from the corner of the world

Niyə sualı.. (?) Dəfələrlə çalışmışam bu sualdan qaçım ama mümkün olmadığını açıq aydın qavrayandan sonra bir ara bu işidən əl çəkdim.. əl çəksəm də daim fikrimin bir küncünü narahat edən bu suala dəfələrlə cavab tapdığımı düşündüm. Amma əslində yenidən başa qayıtdığıma əmin oldum.. çox zaman cavabsiz qalan sual.. əsas hədəf isə səbəbi tapmaqdır.. fikirləşirəm ki səbəb dediyimiz nədi ki!? bəlkə elə səbəb insanın özü, öz içindəkiləri və fikirləşdikləridir.. axı insanını fikiləridir onu olacaqlara vadar edən, ya da hər hansı bir hadisənin olamamağı üçün şərait yaradan... İnsanın özndən asılı olan və və asılı olmayan səbəbləri də nəzərdən qaçırtmaq olmaz həm də.. İxtiyarını başqasının əlinə vermisənsə bəlkə heç bir səbəb axtarmamaq olanlara.. Nələrisə kimlərə görəsə qurban vermək lazımdır!? Nəyə görə!? Kimə görə!? Əslində əsil səbəb axtarışı da məhz burdan başlayır .. insan yalnız sevdiklərindən asılı olur.. və Sevdiklərindən asılı olduğu müddətcə də Axı nə üçün!? Nə səbəbə!? sualina anca

..Səni yağışlarla istəmişdim. yağışlarla sevmişdim səni, sevgimi anladiğım gün də gözlərimin yağışı heç durmadı ayrılığın qorxusundan.. Vurulmuşdum sənə, yağış damlalarını nəzərlərinlə oxşayan mehriban, qəliz baxışlarına.. Səni yağışlarla bəzəmişdim xəyalımda.. Yağışlarda öpmüşdün məni, mən yağışı sənsə məni.. birləşmişdi duyğlar, ümidlər.. yumuşduq yağışlarla ayrılığın tozlarını. ..Səni yağışlarla istəmişdim.. Elə belə.. özüm üçün.. yağışdan islanan cismim kimi hisslərimdə islanmışdı bu sevgidən.. Gözləməkdən heç bezmədim.. yağışlarla istədim səni sadəcə.. ..Qizmar yay gecələrinin ən nəfəs kəsən istisində gözlədim hər ikinizi.. əslində bilirdim həmin anda nə sən, nə də yağışın gəlməyəcəyini.. mənimkisi nə idi!? yağışı istiyərkən Sənmisən , ya yağışmı oldu səni istəməyimə bəhanə!?.. bilmirəm.. amma hər ikiniz var idiniz sevgilərimdə... ..Gəlişinlə gətirdin yağışımı da. Səni yağışlarla qarşılamaq, həsrətinin qurutduğu duyğuları yağışların sularında islatmaq istəmişdim.. Bilmirəm təsadüf

..getdiyin o gecə tək qaldığım ilk gəcə idi. sənsiz qaldığım həmin gecədə havanın ilıq yaz nəfəsi əslində qızmar yay kimi yandıracaq novbəti günlərin ən başlanğıcı idi. son dəfə "təyyarədəyəm" kəlməsini yazdığın gündən etibarən yalnız idim şəhərimdə, çünki eyni şəhərdə nəfəs almırdıq.. Bizi sadəcə metro stansiyaları, ya da soyuq pəncərə şüşəsi də ayırmırdı.. gözlədiyimsə tələsərək görüşə gecikdiyin 5-10 dəqiqə deyil, çox darixdirici, uzun yay gecələri oldu. sakit qalarkən gözümü divarın bir noqtəsinə zilləyib ilişib qalan nəzərlərimin altında heç kəsin sezə bilmədiyi fikirləri dolaşdırıram.. elə onda da hər xırda nüansı xatırlayacaq qədər diqqətli, ətrafımdakıları unudacaq qədər səhlənkaram.. ..hər gün təqvimnəm bir gün daha azalır. bir gün ömrümnən oğurlanır və elə o gün də həyatım bir addım yaxınlaşır.. heç kimə danışmadım, heç nəyi müzakirə eləmədim uzun uzadi fikirlərimnən başqa. Hislərimin hər dəqiqəsinə şahid oldu zaman. Sənzilikdən şikayət etdim çox və məni əmin edərə

