15 OKTYABR...

Hər bir insanın həyatının "xüsusi" günləri var.. yadda qalan günlər.. bu isə hər bir səbəbdən ola bilər.. və nə qəribə ki, insan başına gələn o "xüsusilikləri", yaxşı və ya pis fərqi yoxdu, məhz o tarixi yadında saxlayır.. Papa XIII Qriqorianın yaratdığı təqvim olmasaydı, həmin təqvimi vərəq vərəq çevirmə imkanımız olmasaydl görəsən yenə də yadımızda qalardımı, ya da yadımızda saxlamaq istədiklərimizi bacarardıqmı xatırlamağı!?
...Elə günlər var ki, uşaqlıqdan onun mütləq bir gün gələcəyinə inanrısan.. əminliklə inanırsan və bu inanc özü onu sənə gətirir. mən də çox inandınm, düşündüm, istədim.. və o gün gəlib artıq.. həyatımın dönüş nöqtəsimi deyim... anlamımı deyim..!? günlərin ən boz və ən cansıxıcı rənglərini boyadı.. təki cüt.. ikini bir elədi.. başqasına ən adı və ən sıradan gələn gün həyatımın ən anıamlı və ən rəngarəng günüdür.. monotluqdan çıxış anı.. həyəcan, hisslərin qarışıqlığı, qorxu, çəkingənlik, utancaqlıq, ilk addımın verdiyi ağlasığmazlıq..... artıq bir ildir ki, məni öz karvanı ilə aparan bu zaman başa vurduğu dönəmdən geriyə çox nələrisə qoydu... qazandığım və itirdiklərim saya gəlməyəcək qədər çoxdu.. nəyi itirib nəyi qazandığımısa gələcək zaman göstərəcək.. hissləimin bələdçilik etdiyi ürəyin və ağılın razılaşma ilə təklik üzərində qələbəsi... 15 Oktyabr.... Nə yaxşı ki, məhz SƏN gəldin və məni danışdırmağı bacardın....!