı sevə-sevə, əzizləyə-əzizləyə baş verən hadisələri danışa-danışa, başa sala-sala böyütməyə başladım. Onu qadın etdim, həm də elə gözəl qadın ki.. Öz dəyərini bilən, özünü, varlığını, daxilini və xaricini sevən, özünü vacib bilən və bu vacibliklə başqaları üçün ən yaxşısını etməyi bacaran, sözlərini seçən və sevdiklərinə ən gözəl cümlələri və sözləri deyən, ocağının istisini qoruyan, öz yuvasına niyyət edən, sevdiklərini sevgiyə və qayğıya bürüyən əsl qadın kimi qadın! Və özümdən bir parçamı, qara zeytunumu, öz qızı

 Yazıma başlıq tapmaq üçün çox da əziyyət çəkmək istəmədim, sadəcə olaraq kitab :) Mənim bəzi illər, aylar uzaq qaldığım kitablarım. Dönüb dolaşsam da yenidən onlara qayıdacağımı bilirəm çünki. İki ildir ki ildə maksimum 3 kitab oxuya bilirəm. Goodreads də özümə 8 kitab target qoymuşdum sonuncu dəfə, ancaq təbii ki, bu baş tutmadı və cəmi 3 kitabla bitirmişdim 2021-ci ili. Ona görə də bu il çox yox, 5 kitab limiti qoydum. Çox olasa da, az olsa da yenə də əsas odur ki, vərdişimi geri qazanmaq və kitab oxuma saatlarımı artırmağa çalışıram. Çalışmaq, niyyət etmək özü çox böyük bir addımdır axı.  Son illər zövq məsələsində necə və nə cür olduğum barədə qərarsızlaşmışam. Açığı buu həm tərz məsələsində özünü göstərir, həm kitablarda.. Məsələn dururam kitab mağazalarında saysız kitabların qarşısında, hansı kitabı istəyirəm? necə kitab oxumaq istəyirəm? hansı janr? bestseller yoxsa klassik? baxa baxa qalıram və sonda əli boş çıxıram mağazadan. Geyimdə də eyni ilə. Hansı tərz geyim? Klassik? Sp

 Zamanı gəldi... Darıxmağımı etiraf etməyimin zamanı gəldi. Bəli, özümü bu qədər, dik, hissiyyatsız göstərməyin mənası yoxudür özümə. Darıxıram ötən illərim üçün, həm də necə.. Xaricdə yaşayarkən zavod çörəyi üçün darıxdığım kimi. Anamdan uşaq ikən ayrı qaldığım günlərdə, onun üçün ürəyimin sıxışdığı günlərdəki kimi darıxıram, həm də necə darıxıram... ötən günlərim üçün çox darıxıram. Gəncliyim üçün çox darıxıram, üzmüdə qırışq qoyan bu günləri qoyub qaçaram. Yasamaldakı evimizə qaçaram... həm də necə qaçaram. o cırıldayan kravatıma qaçaram, girərəm yorğanımın altına başımı salaram narıncı balışımın altına. Və anamın qızartdığı çörəyin iyinə gözlərimi açaram bir də. Elə darıxıram həm də necə. Bu günümdən heç kəs üçün, amma onların da o illəri üçün darıxıram, oradakılar üçün... oradakı atam üçün.  Cavan qırışsız əllərim üçün, sakit həyatım, həyəcanlı günlərim, və o günlərdə xəyal etdiyim bu günlərim üçün ..yaşamadığım bu günlərim. elə darıxıram ki... ..həm də necə.