Burdayam.. lap yaxınlığında.. hiss edirsən!? ürək döyüntülərimiz belə bir döyünür. həmişə ətrafındayam qorxma.. heç vaxt da tək buraxan deyiləm Səni, bilirəm axı Sən xəyanətləri bağışlayan deyilsən, mənsə təkilikdən çox qorxanam.. Lap yanindayam.. bir nəfəs qədər.. duyursan məni!? mən boylandıqca Sənin qəlbinə sanki özümü görürəm.. Seçmisən özünə yalnızlıqlara bəzədiyin otağını, halbuki sakinləri nə çoxdu otağının, ərafın nə genişdi.. Bilirsən əslində Sən gözlərini belə yumanda mən yanında oluram, bir dəfə çağırsan laaap tez gəlirəm yanına.. bəzən qovursan məni, bezirsən məndən incinsəm də səni tək buraxmıram, buraxan da deyiləm.. bilirəm ki mənə yenə də ehtiyacın olacaq.. bir də sən yalnız olanda ancaq mənimlə danişirsan axı.. mənə Sənsizlik yaraşmır. eqoistəm, ancaq sənə aidəm individual və təkrarsız olduğumu da bilirəm.. Mən burdayam.. Başqasını axtarma bu mənəm - Sənin DÜŞÜNCƏLƏRİN!

...bu gün yenə nələrdənsə yazmaq istədim. uzun zaman oldu duzu fikirləri bir araya toplamadığım. əslində hər şey o qeder qarışdı ki birdən, ətrafıma səpələnən həriflər, sözlər bir bir silinib süpürüldü... bilmirəm yazmağdanmı bezdim, yoxsa fikirlərimin çoxluğunnan artıq yaza bilmirəm.. əslində bəzən gecə, ya səhər avtobusda oturarkən, ya televizora, dəxlisiz verlişə baxarkən, kimləsə danışarkən içimnən "yaz! heç olmasa qeyd et ki unutmayasan!" deyir ürəyim ..amma o qədər yoruldum ki mən..... gözləntilərin, ayrılıqların, həsrətin əslində bəlkə də xeyir gətirəcəyini desələr də mən artıq buna inanmaram... NİYƏ!? ..çünki qələmimi aldı məndən, mürəkkəbimi qurudub cümlələrimi yarımçıq qoydu.. ifadəmi qopardı.. bir zamanlar fikirlərimə ağırlıq verən düşüncələrimi paylaşaraq qaraladığım vərəqlərimi bəmbəyaz saxladı.. ama bilirəm ki müvəqqətidi..

Əlbəttə mən bilirdim sonun belə olacağını.. yəni belə deyərkən.. Belədən belə.. yenə fikrim qarışdı.. .....İnsanların əksəriyyəti mənim fikrimcə hər hadisəni, yaşadıqları hər hansı bir situasiyanı dərinləşdirməyi, qlobal hala salmağı sevirlər. Bunu inkar edə bilmərəm.. və problem halına saldıqları bəsit situasiyaları da digərlərinə təsir edərək öz daxili aləmlərini qarışıq hala salıb ətrafdakıları da incidirər. və qeyri şüuri olaraq anormal qərarlar verirlər. elə zamanda onlar düşünuürlər ki doğrudurlar!! Və məhs həmin andan da insanlardan gözləmədiyimiz hərəkətləri və yaratdıqları anlamsız situasiyaları görürük! Sözümün əvvəlində sonun belə olacağını bilirdim yazdım... əslində bilmirdim. axı necə biləydim!? bəzilərinə göstərdiyim dəyərə (dəyər sözünə nifrət edirəm), verdiyim qiymətə görə sevdiklərimin arasında özümü çox günahkar bilirəm.. hisslərin cinyətkarı bilirəm özümü.. kaş deməyə nə haqqım var nə cürətim amma kaş......

