from the corner of the world

Bu dəfə daha çox İçəri şəhəri gəzdim...

Özümü ən pisə hazır edirəm bəzən.. Çünki olur.. Olur ki, çox inanıram, gözləyirəm amma ki əksi alınır.. Gözlədiyimin ən əksi.. Elə ona görə də çox da olmayan həyat təcrübəmdə gördüklərimdən, yaşadıqlarımdan sonra, nələrdəsə əksi ilə qarşılaşmağa da hazırlayıram özümü. Xeyiri də az dəymir.. Bir növ siğortalıyırammış kimi.. Bəlkə də sadəcə psixoloji bir şeydi? Bəlkə heç hazır olmuram, özümü sadəcə hazır olmuş kimi göstərirəm?... Bilmirəm.. Həqiqətən bilmirəm... Bəzən isə əksi olur ... Ən pisi gözlədiyin halda ən yaxşısı olur.. Gözləmədiyin olur.. Gözləmədiyin göləntinin nəticəsi =) Qəribə burasıdır ki, insan yaxşı gözlədiyi pis olanda daha çox pis olur və özünü bu "pisə" hazırlamaq daha çətin olur, nəinki pisi gözdüyərkən yaxşının olması.. Ümumiyyətlə insan pisi gözləyəndə heç yaxşını yaxına buraxır ki?.. Qorxur... Axı insan acizdi öz əlində olmayan "nələrdənsə" asılı olanda.. Qorxaqlaşır bu zaman insan... Hər nə... Gözləmədiyim gözləntilərimin

Bəzən düşünərsən... Gələcəyi, gələcəyin gətirəcəyini... Göləzdiklərini, ya da gözlədiklərinin tam əksi olacağını.. İstəməzsən pis düşünəsən, amma ehtimal eləmədən də fikirlərin rahat buraxmaz... İnsan gələcəyi o vaxt düşünər ki, orada, naməlum zaman olan "gələcəkdə" həyatını davam etdirməyə bir səbəbi olsun... Və hər kəsin öz səbəbi var... Mənim də səbəbim var, sənin də eləcə... Və bizim ortaq səbəbimiz... Bizim "SƏBƏBİMİZ" :) Bəzən düşünərsən... Keçmişi, keçmişin buraxdığı izləri... Olanları, iradənddən asılı olmayaraq gözlədiklərinin əksi olanları... Düşünərsən və keçdiyin o xırda, balaca, təcrübəsiz ömür yoluna çönüb bir baxarsan... Səhv yolla getdiyini də görərsən, döz yolla getdiyini də.. Nəticə çıxararsan. Daha yaxşı olmaq üçün çarə gəzərsən... Bəzən getdiyin cığır, indiki yolun keçmişin izləri ilə üst-üstə düşər, amma tamam əks olan yolla gedənlər də az deyil... Bəzən isə iki insanın fərqli yolu eyni cığırda kəsişər və eyni yolu gedər... mənim də ayrı o

Bəzən anları tutmağı, həvəskar "köhnə fotoqraf" olmağı sevirəm.. =) Ad günümdə mənə hədiyyə olunan fotoaparatımla çəkdiyim fotolardan bəziləri...  ***

Gecələri və gündüzləri eyni yaşamaq.. Bəzən özünə qapanıb saatlarla ətrafdan təcrid olmaq və.. ..və nələrinsə ətrafında döndüyünü bilmək amma dərk etməmək.. Nə həyəcanlanmalı olduğuna həyəcanlanarsan, nə də yazın gəlişi qaynadar qanını.. Ətrafdakılar isə sənə anormal adı verər.. Bu andaca bir də baxarsan ki, əslində ..nə anormalsan, nə qeyri adi, sadəcə.. elə beləcə.. bir varsan, bir yox... Heç kəsə başa salmazsan necə olduğunu.. Nə həvəsin olar buna, nə də istəyin.. Başqa aləm axtararsan ətrafında hesab verməyəcəyin.. Kitablara sarılarsan axtarasan özünü, onu, ikinizi.. "Bizim kimi.." dediyin cümlələrin altından da karandaşla xətt çəkərsən ara-bir.. Sonra təkrar-təkrar oxumağa başlayarsan onları.. Xəyalları qonaq çağırıb, saatlarla söhbət edərsən.. Amma bir də baxarsan ki, heç nə olmamış kimi hər şey bir anda yox olub gedər.. Uşaqlıqda sabunlu sudan ufurduyun köpüklər kimi bir-bir qeyb olar xəyallarında qurduğun dünyan.. Əvvəlcə var olan ikiniz.. Sonra

