from the corner of the world

Gecələr özündə həmişə nələrsə gizlədir. Ya da gizlətdiklərini aşkara çıxarır. İnsanlar fərqli düşünür elə bil səmada günəşin ilk şəfəqi görünənə kimi.. daxildə gizlənənlər, gizlədinlənlər boylanır ətrafa. həmişə var olanlarsa cılızlaşıb gözdən itir. Dahalaşır insan varlığı.. ..daha sakitləşir ..daha anlayışlı olur ..daha düşüncəli olur ..daha aqresivləşir ..daha dərdli olur ..daha xəstə olur ..daha vəhşiləşir ..daha alçaqlaşır ..daha müdrikləşir. . . Gecələr ən çox da səslər dəyişir.. pıçıltılar çoxalır.. ürək beyinlə pıçıldaşır.. gözlər qaranlıqla pıçıldaşır.. qulaq səssizliklə pıçıldaşır.. sevgililər pıçıldaşır.. yuxular pıçıldaşır.. ..yalnızlarsa xəyallarla pıçıldaşır. Kim bilir gecə yuxuda gülən insanın səhər göz yaşı axıtmadığını? Kim bilir bir zaman iki səsin pıçıltısı eşidilən otaqdan indi təkcə bir nəfərin pıçıltısının eşidildiyini? - bilirəm mən, amma o qədər bilmək isdəmirəm ki.. ..məni incitmə gecə, onsuz da səni sevmirəm ruhumu ağrıdırsan. . .

Yazıya necə başlayacağımı, bu mövzunun mənə nə üçün bu qədər təsir etdiyini bilmirəm. Oxuduğum əsərlərin adətən real həyatımdan daha çox mənəvi dünyama təsir etdiyini düşünmüşəm. Kitabı bitirdikdən sonra həmişə əsərdə adı keçən mahnıları, kinoları, rəssamları, digər əsərləri axtarıb bir növ əsəri analız eləyirəm. Bu dəfə əldə etdiyim məlumat, axtarışlarım isə tamam fərqli oldu... 2012-ci ildə britaniyalı yazıçı Jojo Moyes tərəfindən qələmə alınmış "Me before you" əsərini 2013-cü ilin iyununda Bakumozdan sifariş edərək türkcə "Senden önce ben" adı altında aldım. Kitabın çəhrayı rənglə yazılı üz qabığ mənə tipik sevgi əsəri olduğunu düşündürmüşdü, hələ ki o çəhrayı rənglər "Mucizelere inanmıyorsanız durup bir kez daha düşünün...", "Aşk vardır ona inanmakdan vaz geçme." kimi sözləri rəngləmişdisə mənimçün məsələ aydın idi.. və bu əsəri romantik kitab oxumaq isdədiyim zamana saxlamışdım. Gözlədiyimin tipik sevgi əsərlərindən fərqli bir şeylə qarşı

Bu gün əslində mənə neyçünsə fövqəltəbii, bir az qorxulu, ağır gəlirdi. Hətta 12.12.12 tarixində dünyanın dağılacağını iddia edən Dalay Lamanın dediklərinə zərrəcə inanmamışdım nə qədər ki bu gün məmləkətim üçün bir az qeyritəbii gün olacağını düşünmüşdüm. Amma... və əgər uzun uzadı qurulan cümlənin sonunda "amma" bağlayıcısı olursa deməli heç də hər şey insanın düşündüyü kimi olmur.. Gecədən məlum olan xəbərlərin şərhi ilə səhər durdum. Geyinib keçindim, sürməmi çəkdim çıxdım və.. ..və həmişəki kimi avtobusun birini dolu olduğu üçün buraxmalı oldum ..və həmişəki kimi ikinci avtobusa basabasnan gücnən mindim ..və həmişəki kimi hamı deyinirdi ..və həmişəki kimi ATV-nin qabağında dərdli nənələr, xalalar, babalar, dayılar durub dərdlərini danışmağçun içəri keçməyi gözləyirdilər ..və hər şey həmişəki kimi idi. Heç nə dəyişməmişdi. Gözdədiyim fövqəltəbii hadisə baş verməmişdi. ..hətta prezident"imiz" belə həmkşəki idi . . .  ..və mən unutmuşdum məmlələtimdə ya

Əvvəl axır bütün xanımlar yaxşı ya pis yemək bişirmək məcburiyyərtində qalırlar. Kimisi ailə həyatı qurur, kimisi tək yaşamaq məcburiyyətində qalır və s. və i. Mənim yemək bişirməyə başlamağımın səbəbi tamam fərqli olsa da artıq bir neçə müddətdir ki, bu işin öhdəsindən gəlməyi bacarıram. Adətən, evdə ana yeməyi necə bişirirsə qızlar da onun kimi bişirir.  Amma təbii ki, istisnaları unutmuruq. Çünki, bacarıqlı ananın tənbəl qızı və ya əksi də ola bilər :) Blogum adətən "kitabmeyilli" olsa da, bu bölməni açmağıma səbəb hər dəfə eyni yeməyi bacımdan soruşmağım unutmağım olur. Onunla whatsapp söhbətlərimin 88%-i yemək reseptləri ilə doludur. Hələ arada "mama belə bişirmirdi, sən düz bişirmirsən!" deməyi də unutmuram :) Düşündüm ki, hər halda burada özüm üçün kiçik bir kulinariya bölməsi yaratsam, həm bacımın başı sakit olar, həm də anamın o ləziz yeməklərindən mənim kimi cavan aşbazlar da istifadə edə bilər. Diqqətinizdə olsun ki, bu bölmə hər dəfə yenilənəcək :)