budur... yola saldim novbeti ilimin son 6 ayini.. yarim ilini... ve budur.. yeni ay.. Telebeyken her ne problemlerim sixintilarim var idise yeni aydan hamisini kenara qoyar ve her yeni aya yeni hisslerle gireceyime umidli olardim.. artiq o hissler de olub.. Bezen hiss etdiyim guclu bir hiss diger hisslerimi, kicik-kicik oyunlarimi nece de dagidib ustunu ortermiw.. bunu anladim.. belke de indi duwundum !? bilmirem.. yaziram herden.. duwunurem herden.. mene ne qaldi, ne qlacaq deye.. heleki rcamda boyuk bir HECin durdugunu eminlikle deirem.. adeten cirpinniram bezen duygularimin icinde.. neyin nece olacagina imkan vermeyen butun duwuncelerim alt-ust edir ureyimi..qelbimi.. heyatimi.. ne elemeli.. bu da menim heyatimdi.. kim isteyer ki heyati pis olsun!? eqoist hisse malik olaqn insan xisleti bunu hec bir zaman arzulmamz!! her bir alda yeni aya yeni umidlerler :))

Sevgi və şübhə... bəlkə də bir-birinə zidd olan iki hiss ama neyçünsə birlikdəliklərindən zövq alacaq qədər yaxındırlar! bəli... bəli hər bir sevgidə şübhə olur... bu qaçılmazdı.. nə qədər sev, nə qədər inan, hardasa hansısa boşluğ anında, ya fikirlər axınında gələcək mütləq gələcək və içini qurd kimi gəmirə gəmirə iz qoyacaq.. aha.. iz!! mən bunu daha əvvəl nə üçün düşünmədim ki!? Gəldiyi yoldan getsə də izi və iyrənc ləpirlərini qoyub... artıq onda bacarmamaq hissi nə qədər də yaxınlaşır içimə.. Bəlkə də heç biri yoxdu, bəlkə də özüm özümnən şübhələnməliykən bəyazlardan şübhələnirəm.. Bəyazlardan... Sevgimdə nə şübhə!? Qovmaq istərəm... izlərini silmək istərəm... !!! Mene inanmırsan bir yuxu kimi , Qelbinde şübheler , eyhamlar oyaq . Yox , men istemirem bir çoxu kimi Yaşayaq bu sayaq , Ölek bu sayaq ..... Niye baxışların üşüdür meni ; Qelbin ki qelbimde qızınmaq ister. Ne sevgi yenidir , Ne nifret yeni ; Ele tereddüd de köhnedir , yeter !... Belke

... deyirler herden... sual verirler ki dost ne demekdir!? wukur ki bu sualin cavabini verecek yawdayam.. ve buna ancaq ferziyyeler ve oxudugum kitablardan cavab vermerem.. tecrube de yigmiwam ve wukur olsun ki ALLAHIM qarwima daim yaxwi dostlar cixarib.. men hec vaxt mehvumlara terif vermeyi beyenmemiw, bawa duwmemiwem.. axi menimcun bele olan dostlug fikri digeri ucun tamam ferqli bir mehvum ola biler.. ne ucun men dost haqqinda fikirlerimi bawqasina da qebul eletdirmek niyyetinde olum, ya da imkan verim ki kimse menim bu duwuncelerime oz ironik fikirlerini bildirsinler... heyatimin her bir aninda DOSTlarimin yaninda olmuw.. en xow andan en pis ana qeder. hetta Allahu-Teala ele werait yaradib ki o anda ozleri de bilmeden menimle olublar ve netce goz qabaginda olub.. Dostum menim icimdi yeni menim hisslerimdi, hiss etdikelrimin ozudu.. bowuna demiyibler ikinci men olur dost.. duzdu arada inciklik ve sairler de olur.. ama bu normal deyilmi!?... esil normal olmayan gizlenen duyugularda

Hmm.. belə.. dünənim də o biri günlərim kimi idi.. adi! qeyri adilik axtarişi neye lazimdi axi!? onsuzda bəzi insanlar kimi mənim də heç kimin başa düşməyəcəyi daxili aləmimin olmasi özü bir qeyri adilik deyilmi... !? yavaş yavaş məni başa düşdüklərini məndəki gizli içimi açdiğlarını fikirləşsələr də günü günnən özümə daha çox qapanir və gizliləşirəm.. bu məni sevindirir ya yox.... cavabini heç özum də bilmirem! he bir də keçmişimnən bir parça gördüm bu gün... sadə, adi.. ama apardi meni ötən günlərə bir anlığ..