Azərbaycan dilində tərcüməsini bilmədiyim təqvim ili - Высакосны год - Fevralın 29-cu günü... O qədər səhvlərimi, günahlarımı, yalanlarımı bu günə atmaq istədim ki... İstədim bu günə atım və bir də 4 ildən sonra qeyd edim il dönümünü.. Təmizlənmək, yenidən olduğun kimi keçimişə qayıtmaq və sənə olunan o müraciət, o sevgiyə layiq olmaq... Bu günün digərlərindən heç bir fərqi yoxdu, qətiyyən, nə günəş Qərbdən çıxır, nə dənizin üstü ilə gəzmək olur, nə də gün 24 saat əvəzinə 23 və ya 25 saatda sona yetir.. Sadəcə təqvim... Bu il çox şeyi atmaq fikrim var bu tarixə... Həps etmək, basdırmaq... Bəlkə də, günahlı fikirlərdən qurtulmanın ən asan yoludur... Kim bilir axı? Heç kim... Mən bilirəm.. Bir də Yaradan... Слёз не удержать На белый снего роняет листья високосный календарь Дальше берега Не станет домом никому из нас высокая стена Береги себя, что же мы делаем Не отрекаются любя Счастье - только миг, ты не поверила Тогда мне нечего терять

ŞƏRH: Adətən avtobusda mütləq öz "nauşniklərimlə" mahnıya qulaq asıram, çünki ətrafdakıları eşitməmək ən böyük istəyim olur.. Bu gün adətim üzrə playlistdən mahnı seçmək üzrəykən şofer radionun səsini qaldırdı və... Çoxdan dinləmədiyim mahnı tərzi və mahnı. Sadəcə heç vaxt fikir vermədiyim sözləri idi diqqətimi çəkən, nə ifaçı, nə ifaçının ifası. Daha diqqətlə fikir verdim və... və sadəcə həmin anda düşündüyüm sözləri musiqi ilə mənim dilimdən başqası ifa edirdi.. Sənsiz bu dünyanın dadını bilmədim, Sən yoxsan, bircə yol doyunca gülmədim, Hər sözümü... hər dözümü... Sən getdin səninlə itirdim özümü...! Sən getdin uçmağa qırıldı qanadım, Sən getdin puç oldu hər arzu muradım, Sən yoxsan gözümdə yuxu yox röya yox, Sən yoxsan mənimçün bu dünya yox... Sənsiz al səhərimin gündüzü qaraldı, Sən getdin sən gələn yollar qar aldı, Hər dözümü.... hər sözümü ...sən getdin... Səninlə itirdim özümü!! =((

Bir gün xeyli yol ölçdüm.. Xeyli yolu payi piada getdim.. Neçə dalanları keçdim. Elə bilirsiz ki, əzbər bildiyim yolda azmadım!? ..elə gözəl azdım ki. Özdə insan əzbərlədiyi yolda azanda lap birtəhər olurmuş, vallah.. Bir gün avtobusdan baxdığım və heç vaxt ayağım dəyməyən yollarla gəldim.. Düz saat yarıma.. Bir gün yolları ölçdüm özümçün.. Elə belə..yol ölçürdüm, amma ölçüb qutara bilmədim yollar çox imiş.. uzun imiş.. hər döngədə isə bir hadisə var imiş.. döngəni səhv buruldunsa əzbər bildiyin yolu belə aza bilirsənmiş...

* Adam o vaxt azad olur ki, uğurunda yaşadığı şeylərin hamısını itirir... E.M.Remark Bəlkə də hər şeyi itirmək lazımdı ki, rahat yaşayasan.. Amma bunun üçün hər şeyi itirməyi gözə ala biləcək  qədər güclü olmalısan. Bilməlisən ki, itirdiklərini və geriyə qaytara bilməyəcəklərini dərk etdiyin andan fikirlərinin duzstağına çevrilməyəcəksən.. Çünki fikirlərin dustağı olsan, onda azadlığdan söhbət belə gedə bilməz... İnsan isə hər şəraitə öyrəşməyi bacaran varlıqdı. Ona görə də nə fərqi var axı.. Yəni o qədərmi riyakarıq.. Əslində isə riyakar olan insan deyil, "unutmaq" məhvumudur bəlkə də. Ya da bu qəbildən olan hisslər.. Unutmaram dediyini unutduğu üçün mundar yalan yaşamış olur insan.. Hərçənd ki, unudan insana yalançı da demək doğru olmaz, o nəsnə insanın özündən asılı olmadan baş verir.. Əgər belə olmasaydı unutmaq istəyənlər çoxdan unutmağı bacarardı [burda yadıma Emrahın "nostalji" mahnısı düşdü :)]. Amma nə çox bacarmayanlar.. və eləcə də nə çox "unutdu