Bu gün səhər gözümü açdım və telefonumu əlimə aldım. Sosial şəbəkələrdə hamının bir-birinə, özünə yeni ayda arzularını , istəklərini oxumağa başladım.  Vəziyyətim bu trolldan fərqli deyildi. Mən də sakitcə girdim bloguma və elə eyni sakitlikdə də oktyabr haqqında "dərin" düşüncələrimi, hisslərimi yazmağa başladım. Amma təəssüf ki, kiçik bir diqqətsizliyim ucbatından yazdığım o post itdi və indi yazacağım sətirlər də təbi ki, tamam başqa bir səpkidə alındı.. ..keçirəm əsas məsələyə Oktyabra..  o oktyabra ki bir zamanlar aylarımın şahı, indi nifrətimin mərkəzidir.. o oktyabr ki dünyamı əlimdən alıb, məni, düşüncələrimi, bütün yaradılışımı, hisslərimi, daha nələri tanımdığım, bilmədiyim bir dünyaya atıb. O dünyaya ki, onu heç vaxt isdəməzdim.. O dünyaya ki, ora mən isdəmədim.. Məcburi atıldım.. o oktyabr ki, günüdə 31/13 dəfə hər səhər durub bu ayda nəfəs aldığım hər günün ağırlığını hiss edəcəyəm.. o oktyabr ki hər kəsin ömrünü bir nəsnə ilə doldur

Suallarıma cavab axtarıram... 1. Nəyə  görə blogumda heç nə paylaşmıram ki? - Ona görə ki, vaxtım olmur. Ona görə ki, daha başqa və vacib işlərim var - deyirəm, amma bunlar hamısı bir bəhanədir. :) 2. Nəyə görə yazılarımdan uzaq düşmüşəm? - Ona görə ki, isdəmirəm içimdəkilərdən kiminsə xəbəri olsun. Ya da ki, ən bəsit halda yazı qabiliyyətimi itirmişəm :) 3. Nəyə görə bəs yazmaq isdədiklərimi belə yazmıram? - Ona görə ki, hamısı tənbəlliyin nəticəsidir. 4.  Nəyə görə...? - Elə ona görə ...  Axırda da "Bəxtiyar" k/f-dəki sözü dəyişib özümə uyğun variantda deyirəm - Vallah düzələcək. Söz verib, Ağabala! :)

Artıq əvvəlki kimi kitabı "su kimi içməyə" elə də vaxt tapmasam da əlimdən, çantamdan və balışımın altından kitabı əskik eləmirəm. Niall Griffitsin sonu maraqlı olsa da cansıxıcı olan əsərindən sonra elə bilirdim ki, kitab oxumağın daşını birdəfəlik atmışam :) Amma şükür ki elə bir şey yaşamadım. Bunun üçün əvvəlcə s*ktir et deyip terapi keçdim John C. Parkinin eyni adlı əsəri vasitəsi ilə. Kitabın psixoloji bir kitab olduğunu bildikdən sonra əldə etdim və hardasa nələrisə həqiqətən boş buraxmağı və nələrinsə ardınca getməyin lazım olduğunu başa düşdüm. Bəzi cümlələri dərk etmək, özümə aşılmaq üçün 2-3 dəfə oxuduğum da oldu. Əslində 100%-lik təsir edici kitab deməzdim amma, hansısa məqamlarda düşündürməyi bacardı.. Və mən düşünürəm ki, əgər kitabın ən azı bir cümləsi insanı düşündürürsə deməli o kitab vaxt itkisi deyil.. Terapini oxuyyb terapiya aldıqdan sonra sevimli kitablarıma geri dönə biləcəyimi düşündüm və ard arda 3 dənə əla kitab oxudum.. ..bir-birindən fərql

9 may Qələbə günündə hamı bayramın canfəşanlığı evdə qalmağın ya harasa getməyin sevincini yaşayanda, mən çox nadirən əlimə aldığım tv pultu ilə kanalları çevirməyə başladım. Və bir cizgi filimi diqqətimi çəkdi mən də divanda yerimi rahatliyib oturdum :) Deməli cizicgi filminin əsas mahiyyəti ondan ibarət idi ki, ölüm üçün vasitələr satan bir mağaza sahiblərini oğlu ailə fərdlərindən - ata ana baci qardaşından fərqli olaraq gülərüz, həyata bağlı balaca bir uşaq olur. Atasının və anasınım hər dəfə intihar etmək üçün mağazaya gəlib vasitələt alan müştərilərini müxtəlif yollarla bu fikirdən daşındırmağa çalışır. Deməli, cizgi filmi insanda gələcəyə ümidlə baxmaq, gülərüz olmaq, insanları, həyatı sevmək kimi fikir aşılıyır. Yəni sözün qısası cizgi filmi mənə çox təsir elədi. Tvdən bir neçə şəkil çəkib AZAD ZONAMDA yerləşdirərək haqqında yazmağa qərara aldım. Amma təəssüf yarımçıq baxdığım üçün adını bilmədim. Lakin qeyd edim ki c/f fransiz məhsuludur. Bu gün bir ay keşməsinə baxmayaraq

Həvəsim olsa bir gün bu mahnıya nəsə yazacağam :)